เรื่องมีอยู่ว่า...
เราทำงานในร้านอาหารแห่งหนึ่งในต่างแดน ในครัวมีแต่เชฟผู้ชาย มีแค่เรากับเชฟอีกคนเป็นผู้หญิง
ปกติเราเป็นคนร่าเริง ขี้เล่น แล้วก็อายุน้อยที่สุดในครัว เชฟคนอื่นๆก็เลยชอบแย่ ชอบแซวเราเล่นระหว่างทำงาน
แต่เรารับรู้ได้ ว่าพวกเขาไม่ได้คิดอะไรเกินเลยกับเราหรอก
ระหว่างที่เราทำงานมา เรามีความรู้สึกว่า ทุกคนน่ารักและเป็นมิตรกับเรามาก รวมไปถึง เจ้านายของเราด้วย
เขาจะคอยถามไถ่เราตลอดเรื่องต่างๆ ตั้งแต่การทำงานไปจนบางทีก็มีเรื่องส่วนตัว ก็ค่อนข้างจะใกล้ชิดกะนายพอสมควร
ก่อนหน้านี้ เรากะนายค่อนข้างจะพูดคุยกันบ่อยมากๆ เวลาพักทานข้าว นายจะชวนเราไปนั่งร่วมโต๊ะด้วยบ่อยๆ
เราชอบปล่อยมุขให้นายขำตลอด รวมถึงกะคนอื่นด้วยนะ มีอยู่ครั้งนึงที่เราถึงเวลากลับบ้านแล้ว แต่เรานั่งคุยกับนายอยู่หลังเลิกงาน
พอเราจะขอตัวกลับ เราสังเกตหน้านายเรา เหมือนเขาจะไม่อยากให้เราไป แต่เราต้องไปแล้วจริงๆ นี่ข้อหนึ่ง
เหตุการณ์ต่อมา เราเป็นคนชอบแต่งตัว และดูแลตัวเองพอสมควร นายจะพูดบ่อยๆ เช่น วันนี้เธอดูดีนะ, วันนี้เสื้อเธอสวยจัง
บางวันก็ว่า ผ้าพันคอสวยเหมาะกับเรา... หรือบางครั้งยืนคุยกันเรื่องอื่น นายก็จะทักว่า สีผมสวยเหมาะกับเรา
เราตัดผมทรงนี้เข้ากับหน้าเรา ล่าสุดมายืนใกล้เราแล้วบอกว่าน้ำหอมเราหอมดี คือมันเหมือนกับเขาคอยสังเกตุเราอยู่ตลอด นี่เป็นข้อสอง
ต่อมาเรื่องทั่วๆไป เช่น เวลาเขาจะทักทายเรา นายจะแตะตัวเราเสมอ ไม่ใช่แบบแต๊ะอั๋งนะ แบบเหมือนจับไหล่เบาๆ บางทีมีบีบแขนเบาๆ
บางทีก็แตะหลังเราเวลาทักกัน บางครั้งเวลาเดินออกจากครัว ถ้าบังเอิญเราเดินนำหน้านายไป นายก็จะเอามือแตะหลังเราไว้ก่อนจะเดินแยกกันไป
คืออาการเหล่านี้ เราสังเกตดูว่าเขาทำกับเราคนเดียว กับเชฟผู้หญิงอีกคน ซึ่งอายุใกล้เคียงเรา และทำงานบ่อยกว่าเรา
ยืนทำงานใกล้กะนายมากกว่าเรา รวมทั้งต้องเตรียมงานกะนายบ่อยกว่าเรา นายก็ไม่ได้มีท่าทางแบบที่ทำกับเราเลย นี่ข้อสาม
อ่อ อีกอย่าง นายชอบมีคำเฉพาะไว้เรียกเรา เป็นภาษาของประเทศที่เราอยู่ มีความหมายประมาณว่า "สาวน้อยที่น่ารัก"
และก็แน่นอนเขาเรียกเราแบบนี้คนเดียวในร้าน... (ส่วนของเด็กเสิร์ฟก็มีแต่ผู้หญิง อายุน้อยกว่าเราอีก แต่ก็ไม่เคยได้ยินนายเรียกใครแบบที่เรียกเรา)
แต่มันมามีช่วงเปลี่ยนแปลงนิดหน่อย คือช่วงหลังๆมา เวลาเราคุยเล่นกะเชฟคนอื่นๆ คุยกันตลกเฮฮา ทุกคนหัวเราะ จะยกเว้นก็แต่นายเราคนเดียว...
