ก่อนอื่นขอบอกก่อนน่ะค่ะว่าเป็นคนเล่าเรื่องไม่ค่อยเก่ง...แต่อยากระบายความรู้ที่มันอัดอั้นจากคำถามที่อยู่ในใจของตัวเราเอง!!
คือเรื่องมันมีอยู่ว่าเรากับแฟนพึ่งตกลงคบกันค่ะประมานสัก2เดือนกว่าได้แล้ว ก่อนหน้านี้เราเป็นเพื่อนกันมาประมาน2เดือน ซึ่งสถานะของเริ่มต้นมาจากความสนิทสนมกันเพราะเป็นเราทั้งคู่เพื่อนในกลุ่มเดียวกันค่ะ เรามารู้จักกันในรั้วมหาลัย ซึ่งตัวเราเองเป็นเด็กจากต่างจังหวัด แต่แฟนเราเป็นเด็กกรุงเทพ นอกจากนั้นในกลุ่มเราก็มีเพื่อนต่างจังหวัดอีกประมาณ2คน นอกเหนือจากนั้นก็เปนเด็กกรุงเทพหมด (ในกลุ่มเรามีทั้งผญ/ผช.) แต่เรากับแฟนได้ทำความรู้จักกันในเฟสบุ๊คก่อนที่เราทั้งคู่จะได้มาพบตัวจริงกันเสียอีกเพราะตอนแรกเขาก็มาทักเราก่อนเนื่อจากเรามีรายชื่อเรียนคณะเดียวกันกับเขา ตอนแรกเราก็คุยผ่านเฟสเป็นเพื่อนกันปกติ ถามโน้นถามนี้ตามประสาเพื่อนใหม่ เราก็บอกเขาว่าเราต้องมาอยู่แมนชั่นแถวมหาลัยเพราะเราไม่สามารถไปกลับบ้านได้เพราะบ้านเราอยู่อีสาน
เขาก็บอกว่าเขาก็จะอยู่แมนชั่นเหมือนกันเราทั้งคู่คุยตามประสาเพื่อนมาเป็นเดือนก่อนที่มหาลัยจะเปิด เราจึงตกลงเช่าแมนชั่นเดียวกันกับเขา ห้องเรากะห้องเขาห่างถัดกันหนึ่งห้อง เมื่อมหาลัยเปิดวันแรกเรากับเขาก็ได้พบกันและรวมถึงเพื่อนอีก6-7คนด้วย เราทั้งหมดเริ่มทำความรู้จักกันด้วยไปทานข้าวมื้อเย็นด้วยกัน หลังจากนั้นเราทั้งหมดก็ได้เป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกันในรั้วมหาลัย แต่เนื่องด้วยเรากับแฟนได้คุยกันมาก่อนหน้านี้จึงทำให้เราสนิทกันมากกว่าคนอื่นๆ (เริ่มเกริ่นยาวไปหน่อยก็บอกแล้วว่าเล่าเรื่องไม่เก่ง) หลังจากเปิดเทอมได้สัก3 เดือนเขาก็มาบอกชอบเรารู้สึกดีที่ได้คุยกับเรา บลาๆๆ เราก็รู้สึกดีน่ะเวลาเขามาอยู่ใกล้ๆเรา เราก็เลยตอบตกลงไป หลังจากนั้นเราก็คบกันมาเป็นแฟน แต่เรื่องมันชักแปลกๆ(รึเราคิดมากไป)มาประมาณ3อาทิตย์ที่ผ่านมานี้เอง เพื่อนในกลุ่มของเราอีกคนหนึ่งเธอเป็นผู้หญิง(เป็นเด็กกรุงเทพ สมมุติชื่อแนน) แน่นอนแนนก็เป็นเพื่อนกับแฟนเราเหมือนกัน แนนอาศัยพักแมนชั่นเดียวกับเราและแฟนแต่อยู่คนละชั้น หลังมานี้แฟนเราเริ่มไปไหนกับแนนมากว่าไปกับเราหรือเพื่อนคนอื่นๆเสียอีก