ก่อนอื่นขอเล่าพื้นหลังคร่าวๆนะค่ะ เราจบปริญญาตรีคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ มาค่ะ
เรียนเป็นเวลา 5 ปี ตอนนี้เราอายุ 25
เคยทำงานเป็น Junior designer ในบริษัทเอกชนในมาแล้วประมาณ 1 ปีค่ะ
ตอนเราเรียนสถาปัตย์ เราไม่ได้มีปัญหาหรือทุกข์กับการเรียน เราเรียนได้ตามปกติคะ
ไม่ถึงกับเก่งและก็ไม่ได้แย่จัดอยู่เป็นกลางๆ เป็นเด็กดี ทำงานทำโปรเจคส่งอาจารย์ตรงเวลา
ทันตามเวลา ที่กำหนด (แต่เกรดก็ไม่ได้ดีหรอกนะค่ะ กลางๆค่ะ)
งานออกแบบที่ทำเราทำก็ไม่ได้จะดีเท่าไหร่ ก็ทำๆไปให้มีให้ครบตามโปรแกรม ไม่ได้หวังต้องเจ๋งอะไร
ตอนเราเรียนเราไม่ได้คิดว่ามันเลวร้ายอะไร คือโพกัสไปที่การเรียนอย่างเดียว ไม่ได้คิดว่าจะจบจะทำงานเป็นอย่างไร
คืออยากเรียนให้จบค่ะ
พอจบมามีโอกาศได้ทำงาน เราก็ทำทุกๆอย่างที่เขาให้ทำ ทำได้ค่ะ
(แต่ก็คล้ายๆกับสมัยเรียน ทำได้ทุกอย่าง แต่ไม่สุดสักอย่าง)
ไม่ว่าจะเป็นการเขียนแบบหรือติดต่อกับลูกค้าหรือออกแบบ แก้ไขแบบ
คือเรามักจะเป็นผู้ปฎิบัติมากกว่าจะเป็นนักคิด
(ตอนทำงานเราก็รู้นะ ว่าเรื่องของการออกแบบเราไม่ค่อยอินเท่าไหร่ คือถ้ามีแบบที่คิดมาแล้วเราสามารถทำตามได้เลย แต่ถ้าให้คิดเองมักจะใช้ไม่ค่อยได้)
ตอนนี้เราออกจากงานมาแล้วหลายเดือนค่ะ พ่อกับแม่อยากให้เรียนต่อปริญญาโท แล้วมารับราชการ
(แต่งานราชการก็ไม่ได้เข้าได้ง่ายๆนะคะ เปิดสอบน้อยด้วย) เราก็ไปเรียนภาษาเพิ่ม คิดจะไปเรียนตามที่พ่อแม่ต้องการ
แต่เราไม่อยากกลับไปทำงานแบบเดิม เราทำได้แต่ไม่ได้มีใจอยากจะทำ ทำงานก็เหมือนทำไปวันๆ
คือถ้าเรียนจบโทมา ก็ต้องกลับไปทำแบบเดิม เรารู้สึกว่าเสียเวลา เราทำใจอยู่นานกว่าจะยอมรับได้ว่าเราไม่เหมาะกับการทำงานด้านนี้
(เคยคิดว่าคนอื่นทำได้เราก็ต้องทำได้เหมือนกัน)
มีความรู้สึกว่าอยากทำงานพยาบาล ปรึกษากับพ่อแม่แต่พ่อแม่ก็ไม่เห็นด้วยคะ
เราก็เข้าใจพ่อกับแม่นะ เขากลัวว่าเราจะเหนื่อย งานพยาบาลหนัก
(แต่ที่ทำถาปัตย์มันก็หนักเหมือนกันนะคะ ยิ่งช่วงส่งโปรเจค ต้องขนข้าวของมานอนที่อ๊ออฟิต)
พ่ออยากให้ทำถาปัตย์ไป พ่อกลัวว่าเรามีพื้นฐานด้านนี้มาแล้วไม่อยากให้ทิ้งไป
กลัวจะไม่ทันเพื่อนๆที่เขาทำงานด้านสถาปัตย์