ทั้งๆทีเขาก็ยืนอยู่ใกล้ๆกันเนี่ยหล่ะ บางทีเราหันไปเห็นเขาหันมาชะโงกหน้าเหมือนมองหาอะไรทางที่เรายืนอยู่บ่อยๆ
พอเราเห็นเขา เขาก็จะทำเป็นหันไปด้านอื่นตลอด คือบางทีเราก็งงๆ เหมือนกัน บางทีเขาก็คุยกะเรา เล่นกะเรา แต่บางทีเขาก็เฉยๆ ท่าทางเหมือน
โกรธเรา ซึ่งเราก็ไม่รู้ว่าเราทำไรผิดหรือเปล่า แต่เรื่องงานเรารับผิดชอบดีตลอดนะ ไม่เคยให้ใครตำหนิได้
เห็นเขาเงียบๆกับเรา หลังๆมาเราเลยพยายามเฟดตัวออกมาจากนายเล็กน้อย แล้วนายชอบมาเดินผ่านตรงส่วนที่เราทำงานบ่อยมากๆ
บางทีเหมือนมาเดินผ่านเฉยๆ (ก็ไม่รู้ว่ามาเช็คว่าเราทำงานมั้ย ไรงี้ รึป่าว) บ่อยมากๆคือชอบเดินมาจนใกล้จะถึงเรา แล้วก็หันกลับเดินออกไป
และช่วงนี้ก็มีบ่อยๆที่เหมือนเขาจะประหม่าเล็กน้อยเวลาเห็นเรา ชอบมายืนด้านหลังเราไม่ก็หยิบของที่อยู่ใกล้ๆเรา แล้วเราไม่รู้ตัวก็หันไปชนเขาอีก จริงๆเราก็เขินล่ะแต่เก็บอาการอยู่ ช่วงนี้บอกเลยว่าแทบจะไม่กล้าสบตาเจ้านายตัวเองแล้ว กลัวเขารู้ว่าเราก็ประหม่าเหมือนกัน เราก็ยอมรับนะว่าหลังจากที่สังเกตอาการเขาแล้วเราก็หวั่นไหวเหมือนกัน แต่เราไม่กล้าเข้าข้างตัวเองว่าเขาจะมีใจให้เรา
คือเขาเป็นเจ้านายเรา แล้วเราอ่อนกว่าเค้าเกือบแปดปี แต่นายยังดูหนุ่มและดูแลตัวเองดี เราแค่อยากรู้ว่าสิ่งที่เขาทำ สำหรับผู้ชายมันมีความหมายอะไรหรือเปล่า เพื่อนๆในนี้คิดว่าเขาคิดอะไรกับเรามั้ย หรือมันเป็นแค่สิ่งทั่วๆไปที่ผู้ชายเขาทำกัน เรากลัวเราจะตกหลุมรักเจ้านายตัวเอง ไม่อยากมีปัญหาเรื่องพวกนี้ในที่ทำงานเลยจริงๆและเราคิดว่ามันคงเป็นไปไม่ได้ถ้าจะมาคบกัน และเราก็ยังอยากทำงานที่นี่อยู่ มีความมั่นคงในงานดีมาก
และเพื่อนร่วมงาน สังคมก็ดีมากๆ
ใครมีความคิดเห็นยังไงเรายินดีรับฟังทุกคน
ขอบคุณไว้ก่อนล่วงหน้าเลย
มาขอupdateเรื่องต่อค่ะ
คือช่วงที่ผ่านมา รถเราเสีย เราเลยต้องนั่งรถเมล์ไป-กลับที่ทำงาน นายเราเค้ารู้ เค้าก็อาสามารับ-ส่งตลอดทั้งอาทิตย์ที่รถเราเข้าอู่เลย
เค้าไม่เคยไปส่งพนักงานคนไหนเลยยยยในร้าน เพื่อนร่วมงานผู้หญิงอีกคนของเราเคยต้องลาป่วยระหว่างทำงาน นายก็ไม่ได้เอ่ยปากจะไปส่งหรืออะไรเลย แต่กับเราเค้าออกปากอาสาเองตลอดโดยที่เราไม่ต้องพูดอะไรเลย เราเกรงใจนายนะ บางทีที่ร้านงานยังยุ่งอยู่เลย แล้วเราได้กลับเร็ว พอเลิกงานปุ๊ปเราจะรีบเก็บของเตรียมไปขึ้นรถเมล์เลย