จริง ๆ แล้ว ผมเป็นคนที่ไม่ค่อยชอบแนวภาพที่มีอะไรชวนอ้วกแตกเท่าไหร่
แต่เรื่องนี้ต่างกันเลย
ตอนอ่านรวมเล่มของหมึกจีนตอนแรก ( ของคนอื่น ) ก็งง ๆ ว่าโรงเรียนห่าอะไรฟะ
แต่พอดูต่อจึงเข้าใจเจตนาผู้เขียน
โครงสร้างสังคมของการ์ตูนเรื่องนี้จำลองมาจากโครงสร้างของสังคมยุทธจักรในนิยายบู๊ลิ้มชัด ๆ
พวกโรงเรียนหรือกลุ่มอิทธิพลต่าง ๆ ก็เหมือนสำนักต่าง ๆ
ยอดฝีมือคนเดียวทั้งหลายยังต้องมีความสัมพันธ์กับกลุ่มอิทธิพลที่อยู่ในท้องที่ ( ต้องเข้าสังกัดนั้นหรือได้รับอนุญาตให้หากินในท้องที่ได้ )
อย่าง " นักเรียนใหม่ " พระเอกของเราก็ไม่ยกเว้น แต่ภายหลังเขาเลือกจะทิ้งสังกัดเพื่อลงแข่งชกมวยรุ่นไม่จำกัดน้ำหนักเพื่อปกป้องนางเอก
เป็นการ์ตูนแอ็คชั่นแฟนตาซีที่ผมว่าสนุกกว่าการ์ตูนแอ็คชั่นหลาย ๆ เรื่องในยุคนั้น มีทั้ง วิชาศิลปะการต่อสู้ เวทย์มนตร์ จักรกล ไบโอเทคโนโลยี พลังจิต พลังพิเศษ วิชาพิสดาร มีกระทั่งอาวุธในตำนาน อาวุธวิเศษต่าง ๆ มาต่อสู้กันในเรื่องได้อย่างสนุก ผมชอบความหลากหลายครบครันนี้มาก เหมือนยกเอาการ์ตูนต่อสู้หลาย ๆ แนวมายำลงในเรื่องเดียวกันอย่างลงตัว มีตั้งแต่ความสามารถที่ธรรมดาเรียบง่ายอย่าง ร่างกายที่แกร่งทนทานสุด ๆ ของนักสืบ X จนถึงวิชาพิสดารอย่างเข้าไปในความฝัน มีกระทั่งเทพและปีศาจรวมอยู่ในเรื่องด้วย
ถึง " นักเรียนใหม่ " จะถูกยอมรับว่าแข็งแกร่งที่สุด " แต่การผจญภัยของเขาก็ไม่ง่าย ไม่ค่อยมีชนะขาด และไม่มีประเภทยืนเฉย ๆ ให้ศัตรูโจมตีแล้วไม่สะเทือนแบบการ์ตูนยอดนิยมหลายเรื่องในยุคนั้นด้วย
เป็นการ์ตูนที่บ่งบอกนิยามของความเก่งต่างจากการ์ตูนหลายเรื่องในยุคเดียวกัน
ความเก่งไม่ใช่นับเฉพาะพลังต่อสู้ แต่หมายถึงศักยภาพทั้งหมดของคน ๆ นั้นรวมกระทั่งเทคโนโลยีที่คน ๆ นั้นครอบครองอยู่ด้วย อย่างตัวละครหลายคนไม่มีความสามารถทางการต่อสู้เลย แต่ใช้ความสามารถทำให้ตัวเอกลำบากได้ หรือ พวกหัวหน้ากลุ่มของกลุ่มที่ใช้เครื่องกลไกเป็นหลัก อาจเป็นยานบินหรือเครื่องจักรอื่น ๆ
พอดีมีโอกาสได้สะสาง " กรุสมบัติ " ที่บ้านเลยได้เจอเรื่องนี้นอนสงบอยู่ที่ส่วนลึก
หยิบมาพลิกอ่าน ในตอนแรก ๆ ว่าจะพลิกแวบ ๆ แต่สุดท้ายกลับลืมงานหลัก " สะสางกรุ " ที่กำลังทำอยู่แล้วอ่านรวดเดียวจนจบเรื่องเลย ( เชื่อว่าหลายท่านคงเคยมีประสบการณ์นี้ 555 )
คิดถึงครับเรื่องนี้ ตอนวิบูลย์กิจพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์มาทีแรกมันดูพิกลกิการซักหน่อย ( ตอนนั้นเขาบอกว่าซื้อลิขสิทธ์แล้วแท้ ๆ แต่นั่นเป็นการ์ตูนลิขสิทธิ์รุ่นที่รูปเล่มประหลาดที่สุดในประวัติศาสตร์การพิมพ์การ์ตูนลิขสิทธิ์ของไทยแล้วมั๊ง โดยเฉพาะเล่มจบ ) ถ้ามีใครพิมพ์ใหม่ ก็อยากซื้อเก็บอีกชุดครับ
ท่านอื่น ๆ ละครับ รู้สึกยังไงกันบ้าง ลองเล่าสู่กันฟังหน่อยครับ
