จบไปแล้วเกมส์ที่บุกิจิริว เราแพ้ 3-2 แต่นั้นก็เพียงพอสำหรับการเป็นแชมป์ในครั้งนี้ มีการชื่นชมเทคนิกของนักบอล สไตน์การเล่นพวกเขา ทีมเวิร์ก และอื่นๆอีกมามายแต่เมื่อมองถึงรายละเอียดลึกๆแล้ว จะรู้ว่าแท้จริงๆแล้วเรากำลังเล่นแบบไหนกันแน่ เราหนือกว่าอาเชียนจริงหรือเปล่า เราพร้อมที่จะก้าวข้าวสิ่งเหล่านี้ไปได้หรือยัง วันนี้มีคำตอบคะ
     ออกตัวก่อนนะคะว่านู๋ไม่ค่อยมีความรู้เรื่องฟุตบอลเท่าไรนักพึงจะมาดูบอลไม่นานมานี้เอง4-5ปีที่ผ่านเป็นแฟนบอลไทย
ดูไทยลีกอย่างเดียวคะ แล้วตลอดชีวิตที่ผ่านยังมาดูบอลนอกไม่กี่ครั้งเท่านั้น
      เอาละเรามาพูดถึงฟุตบอลสมัยใหม่กันปัจจุบันนี้โลกเรากำลังเล่นบอลในรูปแบบที่เรียกว่า Total Football เป็นศาสตร์ฟุตบอลขั้นสูงที่ถือกำเนิดโดยซึ่งโยฮัน ครัฟฟ์ เขามีแนวคิดการเล่นบอลที่เรียบง่าย เน้นครองบอลจ่ายแล้ววิ่ง โยฮันคาฟได้กล่าววาทะอมตะว่า "ฟุตบอลที่เรียบง่ายที่สุด คือ ฟุตบอลที่งดงามที่สุด แต่มันก็เป็นเรื่องยากที่สุด ในการจะเล่นฟุตบอลที่ให้เรียบง่ายที่สุด" Total footballที่ว่านี้ถูกพัฒนาจนโด่งดังสุดๆในยุคของเปป กวาร์ดีโอลา ที่ใช้กับบาซ่าในยุคที่เปปกำลังคุมทีมอยู่ ที่เราเรียกว่า "Tiki Taka" นั้นเอง
เปป กวาร์ดีโอลา ผู้พัฒนา tiki taka จนโด่งดัง

     จะเห็นฟุตบอลสมัยใหม่นี้จะให้ความสำคัญกับกองกลางของทีมมากที่สุด ด้วยแนวคิดที่ว่า"หากเราครองเกมในแดนกลางได้ตลอด เราก็จะไม่เสียบอล โอกาศเสียประตูก็ไม่มี ที่สำคัญเราจะสามารถสร้างโอกาศทำประตูได้อย่างต่อเนื่องด้วย" ซึ้งเป็นแนวที่คิดสมบุรณ์แบบที่ไม่มีใครทำได้จริง แม้กระทั่งบาซ่าและบาเยิร์น และแน่นอนที่สุดทั้งโลกกำลังจะเล่นรูปแบบนี้
    โททันฟุตบอลจะให้ความสำคัญกับการไหลลื่นของเกมส์ฟุตบอลและการไหลลื่นของนักเตะมาก โดยที่ผู้เล่นทุกคนในสนามสามารถทดแทนตำแหน่งกันได้หมด ไม่ว่าจะเป็นกองหน้า กองกลาง กองหลัง สามารถยืดหยุ่นตำแหน่งกันได้หมด นักเตะจะไม่มีตำแหน่งตายตัว ไม่ต้องเสียเวลาคอยวิ่งไปกลับตำแหน่งตัวเองกันบ่อยๆ เหมือนการเคลื่อนที่ของผู้เล่นในฟุตซอล หมุนเวียนกันไปเรื่อยๆ กองหลังสามารถเลี้ยงขึ้นไปยิงประตูเองได้ หรือไม่กองหน้าก็วิ่งลงกลับมายืนอยู่ในแดนหลัง พูดง่ายๆ เป็นนักเตะอเนกประสงค์กันทั้งทีม โดยจุดที่เด่นที่สุด คือ การสร้างพื้นที่ การเข้าสู่พื้นที่ และการจัดการพื้นที่ ไม่ต่างจากการเป็นสถาปนิกในสนาม ฉะนั้นผู้เล่นที่อันตรายที่สุดในฟุตบอลสมัยใหม่คือ "ผู้เล่นที่ไม่มีบอล" โดยมีกลไกที่แสนง่ายคือ "การให้แล้วไป (Give and Go)"