แต่เหมือนเค้ารอที่จะถามเราอยู่ตลอดว่าจะกลับบ้านยังไง มีวันนึงเราว่าเราอยากกลับเอง เค้าก็ไม่ยอมจะไปส่งท่าเดียว เราก็เลยขัดไม่ได้ แต่พอขึ้นรถมาระหว่างทางเราก็คุยกันปกตินะ เค้าไม่ได้มีท่าทางชีกอใส่เราเลยทั้งๆที่เค้ามีโอกาส แต่เรารู้สึกได้ว่า เหมือนเค้าจะประหม่าตลอดทางที่คุยกันบนรถจนถึงบ้านเรา (เวลาเค้าประหม่าน่ารักดี) บางวันขึ้นรถมาเราไม่รู้จะพูดอะไร เค้าก็คอยหันมามองหน้าเราตลอดทาง จนเราต้องหันหน้าหนีเพราะเขินมากเลย ตอนนี้รถเราซ่อมเสร็จแล้ว เวลาเลิกงานจะกลับบ้านเหมือนเค้าจะดูไม่ค่อยยิ้มแย้มเท่าไหร่ มีบางวันที่คนที่เคยออกเดทกับเรามาทานอาหารที่ร้าน เราก็มีพูดคุยทักทายคนนั้นบ้างตามประสาคนรู้จักกัน เรารู้สึกเลยว่านายเค้าไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ สีหน้า แววตาเค้ามันบ่งบอกมากเลย แต่ไม่รู้เหมือนกันทำไมเค้าไม่ยอมบอกอะไรเราเลยสักที
เราก็ได้แต่นั่งสับสนกับท่าทางของเค้ามากๆเลย มีผู้ชายท่านไหนพอจะบอกเราได้มั้ยคะว่าตกลงมันคืออะไรกันแน่........ เราอึดอัดมากเลยกับความรู้สึกแบบนี้
ช่วยบอกที เขาคิดยังไงกับเรา...
เราทำงานในร้านอาหารแห่งหนึ่งในต่างแดน ในครัวมีแต่เชฟผู้ชาย มีแค่เรากับเชฟอีกคนเป็นผู้หญิง
ปกติเราเป็นคนร่าเริง ขี้เล่น แล้วก็อายุน้อยที่สุดในครัว เชฟคนอื่นๆก็เลยชอบแย่ ชอบแซวเราเล่นระหว่างทำงาน
แต่เรารับรู้ได้ ว่าพวกเขาไม่ได้คิดอะไรเกินเลยกับเราหรอก
ระหว่างที่เราทำงานมา เรามีความรู้สึกว่า ทุกคนน่ารักและเป็นมิตรกับเรามาก รวมไปถึง เจ้านายของเราด้วย
เขาจะคอยถามไถ่เราตลอดเรื่องต่างๆ ตั้งแต่การทำงานไปจนบางทีก็มีเรื่องส่วนตัว ก็ค่อนข้างจะใกล้ชิดกะนายพอสมควร
ก่อนหน้านี้ เรากะนายค่อนข้างจะพูดคุยกันบ่อยมากๆ เวลาพักทานข้าว นายจะชวนเราไปนั่งร่วมโต๊ะด้วยบ่อยๆ
เราชอบปล่อยมุขให้นายขำตลอด รวมถึงกะคนอื่นด้วยนะ มีอยู่ครั้งนึงที่เราถึงเวลากลับบ้านแล้ว แต่เรานั่งคุยกับนายอยู่หลังเลิกงาน
พอเราจะขอตัวกลับ เราสังเกตหน้านายเรา เหมือนเขาจะไม่อยากให้เราไป แต่เราต้องไปแล้วจริงๆ นี่ข้อหนึ่ง
เหตุการณ์ต่อมา เราเป็นคนชอบแต่งตัว และดูแลตัวเองพอสมควร นายจะพูดบ่อยๆ เช่น วันนี้เธอดูดีนะ, วันนี้เสื้อเธอสวยจัง
บางวันก็ว่า ผ้าพันคอสวยเหมาะกับเรา... หรือบางครั้งยืนคุยกันเรื่องอื่น นายก็จะทักว่า สีผมสวยเหมาะกับเรา
