ตอน ชีวิตต้องการทะเล เลยเสเพลไปเที่ยวหมู่เกาะรัง..





ฮ่า ๆ ๆ กลับมาพบกันอีกแล้วนะครับ กับ บันทึกการเดินทางแบบผิว ๆ สิว ๆ

ที่จะพาเพื่อน ๆ ไปเที่ยวกันในช่วงสุดสัปดาห์ปลายปีอย่างนี้..

อากาศเริ่มเย็น ชีพจรเริ่มลงเท้า การเดินทางในครั้งนี้แบบสบาย ๆ จึงเกิดขึ้น

โดยมีเป้าหมายสำคัญอยู่ที่ใต้ผืนน้ำกันครับ น้ำใสในหมู่ปลาฝูงใหญ่นั้นเป็นอย่างไร..?

จะมีอะไรที่ตื่นเต้นบ้าง..? เรามาเริ่มกันเลยดีกว่าเนอะ..^ ^




วันที่ 10 ธันวาคม 2014

สถานที่ : หมู่เกาะรัง (ใกล้ ๆ กับเกาะช้าง ) อ.เกาะช้าง จ.ตราด



แนะนำสมาชิกที่ร่วมเดินทางในครั้งนี้กันก่อน.. (จากซ้ายไปขวานะครับ )





1. น้องต๋อง หรือ เด๋อต๋องหนึ่งในสมาชิกคนสำคัญของ “บันทึกการเดินทางของเด๋อด๋าและผองเพื่อน ”

2. น้องกันต์ Net Idol ผู้มีลูกคอเขย่าโลกจนมีร่วมติดตามใน Facebook นับหมื่น

3. น้องจิ มนุษย์ผู้รอบรู้ (Data Man ) การันตีด้วยเกียร์ตินิยมอันดับ 2 จากมหาวิทยาลัยชื่อดัง

4. พี่อึ่ง หนุ่มมาดเซอร์ผู้มีคารมบาดใจสาว.. (อย่าไปบอกแฟนแกนะ เดี๋ยวแกโดนว่าเอา! )



1.

- ก่อนอื่นเลยต้องเดินทางข้ามเกาะ -






จากท่าเรือเกาะช้างเฟอร์รี่ (อ่าวธรรมชาติ ) ที่อยู่ทางฝั่ง จ.ตราด

ใช้เวลาประมาณ 30 นาที เราก็สามารถแบกตัวเองข้ามฟ้ามาสู่สวรรค์อีกฝั่งหนึ่งได้

ค่าข้ามเกาะของท่าเรือนี้นั้นเริ่มกันที่ราคาเบา ๆ ครับ กับค่ารถ 1 คัน 120 บาท

โดยจะพาคนไปกี่คนก็ได้ แต่ต้องจ่ายเพิ่มอีกคนละ 80 บาทเท่านั้นเอง!

(สรุปคือเสียตังค์ทุกคน ฮ่า ๆ ๆ ) สบายตัวไป..



2.

- จะมัวอยู่เกาะช้างอยู่ใย ไปหมู่เกาะรังกันดีกว่า -





มาถึงก็รั่วเลย.. ฮ่า ๆ

คุณพี่อึ่งแกบอกว่า “เราต้องรีบไปนะ เดี๋ยวจะไม่ทันกัน ” ว่าแล้วแกก็กระโดด..?!

(เพื่ออะไรเราก็มิอาจทราบได้..?! )

เมื่อพวกเราเห็นดังนั้นจึงเห็นพ้องต้องกันว่าคงต้องรีบไป (จากที่ตรงนี้! ) จริง ๆ

และแน่นอนว่าต้องทำเป็นไม่รู้จักกับบุคคลผู้นี้ด้วย..

“เร็ว!! ร้านขายตั๋วอยู่ตรงโน้น.. รีบไปกันเร็ว.. พวกเราวิ่ง!! ”

ฮ่า ๆ ๆ



3.

- โบกเรือไป เสียตังค์จังเลย -





จากที่ ๆ เราอยู่ ทางทัวร์จะมีรถมารับเราถึงที่เพื่อไปขึ้นเรือที่ท่าเรือครับ

เราตกลงกันว่าจะไปเรือ Speed Boat ซึ่งจะได้ถึงที่หมายได้เร็วกว่า

และเพื่อไม่ให้กระเป๋าสตางค์ของพวกเราฉีกเป็นรอยกว้างมาก เราจึงเลือกเดินทาง

ไปชื่นชมธรรมชาติกันแบบทริปร่วมครับ มีบุคคลอื่นร่วมทริปไปกับเราด้วย

นานาชาติกันเลยครับงานนี่มีทั้งจีน, ญี่ปุ่น, ยุโรป, อเมริกา.. ครบ!!