ตอนแรกเราก็ไม่คิดไรมากหรอกก็เป็นเพื่อนกันหนิ แต่มันเริ่มบ่อยขึ้น จากหลังเลิกเรียนแฟนเราจะรอกินข้าวพร้อมเรา เขาก็ไม่รอเริ่มไปกินกับแนนสองคน(รึเป็นเพราะเขาเรียนห้องเดียวกันเลิกเรียนพร้อมกัน) แต่ห้องเราก็เลิกหลังเขาไม่นานน่ะ ทำไมไม่รอเราด้วยหล่ะ? อีกอย่างแฟนเราเขาค่อนข้างจะกินร้านอาหารที่ดูดีหน่อย ซึ่งค่อนข้างจะต่างกับเเราในระดับหนึ่ง เช่นเขากินอาหารร้านดัง เรากินร้านข้าวแกงโรงอาหาร เลยทำให้ไม่ถูกปากเขาก็เป็นไปได้เขาจึงไปกินกับแนนซึ่งค่อนข้างจะรสนิยมเดียวกันกับแฟนเรา แต่ก็มีหลายครั้งน่ะที่เรากินอาหารพวกที่แฟนเราเลือกให้ แต่ถ้าเรากินบ่อยก็ไม่ไหวอ่ะ เราต้องประหยัดเงินที่พ่อกับแม่ส่งมาให้ในแต่ละเดือนด้วยพ่อแม่เราไม่ได้เป็นราชการ หรือนักธุรกิจหนิ หาเช้ากินค่ำเราก็ต้องวางแผนเรื่องเงินหน่อย อีกอย่างแฟนเราก็ชอบไปเที่ยวเดินห้างกลับห้องดึก นอนดึกซึ่งแน่นอนอีกเราชอบอยู่ในห้อง ไม่ค่อยออกไปไหนกลางคืน นานนนนนทีถึงจะออกไปข้างนอกตามใจแฟนบ้างกลัวเขาน้อยใจ (เราเริ่มรู้สึกแตกต่าง) หลังๆมานี้เราเริ่มเห็นหน้าหรือคุยกับแฟนน้อยลง นอกจากตอนเช้าที่เราเดินไปปลุกให้เขาลุกขึ้นอาบน้ำไปเรียนพร้อมเรา กับตอนที่เขานั่งดูบอลอยู่ในห้อง ซึ่งเขาติดบอลมาก และช่วงนี้แนนก็เป็นอีกคนที่มักชอบมานั่งดูบอลในห้องแฟนเรา(บ่อยมากๆ) แล้วก็คุยหัวเราะเสียงดังกับแฟนเราอยู่สองคน ดูเหมือนเมื่อเขาทั้งคู่อยู่ด้วยกันเรารู้สึกว่าเราเป็นคนนอกไปเลย เหมือนเป็นคนไม่มีตัวตนอยู่ตรงนั้นบางที่เขาคุยหยอกล้อเล่นกันทำเสียงอ้อนกัน บ้างวันที่แนนกลับบ้านก็มักเปิดกล้องมาคุยกับแฟนเราแทบทุกครั้ง บางครั้งวันหยุดเขาก็ไปเที่ยวด้วยกันถ่ายรูปคู่กัน ในเฟสของแนนก็มักจะแค็ปรูปตอนคุยกับแฟนเราโพสหน้ากระดานหยอกล้อกัน (เรารู้สึกไม่ดีเท่าไหร่แล้วตอนนี้) เวลาเดินไปไหนกันเป็นกลุ่ม แทนที่เราจะได้เดินใกล้ๆแฟนเราแต่กลับเป็นแนนทีเดินอยู่ตรงนั้น เราได้แต่เดินตามเขาทั้งคู่ แฟนเราไม่มีแม้แต่จะหันมามองข้างหลังหรือรอบข้างว่าเราเดินตามทันเขารึป่าวT_T: มีอยู่วันนึงเพื่อนในคณะมาถามเราว่าแนนกับแฟนเราเป็นแฟนกันหรอ? เรานี้หน้าชาเลยได้แต่บอกว่าไม่หนิแล้วอมยิ้ม