เราไม่ขอประสงค์ออกนาม เอาเป็นนามสมมุติว่า" มอลลี่"แล้วกันนะค่ะ. เรามาอยู่อเมริกาก็ไม่นานมากก็ประมาณ 2-3 ปีได้ (อายุ 17 ค่ะ)ปีแรกมาขอบอกตรงๆว่าลำบากมากกกกก  เศร้าไม่มีเพื่อน พูดไม่ได้ กินข้าวคนเดียว บลาๆ~  เริ่มเข้าปีที่สองก็พูดได้บางแล้ว จนมาถึงวันนี้ก็ไม่มีปัญหาอะไรแล้วค่ะ...แต่ประเด็นมันอยู่ที่ว่าเราไปชอบฝรั่งคนนึง..นางเป็นคนที่ขี้เล่น ชอบจั้กจี้เรา น่าตาดูดีเลยหละ ❤️ แล้วเราก็มีวิชาที่เรียนด้วยกันคาบแรกทุกวันค่ะ!!! ตอนแรกไม่คงไม่คุยเลยนะค่ะ ไม่เคยคิดจะสนใจด้วย เพราะว่าเขาเคย made fun of me ช่วงเปิดเทอมแรกๆเลยค่ะ พอดีเราต้องออกไปแนะนำตัวหน้าห้อง แต่ไอ้ด้วยสำเนียงของมอลลี่ที่มันหายจากการที่ไม่ได้ใช้นานตอนซัมเมอร์มันเลยฟังดูเพี้ยนๆพูดไม่ออก เขินๆอายๆไป แล้วเราก็เหลือบไปเห็นเล่นเขายิ้มแบบดูถูกเราค่ะ!!! เราเกลียดมากกกกก เลยพยายามไม่คุยด้วย...ผ่านไปประมาณสองเดือน. Homecoming ที่เป็นงานเต้นของโรงเรียนก็ใกล้จะมา. เราแผลนว่าจะไม่ไป!! แต่เพื่อนสาวชวนไปเราเลยต้องยอมค่ะ(ที่ไม่ไปอยากเพราะไม่รู้จะใส่ชุดอะไปดี 555)  แต่ก่อนจะถึงวันงาน คนมีคู่ก็จะมีดอกไม้หรือเซอไพร์ไปให้คู่เพื่อชวนคู่ตัวเองไปด้วยค่ะ ไอ้เราคนไร้คู่ก็ต้องเจ็บๆดูไปใจร้าว ส่วนคนที่มีคนที่ชอบก็จะเอาดอกไม้หรือเขียนว่า "will you go to homecoming with me?" น่ารักมากค่ะ ไอ้เราก็อิจฉาคนไปทั่วค่ะ แต่เห็นแล้วก็ปลื้มแทน!!!! ประมาณวันศุกร์(homecoming มันเสาร์ค่ะ) ก็มีรุ่นพี่มาชวนเราไปด้วยแบบเพื่อนค่ะ แต่พี่ที่แกทำไม่ใช่เดินมาขอนะค่ะ แต่ชวนตอนอยู่ในห้องเรียนเลยค่ะ. ไอ้เราที่นั่งอยู่ข้างหลังสุดของห้องกับพี่คนที่ชวนสื่อสารกันไม่รู้เรื่องเลยค่ะแล้วพี่แกก็ตะโกนด้วย เราเลยไม่ค่อยได้ยิน เพราะคนพูดกันตลอดเวลา. เเต่ไม่รู้คิดยังไงใันนั้นพูดคำว่าโนๆ ตลอดเลยค่ะ พอพี่แกได้ยินก็เหมือนกับว่าเราปฎิเสธพี่แกไป. ไอ้เราก็สแนปพี่แกไปว่า ได้ชวนไปhomecoming รึเปล่า แต่พี่แกบอกว่าเปล่า พูดเล่น!!! ไอ้เราก็อึ้งค่ะ แต่ก็ไม่ได้อะไรมากเพราะเราเป็นแค่เพื่อนกันค่ะ.......ตัดเข้าวันงานเลยนะค่ะ. เพื่อนเราก็ชวนเพื่อนอีกหลายๆคนไปที่ร้านอาหารก่อนจะไปงานที่ รร. เพื่อจะหามุมถ่ายรูปค่ะ แต่พอไปถึง รร. ปรากฎว่า บร้ะเจ้าเอ้ยย!! ไฟดับค่ะคู้นนนน!!! มีแต่รถดับเพลิงมาส่องไฟให้ค่ะ พอลงไปถามอาจารย์ที่กำลังพากันแก้ปัญหา อาจารย์แกก็บอกว่า กำลังปั่นไฟค่ะ... ไอ้เราก็โล่งใจเพราะมันเป็นงานครั้งแรกของเรา แต่งตัวมาขนาดนี้ละ ไม่อยากกลับบ้านนะเธอว์....