สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นต้องขอบอกก่อนว่า เราพึ่งเขียนกระทู้เป็นครั้งแรก..
เรื่องของเรามีอยู่ว่า เราคบกับแฟนมา 7 ปีแล้วค่ะ แต่เราเรียนอยู่คนละจังหวัดกัน เจอกันบ้างไม่เจอกันบ้าง ทะเลาะกันบ่อย แต่ก็คุยกันทุกวัน โทรบ้าง ไลน์บ้าง
แต่มีช่วงหลังๆมานี้ที่เราไม่ค่อยคุยกัน เพราะต่างคนต่างเรียนหนัก อยู่มาวันนึงแฟนเราก็โทรมาหาและบอกให้เราไปอยู่ด้วย แม่เขาอยากกินข้าวด้วย(เราสนิทกับแม่ของเขา) เราก้ไป ทุกอย่างดูปกติมากค่ะ เราอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขดี และครอบครัวก็รับรู้ในการคบกันของเรา ทุกอย่างเหมือนจะไปได้ดี จนวันนึงที่เราได้รับจดหมายฉบับนึง เป็นจดหมายที่ส่งมาจากต่างประเทศ ตอนแรกเราก็เข้าใจว่าส่ิงผิด แต่พอดูที่หน้าซองก้ปรากฏชื่อเราชัดเจน เราเลบเปิดอ่านเป็นจดหมายจาดแฟนเราเอง เนื้อความในจดหมายพอสรุปได้ว่า ตอนนี้เขามาเรียนต่อที่สต็อกโฮล์ม สวีเดน เขาต้องมาเพราะครอบครัวของเขาย้ายไปทำธุรกิจที่นู้น เขาไม่กล้าบอกเราเพราะรู้ว่าเราคงร้องไห้ และถ้าเขาเห็นเราร้องไห้เขาคงไม่ไป เขาเลยตัดสินใจบอกเราทีหลังดีกว่า และบอกให้เรายังเป็นแฟนกันต่อไป เขาจะเหมือนเดิม ทุกอย่างจะเหมือนเดิม แค่เราอยู่ไกลกัน และวันนึงเขาจะกลับมา พอเราอ่านเสร็จ เราล้มทั้งยืน เราพยายามโทรหาและติดต่อไปที่บ้านเขา แต่เขาก็ย้ายไปแล้วจริงๆ เราไม่รู้จะคิดยังไง ความจริงเขาน่าจะบอกเรา ไม่ใช่ทำแบบนี้ อย่างน้อยถ้าทุกอย่างจะเหมือนเดิมแบบที่เขาพูด ให้เราไปส่งเขาที่สนามบินก็ยังดี เพราะเราคงไม่ห้าม ในเมื่ออนาคตตรงนั้นมันคงดีกว่าตรงนี้
แฟนที่คบกันอยู่ 7 ปี ไปเรียนต่อต่างประเทศโดยไม่บอกก่อน หมายความว่ายังไง?
เรื่องของเรามีอยู่ว่า เราคบกับแฟนมา 7 ปีแล้วค่ะ แต่เราเรียนอยู่คนละจังหวัดกัน เจอกันบ้างไม่เจอกันบ้าง ทะเลาะกันบ่อย แต่ก็คุยกันทุกวัน โทรบ้าง ไลน์บ้าง
แต่มีช่วงหลังๆมานี้ที่เราไม่ค่อยคุยกัน เพราะต่างคนต่างเรียนหนัก อยู่มาวันนึงแฟนเราก็โทรมาหาและบอกให้เราไปอยู่ด้วย แม่เขาอยากกินข้าวด้วย(เราสนิทกับแม่ของเขา) เราก้ไป ทุกอย่างดูปกติมากค่ะ เราอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขดี และครอบครัวก็รับรู้ในการคบกันของเรา ทุกอย่างเหมือนจะไปได้ดี จนวันนึงที่เราได้รับจดหมายฉบับนึง เป็นจดหมายที่ส่งมาจากต่างประเทศ ตอนแรกเราก็เข้าใจว่าส่ิงผิด แต่พอดูที่หน้าซองก้ปรากฏชื่อเราชัดเจน เราเลบเปิดอ่านเป็นจดหมายจาดแฟนเราเอง เนื้อความในจดหมายพอสรุปได้ว่า ตอนนี้เขามาเรียนต่อที่สต็อกโฮล์ม สวีเดน เขาต้องมาเพราะครอบครัวของเขาย้ายไปทำธุรกิจที่นู้น เขาไม่กล้าบอกเราเพราะรู้ว่าเราคงร้องไห้ และถ้าเขาเห็นเราร้องไห้เขาคงไม่ไป เขาเลยตัดสินใจบอกเราทีหลังดีกว่า และบอกให้เรายังเป็นแฟนกันต่อไป เขาจะเหมือนเดิม ทุกอย่างจะเหมือนเดิม แค่เราอยู่ไกลกัน และวันนึงเขาจะกลับมา พอเราอ่านเสร็จ เราล้มทั้งยืน เราพยายามโทรหาและติดต่อไปที่บ้านเขา แต่เขาก็ย้ายไปแล้วจริงๆ เราไม่รู้จะคิดยังไง ความจริงเขาน่าจะบอกเรา ไม่ใช่ทำแบบนี้ อย่างน้อยถ้าทุกอย่างจะเหมือนเดิมแบบที่เขาพูด ให้เราไปส่งเขาที่สนามบินก็ยังดี เพราะเราคงไม่ห้าม ในเมื่ออนาคตตรงนั้นมันคงดีกว่าตรงนี้