สวัสดีค่ะทุกคนกระทู้นี้อาจดูเพ้อๆหน่อยแต่ตามความรู้สึกล้วนๆค่ะ
           ในช่วงเรียนหนังสือเรามักจะใช้ดินสอ,ปากกาหลายแท่ง ยางลบปากกาลบคำผิดหลายอัน บางอันใช้แล้วอยากโยนทิ้ง บางอันใช้แล้วติดใจต้องใช้อันนี้ตลอด เราเป็นค่ะ เราบังเอิญไปเจอยางลบคู่ใจตอนช่วงสอบเข้ามหาวิทยาลัย เป็นจังหวะที่ลืมหยิบกระเป๋าดินสอมาพอดีเลยต้องแวะซื้อที่ร้านสะดวกซื้อแห่งหนึ่ง[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้7-11 เล็งอยู่นานนะคะ แม้จะช่วงสอบแต่ต้องเอาให้ถูกและคุ้ม จนในที่สุดได้เจ้าตัวนี้มาค่ะ 1แพคมีดินสอสีเทาสองด้ามและยาวลบสีดำหนึ่งอัน เหมือนเป็นพรหมลิขิตที่ทำให้เราได้เจอกับยาวลบอันนี้ เราครั้งแรกที่เราใช้รู้สึกได้เลยว่าถูกชะตามาก และบอกกับตัวเองว่า "จะไม่ยอมให้หลุดมือไปได้ และจะใช้อย่างถะนุถะนอม" จนมีอยู่วันหนึ่งก็เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันกับเรา ยางลบคู่ใจ...หายไปแล้ว!!! เราหาอยู่นานหลายวันก็หาไม่เจอ ความรู้สึกต่างๆมันก็ถาโถมเข้ามา เหมือนกับถ้าไม่มีมันก็ไม่สามารถมีสิ่งใดมาทดแทนได้อีก เฟลมากค่ะ และเราก็กลับไปที่ร้านสะดวกซื้อแห่งนั้นอีกครั้งเพื่อตามหายางลบ โชคดีมากเลยค่ะที่เราเจอ ตอนนั้นดีใจจนไม่รู้จะระบายแบบไหน กลัวพูดออกไปแล้วโดนคนหาว่าบ้า แค่ยางลบอันเดียว คราวนี้เราซื้อมาหลายแพคเลยค่ะ กะว่าถ้าหายก็มีสำรองและสุดท้าย....มันก็หายอยู่เรื่อยๆ แปลกนะคะ ยางลบใช้ไม่เคยหมด แต่หายตลอด จนมาถึงอันที่เราใช้ปัจจุบัน ตอนนี้อยู่ปี3แล้วเรายังใช้ยางลบอันเดิม กี่สนามสอบ กี่คราบน้ำตา เราก็สู้ไปกับมันและตอนนี้มันก็...หายอีกตามเคย แต่ความรู้สึกตอนนี้เหมือนเพื่อนนเก่าได้ลาโลกไปแล้ว มีพบต้องมีจาก จะจากกันก่อนวัย(หาย) หรือจากกันตามเวลา(ใช้หมด)ก็ย่อมหายอยู่ดี แต่สิ่งที่มีค่าที่สุดคือความทรงจำที่เรามีร่วมกับมันค่ะ สุดท้ายนี้อยากถามทุกคนว่าเคยมีไหมคะ สิ่งของคู่ใจที่จะใช้และอยู่ด้วยกันไปจนแก่? ไม่ว่าจะเป็นคนหรือสิ่งของขอให้ทุกคนรักษาไว้ก่อนที่มันจะจากเราไปนะคะ

ราตรีสวัสค่ะ