วันเสาร์ที่ผ่านมา ผมได้พาแม่ไปซื้อทองที่เยาวราช
หลังจากศึกษาข้อมูลมาพอสมควร
ผมตั้งใจไปที่ฮั่วเซ่งเฮงเลยครับ
ไปถึงผมก็พบว่ามีคนเยอะพอสมควร
ผมกับแม่และพี่สาวก็ยืนรอไป
เห็นคนข้างหน้ากำลังเอาทองขายคืนร้านอยู่
ผมยืนรออยู่ประมาณสิบนาที ไม่มีพนง.คนไหนถามเลยว่าเรามาทำอะไร
พี่สาวผมเลยถามคนขายที่กำลังเดินไปเดินมาว่า
"ขอโทษนะคะ พอดีอยากรบกวนขอดูแหวนหน่อยค่ะ"
คนขายที่เป็นผู้ชายมาดเสี่ย ตอบมาว่า "คนไหนว่างก็เรียกเลย ผมไม่ว่างพอดีเดินมาเอาของให้ลูกค้า"
ผมก็เอา รอก็รอ
จนคนข้างหน้าขายทองเสร็จ
ก็ถึงตาผม
พี่สาวก็บอกพนง.ขายที่ดูอาเสี่ยกว่าคนตะกี้อีก
"ขอดูแหวนหน่อยค่ะ สองสลึงนะคะ"
อาเสี่ยคนนั้นทำหน้าแบบบอกบุญไม่รับ ไม่พูดไม่จาอะไรทั้งนั้น
ทำเป็นก้มดูแหวนแบบนานมากๆ
แม่ผมก็ชี้ขอดูวงนี้หน่อยค่ะ
กว่าจะหยิบได้ ลีลาสุดๆไปเลย
พอแม่ลองเสร็จมันหลวม เค้าก็ไม่หยิบวงใหม่มาให้ หรือพูดอะไรกับเราเลย
นานมากถึงหยิบวงอีกขนาดมา
อันนี้พอใส่ได้
พอยื่นแหวนคืนคนขาย คนขายก็จะนำแหวนไปชั่งว่ากี่สลึง แต่แกไม่ชั่งเองครับ
แก"โยน"แหวนไปให้พนง.อีกคนที่อ่อนกว่า จนแหวนตกลงไปหลังเคาน์เตอร์
พี่สาวผมและแม่จึงเดินออกมาเลย
(ก่อนอกกจากร้านพี่สาวของผมยังพูดว่าขอบคุณนะคะ มารยาทดีจริงๆพี่สาวผม)
ไม่ประทับใจบริการของฮั่วเซ่งเฮงมากๆ
เหมือนมาขอเค้ากินเลย
ผมเลยเดินไปร้านโต๊ะกังที่อยู่ถัดไปทางซ้ายสองคูหา
ร้านนี้ไม่มีคนเข้าเลย แต่พอเราเดินเข้าไป พนง.เดินมาถามว่าต้องการดูอะไรครับ
ให้คำแนะนำดีกว่าเต็มใจหยิบให้ลอง
สุดท้ายจึงซื้อร้านนี้
(ตอนแรกตั้งใจมาซื้อฮั่วเซ่งเฮงเพราะเค้าว่ากันว่าทองดีที่สุด. แต่เจอบริการแบบนี้เข้าไป ไม่เอาดีกว่า)
ไม่ทราบว่าร้านฮั่วเซ่งเฮงเค้าบริการแบบนี้กับทุกคนรึเปล่าครับ
หรือผมซื้อน้อยเค้าเลยเห็นเป็นเศษเงิน
ท่านใดพอทราบบ้างครับ
เมื่อผมพาแม่ไปซื้อทองครั้งแรก
หลังจากศึกษาข้อมูลมาพอสมควร
ผมตั้งใจไปที่ฮั่วเซ่งเฮงเลยครับ
ไปถึงผมก็พบว่ามีคนเยอะพอสมควร
ผมกับแม่และพี่สาวก็ยืนรอไป
เห็นคนข้างหน้ากำลังเอาทองขายคืนร้านอยู่
ผมยืนรออยู่ประมาณสิบนาที ไม่มีพนง.คนไหนถามเลยว่าเรามาทำอะไร
พี่สาวผมเลยถามคนขายที่กำลังเดินไปเดินมาว่า
"ขอโทษนะคะ พอดีอยากรบกวนขอดูแหวนหน่อยค่ะ"
คนขายที่เป็นผู้ชายมาดเสี่ย ตอบมาว่า "คนไหนว่างก็เรียกเลย ผมไม่ว่างพอดีเดินมาเอาของให้ลูกค้า"
ผมก็เอา รอก็รอ
จนคนข้างหน้าขายทองเสร็จ
ก็ถึงตาผม
พี่สาวก็บอกพนง.ขายที่ดูอาเสี่ยกว่าคนตะกี้อีก
"ขอดูแหวนหน่อยค่ะ สองสลึงนะคะ"
อาเสี่ยคนนั้นทำหน้าแบบบอกบุญไม่รับ ไม่พูดไม่จาอะไรทั้งนั้น
ทำเป็นก้มดูแหวนแบบนานมากๆ
แม่ผมก็ชี้ขอดูวงนี้หน่อยค่ะ
กว่าจะหยิบได้ ลีลาสุดๆไปเลย
พอแม่ลองเสร็จมันหลวม เค้าก็ไม่หยิบวงใหม่มาให้ หรือพูดอะไรกับเราเลย
นานมากถึงหยิบวงอีกขนาดมา
อันนี้พอใส่ได้
พอยื่นแหวนคืนคนขาย คนขายก็จะนำแหวนไปชั่งว่ากี่สลึง แต่แกไม่ชั่งเองครับ
แก"โยน"แหวนไปให้พนง.อีกคนที่อ่อนกว่า จนแหวนตกลงไปหลังเคาน์เตอร์
พี่สาวผมและแม่จึงเดินออกมาเลย
(ก่อนอกกจากร้านพี่สาวของผมยังพูดว่าขอบคุณนะคะ มารยาทดีจริงๆพี่สาวผม)
ไม่ประทับใจบริการของฮั่วเซ่งเฮงมากๆ
เหมือนมาขอเค้ากินเลย
ผมเลยเดินไปร้านโต๊ะกังที่อยู่ถัดไปทางซ้ายสองคูหา
ร้านนี้ไม่มีคนเข้าเลย แต่พอเราเดินเข้าไป พนง.เดินมาถามว่าต้องการดูอะไรครับ
ให้คำแนะนำดีกว่าเต็มใจหยิบให้ลอง
สุดท้ายจึงซื้อร้านนี้
(ตอนแรกตั้งใจมาซื้อฮั่วเซ่งเฮงเพราะเค้าว่ากันว่าทองดีที่สุด. แต่เจอบริการแบบนี้เข้าไป ไม่เอาดีกว่า)
ไม่ทราบว่าร้านฮั่วเซ่งเฮงเค้าบริการแบบนี้กับทุกคนรึเปล่าครับ
หรือผมซื้อน้อยเค้าเลยเห็นเป็นเศษเงิน
ท่านใดพอทราบบ้างครับ