เราตัดผมทรงนี้เข้ากับหน้าเรา ล่าสุดมายืนใกล้เราแล้วบอกว่าน้ำหอมเราหอมดี คือมันเหมือนกับเขาคอยสังเกตุเราอยู่ตลอด นี่เป็นข้อสอง
ต่อมาเรื่องทั่วๆไป เช่น เวลาเขาจะทักทายเรา นายจะแตะตัวเราเสมอ ไม่ใช่แบบแต๊ะอั๋งนะ แบบเหมือนจับไหล่เบาๆ บางทีมีบีบแขนเบาๆ
บางทีก็แตะหลังเราเวลาทักกัน บางครั้งเวลาเดินออกจากครัว ถ้าบังเอิญเราเดินนำหน้านายไป นายก็จะเอามือแตะหลังเราไว้ก่อนจะเดินแยกกันไป
คืออาการเหล่านี้ เราสังเกตดูว่าเขาทำกับเราคนเดียว กับเชฟผู้หญิงอีกคน ซึ่งอายุใกล้เคียงเรา และทำงานบ่อยกว่าเรา
ยืนทำงานใกล้กะนายมากกว่าเรา รวมทั้งต้องเตรียมงานกะนายบ่อยกว่าเรา นายก็ไม่ได้มีท่าทางแบบที่ทำกับเราเลย นี่ข้อสาม
อ่อ อีกอย่าง นายชอบมีคำเฉพาะไว้เรียกเรา เป็นภาษาของประเทศที่เราอยู่ มีความหมายประมาณว่า "สาวน้อยที่น่ารัก"
และก็แน่นอนเขาเรียกเราแบบนี้คนเดียวในร้าน... (ส่วนของเด็กเสิร์ฟก็มีแต่ผู้หญิง อายุน้อยกว่าเราอีก แต่ก็ไม่เคยได้ยินนายเรียกใครแบบที่เรียกเรา)
แต่มันมามีช่วงเปลี่ยนแปลงนิดหน่อย คือช่วงหลังๆมา เวลาเราคุยเล่นกะเชฟคนอื่นๆ คุยกันตลกเฮฮา ทุกคนหัวเราะ จะยกเว้นก็แต่นายเราคนเดียว...
ทั้งๆทีเขาก็ยืนอยู่ใกล้ๆกันเนี่ยหล่ะ บางทีเราหันไปเห็นเขาหันมาชะโงกหน้าเหมือนมองหาอะไรทางที่เรายืนอยู่บ่อยๆ
พอเราเห็นเขา เขาก็จะทำเป็นหันไปด้านอื่นตลอด คือบางทีเราก็งงๆ เหมือนกัน บางทีเขาก็คุยกะเรา เล่นกะเรา แต่บางทีเขาก็เฉยๆ ท่าทางเหมือน
โกรธเรา ซึ่งเราก็ไม่รู้ว่าเราทำไรผิดหรือเปล่า แต่เรื่องงานเรารับผิดชอบดีตลอดนะ ไม่เคยให้ใครตำหนิได้
เห็นเขาเงียบๆกับเรา หลังๆมาเราเลยพยายามเฟดตัวออกมาจากนายเล็กน้อย แล้วนายชอบมาเดินผ่านตรงส่วนที่เราทำงานบ่อยมากๆ
บางทีเหมือนมาเดินผ่านเฉยๆ (ก็ไม่รู้ว่ามาเช็คว่าเราทำงานมั้ย ไรงี้ รึป่าว) บ่อยมากๆคือชอบเดินมาจนใกล้จะถึงเรา แล้วก็หันกลับเดินออกไป
และช่วงนี้ก็มีบ่อยๆที่เหมือนเขาจะประหม่าเล็กน้อยเวลาเห็นเรา ชอบมายืนด้านหลังเราไม่ก็หยิบของที่อยู่ใกล้ๆเรา แล้วเราไม่รู้ตัวก็หันไปชนเขาอีก จริงๆเราก็เขินล่ะแต่เก็บอาการอยู่ ช่วงนี้บอกเลยว่าแทบจะไม่กล้าสบตาเจ้านายตัวเองแล้ว กลัวเขารู้ว่าเราก็ประหม่าเหมือนกัน เราก็ยอมรับนะว่าหลังจากที่สังเกตอาการเขาแล้วเราก็หวั่นไหวเหมือนกัน แต่เราไม่กล้าเข้าข้างตัวเองว่าเขาจะมีใจให้เรา