เชิญแฟนรุ่นเดอะเรื่อง ถล่มโรงเรียนอสูร ( โรงเรียนภูตินรก ) " นักเรียนใหม่ ดัน ฮายาโตะ " มาร่วมรำลึกความหลังครับ
แต่เรื่องนี้ต่างกันเลย
ตอนอ่านรวมเล่มของหมึกจีนตอนแรก ( ของคนอื่น ) ก็งง ๆ ว่าโรงเรียนห่าอะไรฟะ
แต่พอดูต่อจึงเข้าใจเจตนาผู้เขียน
โครงสร้างสังคมของการ์ตูนเรื่องนี้จำลองมาจากโครงสร้างของสังคมยุทธจักรในนิยายบู๊ลิ้มชัด ๆ
พวกโรงเรียนหรือกลุ่มอิทธิพลต่าง ๆ ก็เหมือนสำนักต่าง ๆ
ยอดฝีมือคนเดียวทั้งหลายยังต้องมีความสัมพันธ์กับกลุ่มอิทธิพลที่อยู่ในท้องที่ ( ต้องเข้าสังกัดนั้นหรือได้รับอนุญาตให้หากินในท้องที่ได้ )
อย่าง " นักเรียนใหม่ " พระเอกของเราก็ไม่ยกเว้น แต่ภายหลังเขาเลือกจะทิ้งสังกัดเพื่อลงแข่งชกมวยรุ่นไม่จำกัดน้ำหนักเพื่อปกป้องนางเอก
เป็นการ์ตูนแอ็คชั่นแฟนตาซีที่ผมว่าสนุกกว่าการ์ตูนแอ็คชั่นหลาย ๆ เรื่องในยุคนั้น มีทั้ง วิชาศิลปะการต่อสู้ เวทย์มนตร์ จักรกล ไบโอเทคโนโลยี พลังจิต พลังพิเศษ วิชาพิสดาร มีกระทั่งอาวุธในตำนาน อาวุธวิเศษต่าง ๆ มาต่อสู้กันในเรื่องได้อย่างสนุก ผมชอบความหลากหลายครบครันนี้มาก เหมือนยกเอาการ์ตูนต่อสู้หลาย ๆ แนวมายำลงในเรื่องเดียวกันอย่างลงตัว มีตั้งแต่ความสามารถที่ธรรมดาเรียบง่ายอย่าง ร่างกายที่แกร่งทนทานสุด ๆ ของนักสืบ X จนถึงวิชาพิสดารอย่างเข้าไปในความฝัน มีกระทั่งเทพและปีศาจรวมอยู่ในเรื่องด้วย
ถึง " นักเรียนใหม่ " จะถูกยอมรับว่าแข็งแกร่งที่สุด " แต่การผจญภัยของเขาก็ไม่ง่าย ไม่ค่อยมีชนะขาด และไม่มีประเภทยืนเฉย ๆ ให้ศัตรูโจมตีแล้วไม่สะเทือนแบบการ์ตูนยอดนิยมหลายเรื่องในยุคนั้นด้วย
เป็นการ์ตูนที่บ่งบอกนิยามของความเก่งต่างจากการ์ตูนหลายเรื่องในยุคเดียวกัน
ความเก่งไม่ใช่นับเฉพาะพลังต่อสู้ แต่หมายถึงศักยภาพทั้งหมดของคน ๆ นั้นรวมกระทั่งเทคโนโลยีที่คน ๆ นั้นครอบครองอยู่ด้วย อย่างตัวละครหลายคนไม่มีความสามารถทางการต่อสู้เลย แต่ใช้ความสามารถทำให้ตัวเอกลำบากได้ หรือ พวกหัวหน้ากลุ่มของกลุ่มที่ใช้เครื่องกลไกเป็นหลัก อาจเป็นยานบินหรือเครื่องจักรอื่น ๆ
พอดีมีโอกาสได้สะสาง " กรุสมบัติ " ที่บ้านเลยได้เจอเรื่องนี้นอนสงบอยู่ที่ส่วนลึก
หยิบมาพลิกอ่าน ในตอนแรก ๆ ว่าจะพลิกแวบ ๆ แต่สุดท้ายกลับลืมงานหลัก " สะสางกรุ " ที่กำลังทำอยู่แล้วอ่านรวดเดียวจนจบเรื่องเลย ( เชื่อว่าหลายท่านคงเคยมีประสบการณ์นี้ 555 )
คิดถึงครับเรื่องนี้ ตอนวิบูลย์กิจพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์มาทีแรกมันดูพิกลกิการซักหน่อย ( ตอนนั้นเขาบอกว่าซื้อลิขสิทธ์แล้วแท้ ๆ แต่นั่นเป็นการ์ตูนลิขสิทธิ์รุ่นที่รูปเล่มประหลาดที่สุดในประวัติศาสตร์การพิมพ์การ์ตูนลิขสิทธิ์ของไทยแล้วมั๊ง โดยเฉพาะเล่มจบ ) ถ้ามีใครพิมพ์ใหม่ ก็อยากซื้อเก็บอีกชุดครับ
ท่านอื่น ๆ ละครับ รู้สึกยังไงกันบ้าง ลองเล่าสู่กันฟังหน่อยครับ