เราเข้าใจค่ะ ว่าความโกรธความแค้น มันเหมือนไฟร้อนๆ ที่เผาใจเราเอง

แต่ ณ วันนี้ เราโดนคนๆ นึงซึ่งเคยเรียกกันว่าเพื่อนสนิท ที่รู้จักกันมาเกือบ 10 ปี

เค้าเคยทำไม่ดีกะเรามากๆ เมื่อ 7 ปีก่อน และกลับมาขอโทษเราเมื่อ 2 ปีที่แล้ว

เราก็ให้โอกาสเค้า (แต่ไม่เคยลืมนะคะ เจ็บแล้วจำ) เค้าบอกว่าจะทำตัวให้ดี จะไม่ทำผิดอีก

แต่วันนี้เค้ากลับทำร้ายเราด้วยคำพูดโกหก และการกระทำที่เสแสร้งมานานกว่า 2 ปี

วันนี้เรารู้แล้วว่า เค้าไม่เคยคิดจริงใจกับเราเลย เราให้แต่สิ่งดีๆ กับเค้า

เค้าทำผิดกับเราหลายครั้ง เราให้โอกาสเค้ามาตลอด แต่แล้ววันนึง

แค่เราพูดจาไม่ถูกใจเค้า เค้ากลับหนีหน้าเรา

ไม่บอกแม้สักคำ ว่าโกรธเราเรื่องอะไร เราพูดผิดตรงไหน เพราะเราก็พูดแต่เรื่องจริง

เรื่องจริงที่เค้าทำกะเราไว้ เราเสียใจ เราโมโห เราก็พูดเคลียร์กับเค้าตรงๆ

กลายเป็นว่าเค้ากลับไม่พอใจเรา บล็อคไลน์เรา ไม่รับโทรศัพท์ ไม่คุย ไม่ติดต่อ

นี่หรือคือการรักษาคำพูด นี่หรือคือคำว่าเพื่อน การทิ้งกันไปง่ายๆ แบบนี้

ไม่คิดว่าความจริงใจของเรามีความหมายเลยเหรอ เราให้โอกาสเค้าแล้ว

เค้ากลับมาโกหกเรา เล่นละครตบตาเรา ทำเหมือนเป็นเพื่อนที่ดีกับเรา มันคืออะไร

จริงๆ เรื่องมันยาวมากค่ะ ไม่อยากให้ทุกคนต้องทนอ่าน เลยขอตัดมาที่ประเด็นเลยนะคะ

คือเราโมโหมากค่ะ จากโมโห ก็กลายเป็นความแค้น อยากให้เค้าชดใช้ในสิ่งที่เค้าทำกะเรา

ทั้งเรื่อง 7 ปีก่อน ทั้งเรื่อง 2 ปีแห่งการโกหกหลอกลวง เราอยากให้เค้ารู้ว่ามันเจ็บแค่ไหน

ทุกวันนี้เค้ายังคงลอยหน้าลอยตา มีความสุข ตัดเรื่องของเราทิ้งไป เหมือนไม่เคยเกิดขึ้น

มันช่างน่ารังเกียจจริงๆ คนแบบนี้ ยิ่งคิดยิ่งรู้สึกว่ามันไม่ยุติธรรมเลย

เราไปทำอะไรให้เค้า ทำไมเค้าถึงทำกะเราแบบนี้ เราอยากจะสู้เพื่อความถูกต้อง แต่เราคงทำไม่ได้

เพื่อนๆ ท่านไหนเคยเจอเรื่องแย่ๆ และเคยโมโหมากๆ และมีทางออกเช่นไร แนะนำเราด้วยนะคะ

เราไม่อยากเป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้น เราอยากปล่อยวางให้ได้ แต่ตอนนี้เราทำไม่ได้ค่ะ เราทั้งเจ็บทั้งแค้น

เราควรจะปล่อยเค้าไปใช่มั้ยคะ เวรกรรมมันมีจริงใช่มั้ยคะ เพราะทุกๆ คนจะคอยปลอบเราว่า

เวรกรรมมันจะตามสนองเค้าเอง

ปล. ตอบแบบโลกไม่สวยก็ได้นะคะ แนวโหด แนวดิบ หรือจะแนะนำสิ่งดีๆ ก็ได้ค่ะ เรายินดีรับฟัง