ก่อนอื่นขอเล่าก่อนว่า จขกท. เป็นคนต่างจังหวัดสอนเด็กๆในโรงเรียนเล็กๆในต่างจังหวัด
เมื่ออยู่กับเด็กๆทำให้เราเห็นความด้อยโอกาสของเด็กๆ เห็นเด็กๆประถมตัวเล็กๆเขามีความฝันแต่ยังขาด
โอกาสมากมายหลายคน เสื้อผ้าเก่าๆกระเป๋าขาดๆอุปกรณ์การเรียนไม่ค่อยจะมีอุปกรณ์กีฬามีให้เล่นอย่างมากคือ
ลูกบอลเก่าๆไม่กี่ลูก ไม่รู้ว่าโลกภายนอกเด็กๆที่อื่นเขาเป็นยังไงกัน แต่ที่เด็กๆมีกันทุกคนคือความฝัน
มันเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้เด็กๆมีความสุขและมุ่งมั่นที่จะทำสิ่งต่างๆ
         ที่เล่ามาไม่ได้ต้องการของบริจาคหรือสิ่งของใดๆ แค่กำลังจะบอกว่าในช่วงที่ฟุตบอลไทยกำลังสร้าง
ชื่อเสียงและแรงศรัทธาให้คนไทยอยู่ในขณะนี้ พวกเขาไม่ได้เป็นแค่นักฟุตบอลแต่เป็นแรงบันดาลใจของเด็กๆหลายคน
ที่อยากเป็นนักกีฬาและหนึ่งในนั้นคือฟุตบอล ที่เป็นอย่างนั้นเพราะหลังเลิกเรียนเด็กๆสนใจที่สุดคือเตะบอลในสนามหญ้าแห้งๆของโรงเรียนทุกวัน
กลับบ้านก็รวมกันดูทีวีเห็นก็มีแต่กีฬานี่แหละที่เด็กๆสนใจ เด็กๆหลายคนมองนักกีฬาฟุตบอลไทยเป็นไอดอล เป็นต้นแบบของความพยายาม
ถ้าถามว่าทำไมเด็กๆเขาไม่สนใจนักบอลต่างประเทศ คำตอบก็คงเพราะเด็กเหล่านี้เขาไม่มีโอกาสดูบอลที่เตะกันดึกๆหรือนักเตะชื่อภาษาอังกฤษที่อ่านไม่ออกแต่ที่เขาเห็นทุกๆวันบ่อยในทีวีคือนักบอลไทย นักกีฬาไทย และมันคงใกล้ตัวเด็กๆคือพี่เขาเป็นคนไทยน่าสนใจจะเป็นแบบพี่เขามากกว่าคนต่างประเทศที่เด็กๆเขาไม่ค่อยจะรู้จักเลย
        สุดท้ายที่อยากจะบอกคือในขณะที่ฟุตบอลไทยกำลังเป็นที่กล่าวถึง บางคนก็ชื่นชม คาดหวัง หรือแม้กระทั่งมีคนหาว่าคนนั้นคนนี้อวยเกินไป
หรืออะไรก็แล้วแต่ จขกท. อยากจะบอกแค่ว่า ขอให้นักฟุตบอลเป็นแรงบันดาลใจให้เด็กไทยต่างจังหวัดที่ด้อยโอกาสเหล่านี้ต่อไป เป็นแบบอย่างที่ดี
ให้เด็กๆได้มีความฝันมีความมุ่งมั่นตามพวกคุณ ในการที่จะทำสิ่งต่างๆต่อไปเพื่อความสำเร็จของชีวิตของเด็กๆในอนาคตที่เราเองก็ไม่อาจรู้ได้
ในอนาคตพวกเด็กๆเหล่านี้อาจจะเป็นนักบอลที่เก่งกาจในสโมสรต่างๆ หรือเป็นในระดับประเทศใครก็ไม่อาจรู้ได้ เพราะนั่นคือความฝันของเด็กๆ
ขอแค่อย่าหยุดฝัน ให้เด็กๆได้ตามฝันแบบพวกคุณด้วยนะคะ
       ปล.ขอฝากวีดีโอนี้ด้วยแล้วกันเพราะช่างเหมือนกับชีวิตของเด็กๆที่นี่ที่สุด