"ความเหงา "   ไม่เกี่ยวกับ จำนวนผู้คนที่เราเกี่ยวข้องด้วย ไม่ว่าจะในบริบทใด ๆ ก็ตามในสังคม ต่อให้เรามีผู้คนมากมาย ต้องเจอะเจอ พบปะ ก็ไม่ได้หมายความว่า เราจะไม่เหงา เพราะจำนวนคนที่เราต้องเจอแต่ละวัน ไม่ได้ หมายความว่า เราจะไม่เหงา หลายครั้งที่ ความเหงา เกิดขึ้นกับคนที่มีหน้าที่การงานต้องพบปะเจอผู้คนมากมาย ห้อมล้อมไปด้วย คนต่าง ๆ ในแต่ละวัน แต่ ก็ยังรู้สึกว่า เหงา ในในลึก ๆ  

คนที่มีครอบครัวแล้ว มีโอกาส " เหงา " ได้มากพอ ๆ กับ คนโสด ด้วยซ้ำไป หลายครั้ง คนที่ดูเหมือน ภายนอก เพียบพร้อมไปทุกอย่าง ครอบครัว ฐานะ การงาน หน้าที่ ชื่อเสียง แต่ค้นพบภายใจลึก ๆ แล้ว พวกเขา " เหงา " มาก และเหมือนบางสิ่งยังไม่ เติมเต็ม ในชีวิต ภายนอกเราดูไม่ออกเลยว่า พวกเขากำลัง เหงา  และต้องการใครสักคนมารับฟัง อยู่เป็นเพื่อนข้าง ๆ .....  

ยิ่งคนโสด ไม่ต้องพูดถึง   " ความเหงา "  มาเยือนได้บ่อย ตราบเท่าที่ ยังไม่มีใครอยู่เคียงข้าง แต่ไม่สำคัญว่า คุณเหงาหรือเปล่า สำคัญว่า เรารู้จักมันดีแค่ไหน

                                       


ความเหงาไม่ใช่ เรื่องน่ากลัว หรือ ผิดปรกติอันใด ในสังคมมนุษย์คนเรา ความเหงาเป็นเพียง Moment หนึ่งของชีวิตที่ จะทำให้เรา ได้ตระหนัก คิดถึงตัวเองว่า เราต้องการอะไร เราได้ครุ่นคิดอะไรบางอย่างที่สำคัญ กับชีวิตของเรา ว่า จริง ๆ แล้ว เราต้องการอะไรกันแน่ในชีวิต

ว่าไปแล้ว ความเหงาเหมือนเพื่อน ๆ ที่คอยย้ำเตือนให้เราเห็น ความจริงของความอ่อนแอของมนุษย์ภายใน ว่าเรา ไม่ได้ เข้มแข็งได้เสมอไป .... และมนุษย์เราก็คงต้องการเพื่อน และบางสิ่งที่ไม่ใช่ แค่วัตถุ ผลประโยชน์ หรือ ชื่อเสียงใด ๆ