ต่อจาก
http://ppantip.com/topic/31410111 ช่วงเวลาเลยผ่านมาได้ปีกว่าๆแล้ว จากตอนนั้น
ต่อจากตอนนั้นเลยนะครับ เราก้อคุยกันมาเรื่อยๆ โดยไม่รู้สเตตัส จนถึงช่วงปีใหม่ ผมก้อกลับบ้านต่างจังหวัดเพื่อไปเค้าดาวกับครอบครัวที่บ้านเกิด แล้วคืนนั้นพี่เค้าส่งข้อความมาว่า"อยู่กันแบบนี้นานๆ นะ"เป็นข้อความสั้นๆ ที่ทำหั้ยผมรู้สึกดีมากหลังจากนั้นผมก้อกลับมาบ้าน แล้วเข้าเมืองไปจ่ายค่าหอในวันที่ 2 มกราคม คืนนั้น ผมกะนอนที่หอครับ แล้วเงียงนั้นก้อดังขึ้นอิก พี่เค้า ก้อเข้ามานั่งเล่นในห้องผมเหมือนเคย ตอนนี้แหละครับที่ผมรู้ความจริง พี่เค้าเข้าเฟสทิ้งไว้ในโน๊ตบุ๊คผม แล้วก้อไปนอนเล่นบนเตียง ผมก้อเลยมาเล่นโน๊ตบุ๊คแล้ว ลองเข้าไปดูในแชทครับ.....เจอเลยครับ ประเด็นใหญ่ด้วย คุยกันเมื่อวานนี้เลยว่า"ตัว ถ้าตัวนอนกรนแบบนี้นะเค้าคงนอนกะคัวไม่ไหวแล้วนะ" พี่เขาพิมไปประมาณนี้ครับ แล้วก้อคุยกัน ก่อนหน้านี้อิกเยอะมาก ผมนี่อ่านไม่หมดเลย ตอนนั้นผมเหลียวกลับไปถามพี่เขาเลยว่า นี่มันคืออะรัย ? พี่เขาเงียบครับ ตอบผมไม่ได้ ผมเลยลุกไปนอน บนเตียงแล้วร้องไห้ พี่เขาก้อเข้ามากอดผมแล้วก้อเล่าให้ฟังว่า คนนั้นคือแฟนที่คบกันมา 5 ปี ตั้งแตามัธยมแล้วเลิกกันไป ปีกว่า ก้อกลับมาคบกันใหม่ผมฟังแล้วผมพูดไรไม่ออกเลย (นี่กุเป็นชู้ไม่รู้ตัวหรอฟระเนี่ย!!) คืนนั้นพี่เขานอนกอดผมแล้วก้อบอกผมว่า"ยังไงไม่รู้แหละแค่ตอนนี้รู้ว่าไม่อยากปล่อยเธอไป" ผมไม่รู้จะพูดไรต่อผมเลยร้องไห้แล้วหลับไปเลยและคืนนั้นเป็นคืนแรกที่พี่เขามานอนที่ห้องผม หลังจากนั้นผมก้อคิดว่าผมจะลองเชื่อจัยพี่เขาอิกครั้งหนึ่ง ผมก้อทำเหมือนว่าเหตุการนั้นไม่เคยเกิดขึ้น หลังจากนั้นเราก้อใช้ชีวิตตามปกติ เหมือนเดิมไม่มีอะรัยเปลี่ยน ผมก้อยังกินข้าวคนเดียวเที่ยวคนเดียวดูหนังคนเดียว (เพื่อนผมเป็นเด็กติดเกมกันหมดครับ ชวนไปไหนไม่เคยไปกันเลย Solo แม่มเลย) วันวาเลนไทน์ก้อไม่มีอะไรเป็นพิเศษ หลังจากนั้นมาก้อแลดูเหมือนจะมีความสุขแต่...ไม่เลยครับ ผมก้อต้องทนฟังคำพูดเดิมๆ ลำคาน น่าเบื่อ บลาๆ คำที่ทำร้ายจิตใจ มากมาย แต่ผมก้อฟังจนชินและไม่ได้คิดไรมาก คิดแค่ว่าซักวันมันต้องดีขึ้น คิดแบบนี้มาตลอด จนผมขึ้นปี 2 ช่วงเดือนพฤษภาเป็นช่วงรับน้อง ผมยุปี 2 ก้อต้องรับน้องปี 1 และมีน้องรหัส พอดีน้องรหัสผมเป็น ผญ ผมเลยดูแลเทคแคร์หน่อยเจอหน้ากันแทบทุกวัน จนสนิทกันมากและก้อไปสนิทกับเพื่อนของน้องรหัสด้วย ช่วงเวลาที่ผมรับน้องพี่เขาก้อไปทำงานกลับมาก้อเย็นบางวันก้อไม่ได้มาหาผมที่ห้อง นานๆ จะมาที ช่วงนั้นผมก้อเลยเป็นโอกาศหั้ยผมได้คุยกับเพื่อนของน้องรหัสอย่างสบาย