ตอนนี้เราอยากจะถามแฟนเราว่าตอนนี้เรากับเขายังเหมือนเดิมกันรึป่าว?? ทำมั้ยเรารู้สึกไม่เหมือนตอนแรกที่คบกัน?? ทำมั้ยไม่ค่อยคุยหรือรอเราเหมือนเมื่อก่อน?? แต่ทำถามเหล่านี้ก็ได้แต่อยู่ในใจเของราเพียงคนเดียวเท่านั้นเท่านั้น เพราะเรากลัวว่าเราจะเสียทั้งเพื่อนเสียทั้งแฟน.... กลัวว่าเราจะคิดมากอยู่คนเดียว แต่ถ้าเขาสองคนรู้สึกดีต่อกันหรือยังไงเราก็อยากให้พวกเขาบอกเราตรงๆเราจะได้ไม่ต้องมานั่งอึดอัดเวลาพวกเราอยู่ด้วยกัน แต่เขาพูดกันอยู่แค่สองคน เราต้องการความชัดเจนในสถานะตัวตนของเรากับแฟนว่าจะเป็นยังไงต่อทำมั้ยเรารู้สึกห่างเหิน ทั้งที่เมื่อก่อนเราพูดกันทุกเรื่อง หยอกเล่นกันบ่อย แต่ช่วงหลังๆเทียบไม่มีเลย แม้แต่เวลาที่เราสองคนจะได้อยู่นั่งคุยด้วยกันเพียงลำพัง!!
(เราอยากรู้ว่าเราผิดปกติหรือคิดมากไปเองฝ่ายเดียวหรือเปล่า???) ขอความคิดเห็นหน่อยน่ะค่ะ..เราอึดอัดมาก
ปล.เราไม่เคยได้ระบายเรื่องนี้กับใครเพราะเราเป็นคนพูดน้อยอีกอย่างเราสนิทกับแฟนเรามากที่สุดแล้วแต่พอเรื่องเริ่มเป็นอย่างนี้เราเลยเหมือนรู้สึกอยู่ตัวคนเดียวในเมืองใหญ่แห่งนี้เหลือเกิน...)
**ขอโทษด้วยน่ะค่ะพอดีเราเป็นคนพูดน้อยเลยทำให้เล่าเรื่องดูเหมือนเข้าใจยาก**
แฟนคนเดิมที่ไม่เหมือนเดิม
คือเรื่องมันมีอยู่ว่าเรากับแฟนพึ่งตกลงคบกันค่ะประมานสัก2เดือนกว่าได้แล้ว ก่อนหน้านี้เราเป็นเพื่อนกันมาประมาน2เดือน ซึ่งสถานะของเริ่มต้นมาจากความสนิทสนมกันเพราะเป็นเราทั้งคู่เพื่อนในกลุ่มเดียวกันค่ะ เรามารู้จักกันในรั้วมหาลัย ซึ่งตัวเราเองเป็นเด็กจากต่างจังหวัด แต่แฟนเราเป็นเด็กกรุงเทพ นอกจากนั้นในกลุ่มเราก็มีเพื่อนต่างจังหวัดอีกประมาณ2คน นอกเหนือจากนั้นก็เปนเด็กกรุงเทพหมด (ในกลุ่มเรามีทั้งผญ/ผช.) แต่เรากับแฟนได้ทำความรู้จักกันในเฟสบุ๊คก่อนที่เราทั้งคู่จะได้มาพบตัวจริงกันเสียอีกเพราะตอนแรกเขาก็มาทักเราก่อนเนื่อจากเรามีรายชื่อเรียนคณะเดียวกันกับเขา ตอนแรกเราก็คุยผ่านเฟสเป็นเพื่อนกันปกติ ถามโน้นถามนี้ตามประสาเพื่อนใหม่ เราก็บอกเขาว่าเราต้องมาอยู่แมนชั่นแถวมหาลัยเพราะเราไม่สามารถไปกลับบ้านได้เพราะบ้านเราอยู่อีสาน
