ของผม เกิดกับพ่อของผม เหตุการณ์นี้น่าจะเกิดประมาณ 15 ปีที่แล้ว แถวๆเมืองปัตตานี

ตอนนั้น ยังเด็กอยู่

กำลังวิ่งเล่นกับเพื่อนๆ แล้ว ญาติๆ เรียกให้ผมไปอาบน้ำ ไปหาพ่อที่โรงพยาบาลปัตตานี

คนแจ้งข่าวบอกว่า พ่อรถชน อาการไม่น่าเป็นห่วง ทุกคนในบ้านก็โล่ง นึกว่าจะเป็นอะไรมาก

ก็ขับรถไปตามปรกติ ไม่ได้รีบเร่งอะไร ไปกัน 3 ครอบครัว (ครอบครัวผมสร้างบ้านติดกัน 3 หลัง ปู่ ย่า ตา ยาย ลุง ป้า น้า อา )

พอไปถึงแล้วเห็นพ่อแค่นั้นแหละ ผมจำหน้าพ่อไม่ได้ หน้าพ่อบวม กระดูกคางหักรอผ่าตัด

แล้วเลือดออกจากปากตลอดเวลา ทิชชู่หมดไปเยอะ แม่ก็คอยดูแลอย่างใกล้ชิดตลอดเวลา

พอถึงวันผ่าตัดเปลี่ยนคางเหล็ก ก็เห็น (แม่ของพ่อนั่งร้องไห้) ร้องไห้ตลอดเวลา ผมยังเด็ก ก็ไม่ค่อยจะรู้สึกอะไรกับเขาหรอก

เหมือนไม่ได้ตกใจกับสภาพของพ่อด้วยซ้ำไป

พ่อก็รักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล ส่วนทางบ้านก็วุ้นวายกับคดีและการชดใช้ของคู่กรณี

ปัจจุบัน พ่อก็ยังใส่คางเหล็กอยู่อย่างนั้น ไม่รู้ว่าต้องถอดหรือเปล่า

สรุป คู่กรณี ยอมรับผิดและชดใช้ทุกอย่างจ่ายค่าเสียหายเป็นเงินสด 180,000 (รถใช้การไม่ได้ ต้องขายซาก)

เขาเป็นเสี่ยเจ้าของโทรศัพท์มาจากกรุงเทพ (กำลังจะขับรถกลับกรุงเทพพอดี แต่โดนหมาตัดหน้า เลยหักหลบน้องหมา แล้วไปประสานงากับรถผม)

ภรรยาเขาขาหัก ส่วนเสี่ย ผมจำไม่ได้ว่า เป็นอะไรรึเปล่า แต่ได้ยินมาว่า พวกเขาขึ้น ฮ. กลับกรุงเทพ