แล้วทีมชาติไทยละเล่นยังไง
ทีมชาติไทยปัจจุบันกำลังทำสิ่งเหล่านี้จะเห็นได้ว่าผู้เล่นในตำแหน่งรุกไม่ว่าจะเป็น ประกิต ชาริล ชนาทิป เกริกกฤษณ์ อดิศักดิ์ ทุกคนที่กล่าวมาสามารถสลับและทดแทนตำแหน่งกันได้แต่ละคนจะวิ่งสลับตำแน่งกันไปมาทดแทนและทำหน้าที่เพิ่งสนับสนุนซึ่งกันและกัน
ในเกมส์ที่ไทยเล่นกับมาเลย์ นัดแรกที่บ้านเราจะเห็นได้ว่าเราครอบครองเกม 64 เปอร์เซ็น และสร้างโอกาศยิงได้ถึง 21 ครั้งต่างจากมาเลย์ที่ครองบอลได้ 36 เปอร์เซ็นและสร้างโอกาศยิงเพียงแค่ 7 ครั้งเท่านั้นแล้วไทยยังมีสถิติครองบอลมากที่สุด ผ่านบอลสั้นมากที่สุด มีโอกาศยิงเยอะที่สุด เสียประตูน้อยที่สุด สิ่งนี้น่าจะสนับสนุนความแนวคิดนี้และคิดว่าเราน่ามาถูกทางแล้ว

แต่เกมส์เมื่อคืนก่อนมันต่างออกไปเราไม่ได้แพ้ในการครองเกมส์เลย ทำไมเราจึงถูกยิงถึง 3 ลูก ซึ่งมาเลย์เล่นได้แย่กว่าที่มาแพ้ในไทยเสียด้วยซ้ำมันเกิดจากอะไร นู๋มองว่ามันเป็นแย่งซิงความได้เปรียบในแดนกลางซึ่ง หากทีมเรามีความสามารถสูงกว่าคู่แข่ง มีทีมเวิร์กที่ดีกว่าคู่แข่งและมีความฟิตมากกว่านั้น เราจะสามารถที่จะเล่นครองและจะพยายามถ่ายบอลไปมาให้มากที่สุดเพื่อทำให้ช่องว่างของทีมที่รับอยู่เปิดออก ดังที่เวลา บาซ่ากับบาร์เยินทำให้เห็น แต่...ถ้ากลางเราสู้เขาไม่ได้ละ เทคนิคนักเตะความสามารถนักเตะไม่สู้ ความฟิตและทีมเวิร์กยังไม่สู้อีกเราจะทำยังไง โชเซ่ มูรินโญ่เคยมีแนวคิดและพยายามหาวีธีการต่างๆมากมายมาเพื่อสู้กับบาซ่าโดยสิ่งหนึ่งที่เขาคิดได้คือ ปัจจุบันฟุตบอลสู้กันที่กองกลาง กองกลางต้องครอบครองเหนือคู่แข่งให้ได้ แต่ถ้าครองบอลสู้ไม่ได้ งั้นเราก็ต้องใช่วิธีทำลายการครองบอลของคู่แข่งชะ ใช่ ดอร์ล่า ซ่าเลคงคิดเหมือนกันในเกมส์ที่ผ่านของมาเลเชียจะเห็นได้ว่าวิธีการเล่นของพวกเขาจะเน้นทำลายเกมในแดนกลางเรา ใช้การเข้าเพรสซิ่งให้เร็วบอลถึงตัวบุ๊บมาเลย์ก็จะเข้าปั๊บและไม่ใช่การเข้าที่ธรรมดา แต่เป็นการเข้าแบบเอาให้หนัก เอาให้ขาด เอาให้เดี๊ยง จะทำให้ไทยมีโอกาศเสียบอลกลางทางสูงมากและนั้นจะเป็นจุดที่ทำให้มาเลย์มีโอกาศโจมตีไทย ในเกมส์ของมาเลยทั้ง 2 แมตท์ที่เกิดขึ้นนั้นเห็นได้ชัดว่าการเสียบอลกลางทางนั้นอันตรายมากปีกและหน้าของพวกเขาไม่ว่าจะเป็น นอร์ซาลู ชาพรี หรือ ยาย่าอัมรี่ เบอร์ 8 9 10 นั้นอันตรายทุกคนแน่นอนเมื่อเอาผู้เล่นเขาไม่อยู่อยู่ปัญหาที่เกิดขึ้นก็ตามมา งานที่ว่ายากอยู่แล้ว มันยิ่งยากขึ้นไปอีก