เขาก็บอกว่าเขาก็จะอยู่แมนชั่นเหมือนกันเราทั้งคู่คุยตามประสาเพื่อนมาเป็นเดือนก่อนที่มหาลัยจะเปิด เราจึงตกลงเช่าแมนชั่นเดียวกันกับเขา ห้องเรากะห้องเขาห่างถัดกันหนึ่งห้อง เมื่อมหาลัยเปิดวันแรกเรากับเขาก็ได้พบกันและรวมถึงเพื่อนอีก6-7คนด้วย เราทั้งหมดเริ่มทำความรู้จักกันด้วยไปทานข้าวมื้อเย็นด้วยกัน หลังจากนั้นเราทั้งหมดก็ได้เป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกันในรั้วมหาลัย แต่เนื่องด้วยเรากับแฟนได้คุยกันมาก่อนหน้านี้จึงทำให้เราสนิทกันมากกว่าคนอื่นๆ (เริ่มเกริ่นยาวไปหน่อยก็บอกแล้วว่าเล่าเรื่องไม่เก่ง) หลังจากเปิดเทอมได้สัก3 เดือนเขาก็มาบอกชอบเรารู้สึกดีที่ได้คุยกับเรา บลาๆๆ เราก็รู้สึกดีน่ะเวลาเขามาอยู่ใกล้ๆเรา เราก็เลยตอบตกลงไป หลังจากนั้นเราก็คบกันมาเป็นแฟน แต่เรื่องมันชักแปลกๆ(รึเราคิดมากไป)มาประมาณ3อาทิตย์ที่ผ่านมานี้เอง เพื่อนในกลุ่มของเราอีกคนหนึ่งเธอเป็นผู้หญิง(เป็นเด็กกรุงเทพ สมมุติชื่อแนน) แน่นอนแนนก็เป็นเพื่อนกับแฟนเราเหมือนกัน แนนอาศัยพักแมนชั่นเดียวกับเราและแฟนแต่อยู่คนละชั้น หลังมานี้แฟนเราเริ่มไปไหนกับแนนมากว่าไปกับเราหรือเพื่อนคนอื่นๆเสียอีก ตอนแรกเราก็ไม่คิดไรมากหรอกก็เป็นเพื่อนกันหนิ แต่มันเริ่มบ่อยขึ้น จากหลังเลิกเรียนแฟนเราจะรอกินข้าวพร้อมเรา เขาก็ไม่รอเริ่มไปกินกับแนนสองคน(รึเป็นเพราะเขาเรียนห้องเดียวกันเลิกเรียนพร้อมกัน) แต่ห้องเราก็เลิกหลังเขาไม่นานน่ะ ทำไมไม่รอเราด้วยหล่ะ? อีกอย่างแฟนเราเขาค่อนข้างจะกินร้านอาหารที่ดูดีหน่อย ซึ่งค่อนข้างจะต่างกับเเราในระดับหนึ่ง เช่นเขากินอาหารร้านดัง เรากินร้านข้าวแกงโรงอาหาร เลยทำให้ไม่ถูกปากเขาก็เป็นไปได้เขาจึงไปกินกับแนนซึ่งค่อนข้างจะรสนิยมเดียวกันกับแฟนเรา แต่ก็มีหลายครั้งน่ะที่เรากินอาหารพวกที่แฟนเราเลือกให้ แต่ถ้าเรากินบ่อยก็ไม่ไหวอ่ะ เราต้องประหยัดเงินที่พ่อกับแม่ส่งมาให้ในแต่ละเดือนด้วยพ่อแม่เราไม่ได้เป็นราชการ หรือนักธุรกิจหนิ หาเช้ากินค่ำเราก็ต้องวางแผนเรื่องเงินหน่อย อีกอย่างแฟนเราก็ชอบไปเที่ยวเดินห้างกลับห้องดึก นอนดึกซึ่งแน่นอนอีกเราชอบอยู่ในห้อง ไม่ค่อยออกไปไหนกลางคืน นานนนนนทีถึงจะออกไปข้างนอกตามใจแฟนบ้างกลัวเขาน้อยใจ (เราเริ่มรู้สึกแตกต่าง) หลังๆมานี้เราเริ่มเห็นหน้าหรือคุยกับแฟนน้อยลง นอกจากตอนเช้าที่เราเดินไปปลุกให้เขาลุกขึ้นอาบน้ำไปเรียนพร้อมเรา