ขอเล่าของข้าพเจ้านิดนึงก่อนนะ   เมื่อก่อนเด็กๆจะถูกสอนว่าเวลาทำบุญ  "ไม่ต้องขออะไรหรอก  เพราะ แค่ทำก็ได้บุญแล้ว"  
การกระทำนั้นสำเร็จในตัวแล้ว  ถ้าขอก็เหมือนว่าเราต้องการที่จะรับมากกว่าการให้ หลังจากนั้นเวลาทำบุญก็เลยไม่ได้ขอพรอะไร
จนตอนม.1  อาจารย์ก็สอนว่า คนเราเกิดมามีทั้งกรรมดีและชั่ว เวลาเราทำบุญก็ขออุทิศบุญกุศลแก่เจ้ากรรมนายเวลา
ตั้งแต่นั้นผมเวลาทำบุญก็ขอว่า “ขออุทิศบุญกุศลที่ได้ทำ  ให้แก่เจ้ากรรมนายเวรทั้งหลายทั้งปวง ไม่ว่าชาติไหนภพใด  ทั้งที่ร่วมเกินทางกาย วาจา หรือใจ  ทั้งที่ตั้งใจก็ดีไม่ตั้งใจก็ดี  และอุทิศให้ดวงจิตและดวงวิญญาญที่ยังเวียนวายในสังสาวัท  ไม่ว่าในภพใดภูมิใด  ขอให้ยกโทษและอโหสิกรรมให้ด้วย”
จนเมื่อไม่นานนี้ผมไปเป็นเพื่อนน้าไปดูดวง  ผมก็ไหว้พระทำบุญแล้วก็ท่องเหมือนอย่างเคย  
ตอนนั้นหมอดูทักเราทั้งที่ยังไม่ได้พูดไรมา  เขาก็ทักเป็นคนๆ เรียงจนมาถึงผม  

เขาก็ถามว่า   “ทำไมเวลาทำบุญไม่ขออะไรบ้างล่ะ”  
ผม : (แบบอึ้งรู้ได้ไงว่าเราไมได้ขออะไร  จะว่าผมท่องสั้นก็คงไม่ใช่  ผมแอบนั่งนานทั้งที่นั่งท่องแค่นั้น)  “ผมก็ขอให้เจ้ากรรมนายเวรแล้วนะครับ   แค่นั้นก็น่าจะพอแล้ว  อีกอย่างผมก็ไม่รู้จะขออะไร”
“ถ้าไม่ขอแล้วเขาจะรู้ไหมว่าต้องการอะไร  เขาจะให้เราถูกไหม   ไม่อยากมีงานการดีๆ  หรือมีเงิน  มีโชคมีลาภบ้างรึไง”(เขาในที่นี้หมายถึงสิ่ง ศักสิทธิ์)
.....ผมนิ่งคิดซัก 5 วิได้  เลยนึกออกอยากขอเรื่องงาน  ผมอยากทำงานราชการ “เอิ่มม ก็มีบ้างครับ”
“งั้นไปจุดธุปขอใหม่  ขอเยอะๆ   เขาจะได้ให้เราให้ถูก  ไม่ขอแล้วเขาจะรู้ไหม”
หลังจากนั้นเป็นต้นมาผมก็เลยขอตามเนียม ในเรื่องลวดลายมังกร  ว่า....
"ขออย่าลำบากยากจนยามเจ็บ/แก่
เมื่อถึงอายุขัยให้ตายอย่างสงบ
ขอให้ญาติพี่น้องมีแต่ความสุขความเจริญ"
และก็ขออุทิศบุญกุศลให้เจ้ากรรมนายเวร เป็นหลักๆที่ผมขอ (นอกนั้นตามวาระ)

แล้วคุณเชื่อตามแนวคิดไหน?   แล้วถ้าขอขอกันว่าอะไรบ้างบอกหน่อยได้ไหม?