ประมาณ 20.30น. เด็กก็เริ่มทยอยมาละค่ะ ต่อคิวจ่ายเงินเข้างาน... ไอ้เราก็เหลือบตาไปเห็นไอ้คนที่มันเคย made fun of me ไอ้คนที่เราเกลียดนั้นแหละค่ะ ขอสมมุติชื่อว่า "ไบรอัน"แล้วกันค่ะปล. ไบนอันเป็นแฟนเก่าเพื่อนเราเองค่ะ เพิ่งเลิกกันไม่นานก่อน homecoming แปปเดียวค่ะ....แต่วันนั้นมันเป็นวันที่มืดมากค่ะเพราะไฟดับ แต่เรามองไปเห็นไบรอันแล้วแบบใจมันสั่นอะค่ะ 😏😏เราก็ไม่รู้ว่าเราเป็นอะไรค่ะ พอเขาหายไปเราก็พยายามจะหาค่ะ พอไม่เจอเราก็เลิกหาค่ะ....ประมาณ15 นาทีเราก็ได้เข้างานค่ะ ไม่ค่อยมีไฟ มีเฉพาะไฟห้องน้ำ กับไฟดิสโก้อันใหญ่ที่อยู่ในลานงาน.... เรารอให้คนเข้าไปเยอะๆก่อนค่ะแล้วเราค่อยเข้าไปในลานงานที่มืดๆ มีแต่ไฟดิสโก้อันใหญ่ๆอันเดียว.... พอดีเจเริ่มเพลงเราก็เต้นแตกสิค่ะ รออะไรเค้าล้อเล่น เราแบบเอาถ้าเต้นตลกๆที่คนไทยชอบเต้นกันไปเต้นเพื่อนหัวเราะชอบกันใหญ่เลยค่ะ ไอ้เราก็มีความสุขไป.... ประมาณ ชั่วโมงกว่าๆดีเจก็เปิดเพลงช้าสำหรับคนมีคู่ไว้เต้นกันค่ะ....เราก็เลยเดินออกมาเพราะไม่มีคู่😭 มานั่งต่อที่มันเอาไว้ให้เด็กพักเพื่อเหนื่อย 555 แต่ตอนที่เราเดินออกมา เราก็เจอไบรอันพอดี (ปล.ตอนเต้นเราก็แอบมองหาไบรอันอยู่นะ555) เราเดินชนกันค่ะ ไอ้เรากำลังจะเดินต่อแต่พี่แกกลับชวนเราเต้นพอดี...มอลลี่ก็อึกอักไปเพราะไม่เคยเต้นกับ ผช มาก่อนค่ะไม่เคยมีแฟนด้วย เราก็ตัดสินใจตอบเยสไปเพราะวันนี้เขาหล่อเกิ้นนนน. ฮุๆ มือมอลลี่สองข้างไปโอบคอพี่แก แล้วมือสองข้างพี่แกก็โอบเอวเราค่ะ!! ตอนนั้นบอกตรงใจโครตสั่นค่ะ มือพี่แกก็สั่นค่ะ คืออัลไล555. เต้นไปถึงกลางเพลงมือพี่แกก็โอบแน่นมากขึ้นค่ะ คือใจเราไม่อยู่กับเนื้อกับตัวละ ใจนึงคิดดีใจเพราะได้เค้นกับ ผช หล่อ อีกใจนึงก็คิดว่า ถ้าเพื่อนที่เป็นแฟนเก่ามาเห็นจะมายังไง??..พอจบเพลงเราก็แยกย้ายค่ะ...แล้วดีเจก็เปิดเพลงเร็วต่อ....พอเราออกมาจากตรงนั้นเราก็รีบวิ่งไปหากลุ่มเพื่อนเราเลยค่ะ แต่สายตายังอยู่กับพี่แกนะค่ะ....สองชั่วโมงที่เต้นอยู่กับเพื่อนสายตาไม่ละจากพี่แกซักวิเลยค่ะ. พอถึงเวลากลับบ้านประมาณ 5 ทุ่ม มอลลี่ก็โทรให้เเม่มารับ แต่อยู่บนรถ มอลลี่คิดถึงแต่ตอนที่เต้นกับพี่แกอยู่คนเดียว เขินอยู่เดียว ดิ้นอยู่คนเดียว ถึงบ้านเสร็จก็อาบน้ำนอนเพราะเหนื่อยมากค่ะ.... ข้อข้ามวันอาทิตย์ละกันโน้ะ 555. พอมาถึงวันจันทร์ เราก็ไม่ลืมจะคิดถึงเรื่องที่เต้นวันนั้นค่ะ เพราะเรารู้แล้วว่าคราบแรกเรามีวิชาเรียนเดียวกันกับไบรอัน... ถึงห้องเรียนค่ะ เราก็หายใจเข้าลึกมากค่ะ บอกตง!!! แล้วก็หายใจออกตอนที่เปิดประตูห้องเรียน...