กับตอนที่เขานั่งดูบอลอยู่ในห้อง ซึ่งเขาติดบอลมาก และช่วงนี้แนนก็เป็นอีกคนที่มักชอบมานั่งดูบอลในห้องแฟนเรา(บ่อยมากๆ) แล้วก็คุยหัวเราะเสียงดังกับแฟนเราอยู่สองคน ดูเหมือนเมื่อเขาทั้งคู่อยู่ด้วยกันเรารู้สึกว่าเราเป็นคนนอกไปเลย เหมือนเป็นคนไม่มีตัวตนอยู่ตรงนั้นบางที่เขาคุยหยอกล้อเล่นกันทำเสียงอ้อนกัน บ้างวันที่แนนกลับบ้านก็มักเปิดกล้องมาคุยกับแฟนเราแทบทุกครั้ง บางครั้งวันหยุดเขาก็ไปเที่ยวด้วยกันถ่ายรูปคู่กัน ในเฟสของแนนก็มักจะแค็ปรูปตอนคุยกับแฟนเราโพสหน้ากระดานหยอกล้อกัน (เรารู้สึกไม่ดีเท่าไหร่แล้วตอนนี้) เวลาเดินไปไหนกันเป็นกลุ่ม แทนที่เราจะได้เดินใกล้ๆแฟนเราแต่กลับเป็นแนนทีเดินอยู่ตรงนั้น เราได้แต่เดินตามเขาทั้งคู่ แฟนเราไม่มีแม้แต่จะหันมามองข้างหลังหรือรอบข้างว่าเราเดินตามทันเขารึป่าวT_T: มีอยู่วันนึงเพื่อนในคณะมาถามเราว่าแนนกับแฟนเราเป็นแฟนกันหรอ? เรานี้หน้าชาเลยได้แต่บอกว่าไม่หนิแล้วอมยิ้ม ตอนนี้เราอยากจะถามแฟนเราว่าตอนนี้เรากับเขายังเหมือนเดิมกันรึป่าว?? ทำมั้ยเรารู้สึกไม่เหมือนตอนแรกที่คบกัน?? ทำมั้ยไม่ค่อยคุยหรือรอเราเหมือนเมื่อก่อน?? แต่ทำถามเหล่านี้ก็ได้แต่อยู่ในใจเของราเพียงคนเดียวเท่านั้นเท่านั้น เพราะเรากลัวว่าเราจะเสียทั้งเพื่อนเสียทั้งแฟน.... กลัวว่าเราจะคิดมากอยู่คนเดียว แต่ถ้าเขาสองคนรู้สึกดีต่อกันหรือยังไงเราก็อยากให้พวกเขาบอกเราตรงๆเราจะได้ไม่ต้องมานั่งอึดอัดเวลาพวกเราอยู่ด้วยกัน แต่เขาพูดกันอยู่แค่สองคน เราต้องการความชัดเจนในสถานะตัวตนของเรากับแฟนว่าจะเป็นยังไงต่อทำมั้ยเรารู้สึกห่างเหิน ทั้งที่เมื่อก่อนเราพูดกันทุกเรื่อง หยอกเล่นกันบ่อย แต่ช่วงหลังๆเทียบไม่มีเลย แม้แต่เวลาที่เราสองคนจะได้อยู่นั่งคุยด้วยกันเพียงลำพัง!!
(เราอยากรู้ว่าเราผิดปกติหรือคิดมากไปเองฝ่ายเดียวหรือเปล่า???) ขอความคิดเห็นหน่อยน่ะค่ะ..เราอึดอัดมาก
ปล.เราไม่เคยได้ระบายเรื่องนี้กับใครเพราะเราเป็นคนพูดน้อยอีกอย่างเราสนิทกับแฟนเรามากที่สุดแล้วแต่พอเรื่องเริ่มเป็นอย่างนี้เราเลยเหมือนรู้สึกอยู่ตัวคนเดียวในเมืองใหญ่แห่งนี้เหลือเกิน...)
**ขอโทษด้วยน่ะค่ะพอดีเราเป็นคนพูดน้อยเลยทำให้เล่าเรื่องดูเหมือนเข้าใจยาก**