ราคาก็ไม่แพงแต่อย่างใด ตอนที่ไปตกคนละ 800 บาท และค่าเข้าอุทยานฯ

อีกคนละ 40 บาทเท่านั้นเอง..  

  

4.

- เริ่มต้นฟรุ้งฟริ้งกันที่เกาะยักษ์เล็กข้าง ๆ เกาะยักษ์ใหญ่ -





พวกเราได้มีโอกาสเอาขาแหย่น้ำครั้งแรกกันที่เกาะเล็ก ๆ แต่มากด้วยความสวยงามแห่งนี้ครับ

อย่างที่บอก หมู่เกาะรังประกอบไปด้วยเกาะน้อยใหญ่อยู่หลายเกาะ

เกาะยักษ์เล็กเป็นหนึ่งในจำนวนอีกหลายเกาะที่ทำหน้าที่รับนักท่องเที่ยวทั้งไทยและ

ต่างประเทศที่จะคอยมาแหย่เท้าเล่นที่นี่ ( ..ใช่เหรอ?! )

เขาว่าที่นี่งดงามหาใดเปรียบ

มองด้วยตาไม่รู้ซึ้งเท่าสัมผัสจริงครับ อยากรู้ว่าจะสมคำร่ำลือแค่ไหน.. งานนี้ต้องลอง?!



5.

- เที่ยงพอดี มีหรือจะไม่กิน?! -





(3 คนเขาไปกระโดดกัน น้องต๋อง, น้องกัน, น้องจิ มีผมและพี่อึ่งไม่ได้ไปด้วย

เรื่องของเรื่องก็ คือ พื้นนั้นเป็นคล้าย ๆ ถังพลาสติกที่ลอยน้ำอยู่

และมันร้อนมากครับ ใครที่มาเท้าเปล่านี่ มีพองแน่งานนี้ แต่กระนั้น

น้องต๋องกับน้องจิที่เท้าเปล่า.. ก็ไม่ได้เกรงกลัวต่อสิ่งใด ฮ่า ๆ ๆ )



45 นาทีกับการดำน้ำชมปะการังที่แรกก็ผ่านไปไวเหมือนโกหก

เหลือบมามองนาฬิกาอีกที นี่จะเที่ยงแล้วหรือนี่ (อย่ามาสตอฯ แกไม่ได้ใส่นาฬิกาไป

พี่เจ้าของเรือเขาเป่านกหวีดเรียก! )

ครับ.. แล้วพี่คนนั้นนั่นแหละ (คนไหนฟะ?! ) ก็พาเราไปรับประทานอาหารกลางวันสุดชิก

กันที่เกาะรัง (จริง ๆ ) ครับ และแวะดื่มน้ำปัสสาวะกันที่นี่ด้วย (เว้นวรรคหน่อยก็ไม่มีใครว่านะ!! )

ฮ่า ๆ ๆ

มาเติมพลังครับ สำหรับการเดินทางสู่เกาะต่อไป..



6.

- เมื่อยักษ์เล็กไป ยักษ์ใหญ่ก็มา -





โดดกันมาจนเหนื่อย.. ก็เลยหลบมาลงน้ำกันอีกครั้งกันที่เกาะยักษ์ใหญ่ครับ

เกาะนี้ทีแรกนึกว่าอยู่ในพื้นที่ไกลแสนไกล ที่ไหนได้..

ใกล้กับเกาะยักษ์เล็กมากกกกกกกกกกกกก..ก!

(และจำได้ว่าขามาก็ขับเรือผ่านด้วย!! )

เอาน่าที่นี่อาจจะมีปลาประหลาดให้เราได้พบเจอใหม่ก็ได้

ว่าแล้วก็หยิบหน้ากากดำน้ำแล้วกระโดด.. (เฮ้ย! เรือยังไม่จอดเลย!! )

ฮ่า ๆ ๆ



- ลองเป็นพิธีกรจำเป็นภาคสนามดูครับ ใต้น้ำที่นี่จะสวยไหมนะ.. ไปชมกันเลย -  




7.

- ไปดื่มด่ำกับธรรมชาติแบบชิว ๆ ที่เกาะสองพี่น้อง -





- - -





ให้ 3 คำเลยครับสำหรับเกาะนี้..

“มัน สวย มาก มาก เลย นะ..!! ”

อ้าว.. เกิน!! ฮ่า ๆ

เหนือคำบรรยายครับสำหรับเกาะเล็ก ๆ เกาะนี้ น้ำทะเลใสเวอร์อย่างกับตาตั๊กแตน

นี่คือเกาะสุดท้ายของเราในทริป 840 บาทนี้ พี่ ๆ เขาพาให้เราลงมาเล่นน้ำกันให้ฉ่ำอุรากันที่นี่ครับ

อาจจะเป็นเพราะจุดที่เล่นอยู่บริเวณด้านหลังของเกาะหรือเปล่าจึงทำให้ลมสงบ และน้ำทะเลดู

เรียบร้อยเอามาก ๆ เราเล่นน้ำกันอยู่ที่นี่พักหนึ่งครับ

จริง ๆ แล้วลืมถ่ายรูปไว้ จุดนี้มีปลิงทะเลตัวเท่าแขนอยู่นับร้อยตัวด้วย..