แต่...โชคดี ต้องบอกว่าเราโชคดีที่ไทยมีลีกฟุตบอลที่แข็งแกร่งที่สุดในอาเชียน นักเตะของเราเรียนรู้ที่จะเล่นอยู่ในแทคติกอย่างอดทนแล้วค่อยๆต่อบอลสั้นที่ถนัด จนสุดท้ายเราก็ทำได้ แตกต่างจากเวียดนามอย่างชัดเจน ตรงที่เมื่อเวียดนามพวกเขาอยู่ในสถานการที่ยากลำบากพวกเขาเลือกที่จะเล่นบอลนอกเทคติด เล่นบอลนอกแนวทางที่โค้ชพวกเขาอยากให้เล่น เกมก็ตามอยู่เวลาก็เหลือเยอะแต่เวียดนามเลือกที่จะเอาแต่โยนไปข้าง หรือทำยังไงก็ได้ให้บอลไปอยู่ข้างหน้าไวที่สุด ทำให้พวกเขาต้องแพ้ไป
รูปของมูรินโย่

ดอลล่าซ่าเลโค้ชมาเลย์


    จากที่กล่าวมาแล้วอย่างนี้แสดงว่าเรากำลังเล่น Total Football หรือ Tiki taka จริงๆแล้วสินะ ในมุมมองของนู่คือยังไม่ใช่คะ เราแค่ทำในบทเริ่มต้นของศาสตร์นี้เท่านั้น เพราะอะไรเหรอ เพราะว่าลีกฟุตบอลของเราเพิ่งเริ่มต้นหลายทีมในไทยเพิ่งจะนำศาสตร์ฟุตบอลใหม่ๆเข้ามา7-8 ปีที่ผ่านมานี้เองลีกอาชีพบ้านเรายังซึ้มซับได้ไม่เต็มที่หากใครดูบอลไทยลีกแล้วดูลายละเอียดลึกๆจริงๆ จะให้ได้ว่าทุกทีมย้ำทุกทีมในไทยลีก มีวิธีการได้ประตูมาจากลูกสวนกลับเป็นส่วนมากเกือบทั้งนั้นทีมชาติชุดนี้ก็เหมือนกัน แม้ว่าซิกโก้จะบอลว่ามีการเข้าทำที่หลากหลาย แต่จริงๆแล้วส่วนใหญ่ประตูที่ได้มักมาจากการโต้กลับเร็วและลูกตั้งเตะ การเข้าทำจากการครอบครองเกมส์โดยสมบูรณ์มีให้เห็นไม่กี่ครั้งเท่านั้น

    แล้วที่นี้หากเราต้องเล่นกับยอดทีมของเอเชียอย่างเกาหลี ญี่ปุ่น เราควรจะเล่นแบบไหนเราควรจะครองบอลเข้าสู้ เน้นบุกตลอดเวลา หรือว่าเราจะตั้งรับให้แน่นทำลายเกมส์แดนกลางของพวกเขาแล้วสวนกลับให้ไว คำตอบที่ได้ ณ เวลานี้แทบจะไม่ต้องคิดเลยคะเราต้องเราให้แน่นแล้วสวนกลับให้เร็วและแน่นอนเพราะกว่าไทยจะฝึกจนสามารถครองบอลเหนืกว่าญี่ปุ่นได้นั้นต้องใช้เวลาและต้องรอไทยลีกแกร่งกว่านี้