แต่เราไม่อยากหลอกตัวเองอีกต่อไป เราก็พอจะรู้ว่าอะไรที่เราสามารถทำได้
แต่ก็ยังดีที่น้า(น้องสาวของแม่ ที่เราอยู่ด้วย)เขาเห็นด้วย เค้าก็พูดๆกับแม่ให้นะ
แต่แม่บอกว่าอยากส่งให้เรียนโทถ้าเรียน ถ้าจะไปเรียนพยาบาลให้ส่งเอง
แต่น้าก็สุดแสนจะใจดีที่เข้าใจ บอกว่าถ้าแม่ไม่ส่งน้าจะส่งเราเรียนเอง
ดังนั้นเรื่องค่าใช้จ่ายก็ไม่เป็นปัญหาอะไร แต่เราอยากให้พ่อแม่ยอมรับเท่านั้นเอง
คือตอนนี้เราเลยจุดที่ชอบหรือไม่ชอบอะไร มันมีเรื่องเวลามาบีบ ตอนนี้ 25 คะ
ตอนนี้มองเรื่องอาชีพมาเป็นอันดับหนึ่งเลยค่ะ เพราะเราต้องอยู่กับสิ่งนี้ไปอีกนาน
เพื่อเลี้ยงตัวเองในวันที่ไม่มีพ่อไม่มีแม่คอยช่วยเหลือ
เราคิดว่าเรียนพยาบาล 4 ปี จบมาเราก็ทำงานเลย มีงานให้ทำเลย เราสามารถรับงานโน่นนี่นั่นได้
เราคิดว่าเราน่าจะทำได้ค่ะถึงมันจะหนัก แต่คิดว่าเป็นสิ่งที่จะทำให้เราเลี้ยงตัวเองได้ พึ่งตัวเองได้ค่ะ
เราอยากถามความคิดเห็นของเพื่อนๆ ว่าคิดอย่างไรบ้าง
สิ่งที่เราคิด ถ้าเป็นเพื่อนๆจะเลือกอย่างไรคะ
ขอความคิดเห็นหน่อยนะคะ
หรือถ้าใครมีความรู้เรื่องวิชาชีพพยาบาล ช่วยแนะนำด้วยก็จะดีมากๆค่ะ
จบปริญญาตรี"สถาปัตย์"ค่ะ...เราเคยทำงานมาแล้ว1ปี...ตอนนี้"อยากเรียนพยาบาล"
เรียนเป็นเวลา 5 ปี ตอนนี้เราอายุ 25
เคยทำงานเป็น Junior designer ในบริษัทเอกชนในมาแล้วประมาณ 1 ปีค่ะ
ตอนเราเรียนสถาปัตย์ เราไม่ได้มีปัญหาหรือทุกข์กับการเรียน เราเรียนได้ตามปกติคะ
ไม่ถึงกับเก่งและก็ไม่ได้แย่จัดอยู่เป็นกลางๆ เป็นเด็กดี ทำงานทำโปรเจคส่งอาจารย์ตรงเวลา
ทันตามเวลา ที่กำหนด (แต่เกรดก็ไม่ได้ดีหรอกนะค่ะ กลางๆค่ะ)
งานออกแบบที่ทำเราทำก็ไม่ได้จะดีเท่าไหร่ ก็ทำๆไปให้มีให้ครบตามโปรแกรม ไม่ได้หวังต้องเจ๋งอะไร
ตอนเราเรียนเราไม่ได้คิดว่ามันเลวร้ายอะไร คือโพกัสไปที่การเรียนอย่างเดียว ไม่ได้คิดว่าจะจบจะทำงานเป็นอย่างไร
คืออยากเรียนให้จบค่ะ
พอจบมามีโอกาศได้ทำงาน เราก็ทำทุกๆอย่างที่เขาให้ทำ ทำได้ค่ะ
(แต่ก็คล้ายๆกับสมัยเรียน ทำได้ทุกอย่าง แต่ไม่สุดสักอย่าง)
ไม่ว่าจะเป็นการเขียนแบบหรือติดต่อกับลูกค้าหรือออกแบบ แก้ไขแบบ
คือเรามักจะเป็นผู้ปฎิบัติมากกว่าจะเป็นนักคิด