พอดีว่าดำลงไปแล้วเห็นว่ามีอะไรน้า.. ตัวกลม ๆ ดำ ๆ หยุย ๆ นอนขดตัวอยู่ห่างจากชายฝั่งไป

ไม่ไกลมาก น่ารักไหม? คงไม่นะครับ.. ดีนะจุดที่พวกมันนอนอยู่นั้นน้ำลึกอยู่

ถ้าตื้นจนเดินไปเหยียบได้ล่ะก็.. งานนี้ มีกรี๊ดครับ!! 555+^^



ก่อนไป ขอถ่ายรูปส่งท้ายไว้หน่อยเป็นที่ระลึกว่า ครั้งหนึ่งได้เคยมาบินที่นี่มาแล้ว..






(อืม.. นะ หาความพร้อมไม่ค่อยจะมีกันเลยนะพวก ฮา..!! )





(รูปนี้ดูพี่อึ่งเสื้อแดงจะ FIN ไปนะ ฮ่า ๆ ๆ )



8.

- งานเลี้ยงมีวันเลิกราฉันใด สักวันหนึ่งเราต้องเติบโต -  (เกี่ยวไหม?! )





บ่ายแก่ ๆ ก็ถึงเวลาที่พวกเราจะต้องกลับกันแล้ว..

เป็นเวลากว่าหลายชั่วโมงที่เราตากแดดตากลมอยู่บนเรือลำน้อยลอยอยู่บนมหาสมุทรกว้าง

และได้แต่รู้สึกว่าเวลานั้นผ่านไปไวมาก

ผมยังแปลกใจตัวเองเหมือนกัน ถ้าเป็นตามปกตินะโดยเฉพาะเวลาทำงาน (อย่าเสียงดังไปนะครับ )

ถ้าต้องมาตากแดดอาบแดดกันเป็นชั่วโมงสองชั่วโมงนั้น มีต้องงุ้งงิ้ง ฟรุ้งฟริ้งกันไปบ้างแล้ว!!

แต่นี่ยังเฉย ๆ เลยครับ เรียกได้ว่าจ่าเฉยเรียกพี่กันเลยทีเดียว..

มันอาจเป็นช่วงเวลาที่เรามีความสุขจริง ๆ และคงเฝ้าโหยหามาเยี่ยวยาจิตวิญญาณที่

ขาดน้ำทะเลไปซะนาน..

คุ้มค่าและอิ่มสุขมากครับกับทริปนี้ จำได้ว่าผมก้าวเดินออกจากเรือลำนั้นอย่างองอาจ

ตัวเบาราวกับจะลอยได้ ก่อนที่เสียง ๆ หนึ่งจะดังขึ้นและทำให้ผมต้องสะดุ้งโหยง..

เสียงนั้นเป็นของน้องกันต์..

“พี่ ๆ ลืมอะไรไปหรือเปล่าครับ?! ” เป็นเสียงที่มาพร้อมกับสีหน้าอันนิ่งเรียบไม่แพ้น้ำทะเล

"ก็ไม่นี่นะ ทุกอย่างก็ดูจะโอเค.." ผมตอบกับไป ในใจยังนึกอยู่ว่ามีอะไรอีกนะที่เราพลาดไป

หรือเปล่า..?

"พี่ยังไม่ได้จ่ายค่านั่งเรือเลยนะ พี่ให้ผมเป็นคนไปจองและจ่ายไปก่อนแล้ว.."

ทันใดนั้นขนในกายของผมก็เริ่มลุกซู่..


“อ้าว.. สนุกมาตั้งนานยังไม่ได้จ่ายตังค์เหรอเนี่ย ว้า.. แย่จุงเบย?! ”

ฮ่า ๆ ๆ

แล้วพบกันใหม่กับทริปหน้านะครับ

สำหรับวันนี้ สวัสดีครับ..

...





อย่าลืมไปกันให้ได้นะทุกคน..^ ^





ปล. หากเปรียบการเดินทางครั้งนี้เป็นหนังสักเรื่อง รู้สึกว่าผมจะโป้เกือบทั้งเรื่องไปเลยนะครับ

ทำไมถึงมีแต่ผมที่ถอดเสื้ออยู่คนเดียวนะ เยี่ยมไปเลย?! ฮ่า ๆ ๆ

...