ถ้าวันนึง  สามีคุณที่อยู่กันมา 20 ปี  ในอดีตทั้งเคยสบาย และลำบาก สู้ด้วยกันมา ไม่เจ้าชู้ ไม่เที่ยว ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ชอบอยู่บ้าน ไม่อยากทำงานขึ้นมาทั้งที่อายุแค่ 47 ปี  ด้วยสาเหตุทั้งด้านสุขภาพ  มีโรคประจำตัว  ทั้งปัญหาเศรษฐกิจในปัจจุบันที่ค้าขายก็ขาดทุน ทำให้ไม่อยากลงทุนเพิ่ม   แต่โชคดีที่ภรรยาสามารถหาเงินเลี้ยงครอบครัวได้     คุณสามีก็อยากอยู่บ้านเฉยๆ    แต่ก็ดูแลลูกๆแทน       ช่วยเหลืองานบ้านเราแทน  ท่านทั้งหลายคิดว่า  รับได้ หรือไม่ได้ เพราะเหตุใด? ความดีของเค้า  จะมาหักลบกับความขี้เกียจได้ไหม     ที่จะทำให้ใจเราเป็นสุข  ผู้ชายไม่รู้สึกเสียศักด์ศรีบ้างเหรอ ในการที่ให้ผู้หญิงเลึ้ยง คือไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ หรือคิดได้ไง  จะให้เราพูดมาก   ก็ไม่ได้คือมันอยู่กันมานานเหมือนมันมีความผูกพัน แต่ก็ไม่ได้รักกันหวานแหววนะคะ คือเหมือนเป็นเพื่อนกันมากกว่า   ถ้าจะเลิกก็ไม่ได้ จะเหมือนเราเห็นแก่เงินเป็นเรื่องใหญ่ พออีกฝ่ายนึงไม่มีเราก็ทิ้งกัน  มันก็ไม่ใช่  หรือเป็นเพราะแม้แต่ที่บ้าน พื้นฐานทางครอบครัวของคุณสามี  พ่อแม่เค้ารู้ก็ไม่ว่าอะไร  คิดแต่รักลูกชายตัวเอง  แทนที่จะว่าลูกชายตัวเองบ้าง   กลับบอกไม่เป็นไร  ก็มาทำหน้าที่ดูแลบ้าน  ดูแลลูกแทน   ทุกวันนี้เหนื่อยใจคะ  แต่ไม่เหนื่อยกายนะคะ เพราะสามีมาดูแลตรงนี้แทน   มันทดแทนกันได้ไหม กับคำว่า ผู้ชายต้องเป็นผู้นำครอบครัว  เป็นธรรมดาที่ผู้หญิงเรา ก็อยากได้สามีที่รับผิดชอบครอบครัวได้ ช่วยกันทำมาหากิน   คือพยายามทำใจนะคะ  และจะแก้ปัญหานี้ยังไงดีคะ