เราเห็นพี่แกนั่งเล่นนั่งคุยกับเพื่อนพี่แกอยู่ค่ะไอ้เราอยู่ดีๆก็เขินแล้วก็เดินไปนั่งโต๊ะ.... วันนั้นบอกตรงๆว่าไม่ได้คุยอะไรกันเลยเพราะมันคงเป็นความรู้สึกเขิน...สองสามวันจากนั้นเราเปิดประตูห้องเรียนไปเจอพี่แกหันมาพอดีแล้วก็ยิ้มกว้างให้เราค่ะ...เราเลยยิ้มตอบไป........หลังจากนั้นแล้วก็คุยกันมากขึ้น ไอ้ความรู้สึกเกลียดที่เรามีให้พี่เขาก็เริ่มหายไป...เรากลับมาคิดที่บ้านจะบอกเพื่อนที่เคยเป็นแฟนเก่ายังไงดีว่าเราชอบแฟนเก่านาง?? เราคืดมากเรื่องนี้ประมาณอาทิตย์กว่าๆค่ะเลยตัดสินใจไปปรึกษาเพื่อนอีกคนที่มีความคิดเป็นผู้ใหญ่....รู้มั้ยค่ะ เพื่อนคนบอกกับเราว่าอะไร...เขาบอกกับเราว่า ประมาณว่า เราไม่ควรเสียใจที่ไปชอบแฟนเก่าเพื่อนเพราะถ้าความสัมพันธ์ของพวกนางสองคนมันดี..นางก็คงไม่เลิกกันหรอก....ไอ้เรายิ้มอึ้งค่ะ ไม่คิดว่าจะมาปรึกษาแบบถูกคนจริงๆหลังจากนั้นไม่นานเพื่อนเราก็รู้ว่าเราชอบแฟนเก่านาง แต่นางก็ไม่ได้ว่าอะไรแถมเชียร์เราด้วยซ้ำค่ะไอ้เราก็ดีใจที่มีเพื่อนดีๆแบบนางค่ะ;). จากวันที่มอลลี่เต้นกับไบรอันมาก็เกือบจะสี่เดือนละสี่เดือนนั่นมอลลี่มีความสุขมากแล้วก็ร้องไห้เยอะเหมือนกันค่ะ...เราไม่ได้คบกับหรืออะไร แต่สิ่งที่คนเห็นเขาบอกว่ามันเหมือนเป็นแฟนกัน...หลังๆมานี้เรากอดกันก่อนเข้าห้องเรียน เหมือนแฟนที่ฝรั่งชอบทำกับแฟน....ตอนนี้เราโครตงงเลยค่ะว่าตอนนี้เราเป็นอะไรกัน เพื่อนก็ไม่กอดกันแบบคนรัก แต่ถ้าเป็นแฟนก็คงจะไม่ใช่เพราะเราไม่ค่อยtext หากันเลยหรือออกไปเดทกันจริงๆซักครั้ง มีครั้งนึงค่ะ ไบรอันมาจั้กจี้เรา คุณครูเห็นพอดีเลยถามว่าสองคนนี้เป็นอะไรกันรึเปล่าเนี่ย เห็นเเกล้งกันบ่อย เพื่อนสองคนอยู่ดีๆมันก็ลุกขึ้นแล้วก็ตะโกนว่า "เขามีความรู้สึกดีๆให้กับครับ จารย์",แล้วก็"เขาชอบกันอะ..จารย์". ไอ้เราสตั้นไปหลายวิค่ะ ไม่พูดอะไร ไบรอันก็ไม่พูดค่ะ แต่เห็นเขายิ้มค่ะ ไอ้เราก็รู้ละว่าเขาคิดอะไรกับเรา..แอบดีใจค่ะ ทุกอย่างมันเริ่มชัดเจน แต่มาหยุดสองอาทิตย์ซะก่อน ด้วยความที่พี่แกไม่ชอบtext ทำให้เราคิดถึงเขามาก ไม่รู้จะทำไงดีเลยค่ะ. กลัวtext ไปก่อนละจะทำให้เขารำคาญ เพื่อนๆมีเทคนิคยังไงทำให้เราเชื่อใจเขาได้บ้างมั้ยค่ะ? เพราะพี่แกรู้จัก ผญ เยอะพอตัว..เราทำอะไรไม่ได้เพราะแฟนก็ยังไม่ใช่ ณ ตอนนี้ก็แค่คนรู้ใจคนนึงเท่านั้นเองค่ะ :/