สรุป...กุเป็นชู้ซะงั้น
ต่อจากตอนนั้นเลยนะครับ เราก้อคุยกันมาเรื่อยๆ โดยไม่รู้สเตตัส จนถึงช่วงปีใหม่ ผมก้อกลับบ้านต่างจังหวัดเพื่อไปเค้าดาวกับครอบครัวที่บ้านเกิด แล้วคืนนั้นพี่เค้าส่งข้อความมาว่า"อยู่กันแบบนี้นานๆ นะ"เป็นข้อความสั้นๆ ที่ทำหั้ยผมรู้สึกดีมากหลังจากนั้นผมก้อกลับมาบ้าน แล้วเข้าเมืองไปจ่ายค่าหอในวันที่ 2 มกราคม คืนนั้น ผมกะนอนที่หอครับ แล้วเงียงนั้นก้อดังขึ้นอิก พี่เค้า ก้อเข้ามานั่งเล่นในห้องผมเหมือนเคย ตอนนี้แหละครับที่ผมรู้ความจริง พี่เค้าเข้าเฟสทิ้งไว้ในโน๊ตบุ๊คผม แล้วก้อไปนอนเล่นบนเตียง ผมก้อเลยมาเล่นโน๊ตบุ๊คแล้ว ลองเข้าไปดูในแชทครับ.....เจอเลยครับ ประเด็นใหญ่ด้วย คุยกันเมื่อวานนี้เลยว่า"ตัว ถ้าตัวนอนกรนแบบนี้นะเค้าคงนอนกะคัวไม่ไหวแล้วนะ" พี่เขาพิมไปประมาณนี้ครับ แล้วก้อคุยกัน ก่อนหน้านี้อิกเยอะมาก ผมนี่อ่านไม่หมดเลย ตอนนั้นผมเหลียวกลับไปถามพี่เขาเลยว่า นี่มันคืออะรัย ? พี่เขาเงียบครับ ตอบผมไม่ได้ ผมเลยลุกไปนอน บนเตียงแล้วร้องไห้ พี่เขาก้อเข้ามากอดผมแล้วก้อเล่าให้ฟังว่า คนนั้นคือแฟนที่คบกันมา 5 ปี ตั้งแตามัธยมแล้วเลิกกันไป ปีกว่า ก้อกลับมาคบกันใหม่ผมฟังแล้วผมพูดไรไม่ออกเลย (นี่กุเป็นชู้ไม่รู้ตัวหรอฟระเนี่ย!!) คืนนั้นพี่เขานอนกอดผมแล้วก้อบอกผมว่า"ยังไงไม่รู้แหละแค่ตอนนี้รู้ว่าไม่อยากปล่อยเธอไป" ผมไม่รู้จะพูดไรต่อผมเลยร้องไห้แล้วหลับไปเลยและคืนนั้นเป็นคืนแรกที่พี่เขามานอนที่ห้องผม หลังจากนั้นผมก้อคิดว่าผมจะลองเชื่อจัยพี่เขาอิกครั้งหนึ่ง ผมก้อทำเหมือนว่าเหตุการนั้นไม่เคยเกิดขึ้น หลังจากนั้นเราก้อใช้ชีวิตตามปกติ เหมือนเดิมไม่มีอะรัยเปลี่ยน ผมก้อยังกินข้าวคนเดียวเที่ยวคนเดียวดูหนังคนเดียว (เพื่อนผมเป็นเด็กติดเกมกันหมดครับ ชวนไปไหนไม่เคยไปกันเลย Solo แม่มเลย) วันวาเลนไทน์ก้อไม่มีอะไรเป็นพิเศษ หลังจากนั้นมาก้อแลดูเหมือนจะมีความสุขแต่...ไม่เลยครับ ผมก้อต้องทนฟังคำพูดเดิมๆ ลำคาน น่าเบื่อ บลาๆ คำที่ทำร้ายจิตใจ มากมาย แต่ผมก้อฟังจนชินและไม่ได้คิดไรมาก คิดแค่ว่าซักวันมันต้องดีขึ้น คิดแบบนี้มาตลอด จนผมขึ้นปี 2 ช่วงเดือนพฤษภาเป็นช่วงรับน้อง ผมยุปี 2 ก้อต้องรับน้องปี 1 และมีน้องรหัส พอดีน้องรหัสผมเป็น ผญ ผมเลยดูแลเทคแคร์หน่อยเจอหน้ากันแทบทุกวัน จนสนิทกันมากและก้อไปสนิทกับเพื่อนของน้องรหัสด้วย ช่วงเวลาที่ผมรับน้องพี่เขาก้อไปทำงานกลับมาก้อเย็นบางวันก้อไม่ได้มาหาผมที่ห้อง นานๆ จะมาที ช่วงนั้นผมก้อเลยเป็นโอกาศหั้ยผมได้คุยกับเพื่อนของน้องรหัสอย่างสบาย