เรามีแฟนแล้วค่ะ คบกันมานานพอสมควร อยู่ด้วยกันมาตลอด จนวันนึงมีเหตุทำให้เรากับแฟนต้องแยกกันค่ะ เลยอยู่ห่างกัน แรกๆโทรหากันบ่อยคะ แต่บางทีแฟนก็ไม่ค่อยโทรมา โทรมาก็คุยนิดเดียว มันเลยทำให้เราเหงาเป็นปกติ มันเลยเกิดช่องว่างขึ้นในค.รู้สึกว่าขาดอะไรบางอย่าง นั้นคือความรักค่ะ เราต้องการคนคอยดูแลคอยอยู่ใหล้ๆตลอดเวลา จนเาามาเจอผช.คนนึงค่ะ เรเป็นเพื่อนเรา ตอนแรกเจอกันไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะได้เจอกันบ่อยๆ ได้คุยกัน เราก็เริ่มเกิดค.รู้สึกขึ้นมาค่ะ เขาบอกว่าเราเป็นผญ.คนแรกที่สนิทขนาดนี้ เป็นคนเดียวที่ช่วยได้ทุกเรื่อง รู้สึกสบายใขเมื่ออยู่ใกล้ๆกัน เราคบกันแบลเพื่อนเลยค่ะ จนกลายเป็นกลุ่มเดียวกัน ไปไหนใาไหนด้วยกันตลอด เราก็ดีใจนะทีาเขาให้ค.รู้สึกดีๆกลับมา แต่มันแค่เพื่อนจริงๆค่ะ มันแบบทรมานนะคะ เพราะเขาก็มีแฟน เราก็มี แต่ค.รู้สึกของเรามันบอกออกไปไม่ได้จริงๆค่ะ มันอึดอัดมากเลยบอกไปจะน่าเกลียดไหม เขาจะยังรู้สึกดีต่อไปรึเปล่าว หรืออาจจะห่างกันไปเลย แต่ที่มันแปลกคือ มันไม่ได้ทำให้นักแฟนน้อยลงเลยนะคะ ทำไมนะ หรือว่าเราแค่เหงา ลองถามตัวเองหลายครั้งแล้วค่ะ เราควรจะบอกดีไหมค่ะ หรือเก็บเอาไว้ ช่วยทีค่ะ