คือเขาเป็นเจ้านายเรา แล้วเราอ่อนกว่าเค้าเกือบแปดปี แต่นายยังดูหนุ่มและดูแลตัวเองดี เราแค่อยากรู้ว่าสิ่งที่เขาทำ สำหรับผู้ชายมันมีความหมายอะไรหรือเปล่า เพื่อนๆในนี้คิดว่าเขาคิดอะไรกับเรามั้ย หรือมันเป็นแค่สิ่งทั่วๆไปที่ผู้ชายเขาทำกัน เรากลัวเราจะตกหลุมรักเจ้านายตัวเอง ไม่อยากมีปัญหาเรื่องพวกนี้ในที่ทำงานเลยจริงๆและเราคิดว่ามันคงเป็นไปไม่ได้ถ้าจะมาคบกัน และเราก็ยังอยากทำงานที่นี่อยู่ มีความมั่นคงในงานดีมาก
และเพื่อนร่วมงาน สังคมก็ดีมากๆ
ใครมีความคิดเห็นยังไงเรายินดีรับฟังทุกคน
ขอบคุณไว้ก่อนล่วงหน้าเลย
มาขอupdateเรื่องต่อค่ะ
คือช่วงที่ผ่านมา รถเราเสีย เราเลยต้องนั่งรถเมล์ไป-กลับที่ทำงาน นายเราเค้ารู้ เค้าก็อาสามารับ-ส่งตลอดทั้งอาทิตย์ที่รถเราเข้าอู่เลย
เค้าไม่เคยไปส่งพนักงานคนไหนเลยยยยในร้าน เพื่อนร่วมงานผู้หญิงอีกคนของเราเคยต้องลาป่วยระหว่างทำงาน นายก็ไม่ได้เอ่ยปากจะไปส่งหรืออะไรเลย แต่กับเราเค้าออกปากอาสาเองตลอดโดยที่เราไม่ต้องพูดอะไรเลย เราเกรงใจนายนะ บางทีที่ร้านงานยังยุ่งอยู่เลย แล้วเราได้กลับเร็ว พอเลิกงานปุ๊ปเราจะรีบเก็บของเตรียมไปขึ้นรถเมล์เลย แต่เหมือนเค้ารอที่จะถามเราอยู่ตลอดว่าจะกลับบ้านยังไง มีวันนึงเราว่าเราอยากกลับเอง เค้าก็ไม่ยอมจะไปส่งท่าเดียว เราก็เลยขัดไม่ได้ แต่พอขึ้นรถมาระหว่างทางเราก็คุยกันปกตินะ เค้าไม่ได้มีท่าทางชีกอใส่เราเลยทั้งๆที่เค้ามีโอกาส แต่เรารู้สึกได้ว่า เหมือนเค้าจะประหม่าตลอดทางที่คุยกันบนรถจนถึงบ้านเรา (เวลาเค้าประหม่าน่ารักดี) บางวันขึ้นรถมาเราไม่รู้จะพูดอะไร เค้าก็คอยหันมามองหน้าเราตลอดทาง จนเราต้องหันหน้าหนีเพราะเขินมากเลย ตอนนี้รถเราซ่อมเสร็จแล้ว เวลาเลิกงานจะกลับบ้านเหมือนเค้าจะดูไม่ค่อยยิ้มแย้มเท่าไหร่ มีบางวันที่คนที่เคยออกเดทกับเรามาทานอาหารที่ร้าน เราก็มีพูดคุยทักทายคนนั้นบ้างตามประสาคนรู้จักกัน เรารู้สึกเลยว่านายเค้าไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ สีหน้า แววตาเค้ามันบ่งบอกมากเลย แต่ไม่รู้เหมือนกันทำไมเค้าไม่ยอมบอกอะไรเราเลยสักที
เราก็ได้แต่นั่งสับสนกับท่าทางของเค้ามากๆเลย มีผู้ชายท่านไหนพอจะบอกเราได้มั้ยคะว่าตกลงมันคืออะไรกันแน่........ เราอึดอัดมากเลยกับความรู้สึกแบบนี้