    อ้าวอย่างนี้ก็แสดงว่าท้ายที่สุดแล้วเราไม่จำเป็นต้องเล่นบอลให้สวยงามเหมือนอย่างบาซ่าหรือบาร์เยินก็ได้นะสิในเมื่อบอลมันวัดกันที่ผลลัพธ์ของจำนวนประตู  ตอนแรกๆนู๋ก็เคยคิดแบบนี้และ แต่โค้ชเบ้ ได้เคยกล่าวไว้ว่า "ฟุตบอลหากเราเล่นแย่แล้วชนะ เราก็จะชนะเขาไม่กี่ครั้ง แล้วหากเราเล่นดีแต่แพ้ ก็จะแพ้แค่ไม่กี่ครั้งเช่นกัน" นั้นเลยทำให้นู๋คิดว่า  
      หากเราจะเป็นจ้าวเอเชียให้ได้จริงๆเมื่อเราพบพวกเขาเราต้องชนะเขาให้ได้ ทั้งการครอบครองบอลและจำนวนประตู และตอนนี้เราทำสำเร็จกับอาเชียนแล้วเราสามารถชนะทั้งการครองบอล และประตูกับพวกเขา
เป็นข้อยืนยันเป็นอย่างดีว่าปัจจุบันเรากำลังจะก้าวข้ามประเทศเหล่านี้เพื่อขึ้นไปต่อกรกับทีมใหญ่ในอาเชียนในอนาคตได้แน่ๆ
การที่เราได้แชมป์ครั้งนี้มันไม่เหมือนทุกๆครั้งที่เราเคยได้ การได้แชมป์ครั้งนี้ันจะเป็นจุดเริ่มต้นจุดแรกที่จะทำให้เราสามารถก้าวต้องในจุดที่ใหญ่กว่าได้แน่ๆ และการได้แชมป์ครั้งนี้นู๋เชื่ออย่างเหลือเกินว่า สามารถทำให้คนไทย กล้าที่จะคิด กล้าที่จะฝัน กล้าที่จะทำโครงการอะไรสักอย่างเพื่อไปสู่จุดที่ใหญ่กว่าหมู่บ้านอาเชียนได้อย่างแน่นอนคะ

ปล. สำหรับทีมชาติไทยเราปัจจุบันนี้ต้องว่าโชคดีที่เรามีผู้เล่นที่สามารถสร้างความแตกต่างให้กับทีมได้ถึง 2 คน นั้นคือ ชนาทิปและชาริว
โดยจุดเด่นของชาริลคือ ให้บอลง่าย ให้บอลไว คิดก่อนจ่ายทำให้ทีมเล่นได้ไหลลื่นดีเป็นหัวใจสำคัญในเกมส์รุกซึ่งน้อยคนที่จะเล่นได้แบบนี้ และการเล่นแบบนี้มีความสำคัญกับทีมมาก เพราะมันสามารถสวิต์ทซิ่งจากเกมรับมาเป็นเกมรุกได้อย่างรวดเร็ว ส่วนของชนาทิปมีดีที่เทคนิคสุง คิวเลอร์พาสแม่นและจ่ายบอลที่ไร ทีมจะได้เปรียบเสมอและยังขึ้นไปยิงเองได้

ถ้าวันใดที่ ปุยเล่นดีแต่เจเล่นไม่ดีหรือเจเล่นดีแต่ปุยหายไปจากเกม เกมของเราจะขึ้นได้ลำบากมากแต่ก็ยังสามารถทะลุทะลวงได้
แต่ถ้าวันไหนทั้งเจทั้งปุยเล่นดี เกมรุกของเราจะดีทั้งแผง เมื่อเจกับปุยมา ประกิต ก็จะมา เกริกกฤษก็จะมา อดิศักดิ์ก็จะมาจะให้เกมรุกของเราโหดมากเหมือนในวันที่ชนะปิน 3-0 และช่วงท้ายเกมชนะมาเลย 2-0 ที่เกิด Thailand tiki taka อันลือลั้น
แต่ถ้าวันไหนทั้งเจและปุยเล่นไม่ดี มันก็จะเหมือนครึ่งแรกที่เราเล่นในบ้านของมาเลย์เลยและคะ
เอาเป็นว่าพอแค่นี้แล้วกันยาวและ หากวันหลังมีโอกาศจะมาวิเคราะห์ว่าทำไมบอลยุคใหม่ของไทยถึงจะขาด 2 คนนี้ไม่ได้วันนี้ก็ยาวมากแล้ว
ขอพอแค่นี้นะคะ เหนื่อยคะ 555 ไม่รู้จะมีคนอ่านกันบ้างไหมน้า อิอิ