(ตอนทำงานเราก็รู้นะ ว่าเรื่องของการออกแบบเราไม่ค่อยอินเท่าไหร่ คือถ้ามีแบบที่คิดมาแล้วเราสามารถทำตามได้เลย แต่ถ้าให้คิดเองมักจะใช้ไม่ค่อยได้)
ตอนนี้เราออกจากงานมาแล้วหลายเดือนค่ะ พ่อกับแม่อยากให้เรียนต่อปริญญาโท แล้วมารับราชการ
(แต่งานราชการก็ไม่ได้เข้าได้ง่ายๆนะคะ เปิดสอบน้อยด้วย) เราก็ไปเรียนภาษาเพิ่ม คิดจะไปเรียนตามที่พ่อแม่ต้องการ
แต่เราไม่อยากกลับไปทำงานแบบเดิม เราทำได้แต่ไม่ได้มีใจอยากจะทำ ทำงานก็เหมือนทำไปวันๆ
คือถ้าเรียนจบโทมา ก็ต้องกลับไปทำแบบเดิม เรารู้สึกว่าเสียเวลา เราทำใจอยู่นานกว่าจะยอมรับได้ว่าเราไม่เหมาะกับการทำงานด้านนี้
(เคยคิดว่าคนอื่นทำได้เราก็ต้องทำได้เหมือนกัน)
มีความรู้สึกว่าอยากทำงานพยาบาล ปรึกษากับพ่อแม่แต่พ่อแม่ก็ไม่เห็นด้วยคะ
เราก็เข้าใจพ่อกับแม่นะ เขากลัวว่าเราจะเหนื่อย งานพยาบาลหนัก
(แต่ที่ทำถาปัตย์มันก็หนักเหมือนกันนะคะ ยิ่งช่วงส่งโปรเจค ต้องขนข้าวของมานอนที่อ๊ออฟิต)
พ่ออยากให้ทำถาปัตย์ไป พ่อกลัวว่าเรามีพื้นฐานด้านนี้มาแล้วไม่อยากให้ทิ้งไป
กลัวจะไม่ทันเพื่อนๆที่เขาทำงานด้านสถาปัตย์
แต่เราไม่อยากหลอกตัวเองอีกต่อไป เราก็พอจะรู้ว่าอะไรที่เราสามารถทำได้
แต่ก็ยังดีที่น้า(น้องสาวของแม่ ที่เราอยู่ด้วย)เขาเห็นด้วย เค้าก็พูดๆกับแม่ให้นะ
แต่แม่บอกว่าอยากส่งให้เรียนโทถ้าเรียน ถ้าจะไปเรียนพยาบาลให้ส่งเอง
แต่น้าก็สุดแสนจะใจดีที่เข้าใจ บอกว่าถ้าแม่ไม่ส่งน้าจะส่งเราเรียนเอง
ดังนั้นเรื่องค่าใช้จ่ายก็ไม่เป็นปัญหาอะไร แต่เราอยากให้พ่อแม่ยอมรับเท่านั้นเอง
คือตอนนี้เราเลยจุดที่ชอบหรือไม่ชอบอะไร มันมีเรื่องเวลามาบีบ ตอนนี้ 25 คะ
ตอนนี้มองเรื่องอาชีพมาเป็นอันดับหนึ่งเลยค่ะ เพราะเราต้องอยู่กับสิ่งนี้ไปอีกนาน
เพื่อเลี้ยงตัวเองในวันที่ไม่มีพ่อไม่มีแม่คอยช่วยเหลือ
เราคิดว่าเรียนพยาบาล 4 ปี จบมาเราก็ทำงานเลย มีงานให้ทำเลย เราสามารถรับงานโน่นนี่นั่นได้
เราคิดว่าเราน่าจะทำได้ค่ะถึงมันจะหนัก แต่คิดว่าเป็นสิ่งที่จะทำให้เราเลี้ยงตัวเองได้ พึ่งตัวเองได้ค่ะ
เราอยากถามความคิดเห็นของเพื่อนๆ ว่าคิดอย่างไรบ้าง
สิ่งที่เราคิด ถ้าเป็นเพื่อนๆจะเลือกอย่างไรคะ
ขอความคิดเห็นหน่อยนะคะ
หรือถ้าใครมีความรู้เรื่องวิชาชีพพยาบาล ช่วยแนะนำด้วยก็จะดีมากๆค่ะ