บาปมั้ยคะ ถ้าเราอยากให้พ่อกับแม่หย่ากัน

ครอบครัวเราดูภายนอกเหมือนจะอบอุ่น เพราะพ่อแม่ลูกอยู่กันปกติดี
คุณพ่อเป็นคนดี รักครอบครัว ไม่ติดเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่มีเมียน้อย แต่จะเป็นคนบ้างาน ทำงานหนัก
คุณแม่เป็นแม่บ้าน อยู่ที่บ้านไม่ได้ออกไปไหนเลย เป็นคนติดบ้าน

ดูปกติดีใช่มั้ยคะ?

แต่พ่อกับแม่ทะเลาะกันเป็นประจำเลยคะ ด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง แล้วพออยู่กับลูก อีกฝ่ายก็จะมาว่าอีกฝ่ายให้ลูกฟัง
เหมือนต่างฝ่ายอยากระบายอะคะ ...แต่คือ คนที่ต้องทนฟังคือลูก

จนลูกชินไปแล้ว เคยแอบร้องไห้กัน
เด๋วนี้พอเริ่มตะคอกใส่กัน ก็เดินหนีเลยคะ ไม่ก็ฟังโทรทัศน์ ฟังเพลง ให้มันไม่ได้ยินไปซะ

เราเคยคุยตรงๆ แต่ก็ไม่ได้เรื่องเลยคะ
คุยกับพ่อว่าอย่าทะเลาะกันอีกได้มั้ย พ่อก็บอก "ไปบอกแม่สิ"
คุยกับแม่ แม่ก็บอกว่า "รอให้มีครอบครัวก่อนละกัน แล้วจะรู้สึก"

...........................................................................................................................

ส่วนตัวเรา เข้าปฏิบัติธรรม นั่งสมาธิ เข้าทางธรรม (พอดีมีเพื่อนดี ชวนไปบ่อยๆ)
กลับมาบ้าน รู้สึกเหมือนบ้านลุกเป็นไฟ พ่อกับแม่กำลังสร้างกรรมต่อกันเปล่าๆ เราเองฟังคำสอดเสียดก็ทนไม่ได้จริงๆ
จะว่าให้ปล่อยไป ก็ปล่อยและเงียบมาตลอดชีวิตแล้ว...

จนเราเริ่มปลง เริ่มคิดว่า เราอยู่ได้นะ ถ้าเขา2คน หย่ากัน อย่างน้อยก็ไม่ต้องด่ากัน สร้างบาปไปเรื่อยๆ ไม่รู้จบสิ้น

แต่มันจะบาปมั้ยคะ ความคิดแบบนี้ กรรมจะติดตัวเรามั้ย?