ต้องเกริ่นก่อนว่า เราเป็นสิวตั้งแต่ม.ต้น จนถึงปัจจุบัน (ม.5) ยังไม่เคยสัมผัสกับคำว่าหน้าใสเลย  จะเป็นๆหายๆ มีช่วงหนัก เบา และหนักมากจนแก้มช้ำสิวเลยก็ว่าได้ ขอบอกก่อนเลยว่าตอนที่เป็นบอกลากระจกได้เลย ที่รู้เพราะเป็นทักว่า อยี้ ทำไมหน้าเน่าขนาดนี้เนี้ย พวกมาดูดิ(ขออนุญาตใช้คำไม่สุภาพ) ตอนนั้นหน้าชาพูดอะไรไม่ออก อายมาก
เริ่มรักษาตอนม.4 ช่วงนั้นตัดสินใจคุยกับแม่ว่า แม่ ไม่ไหวแล้วอยากหาหมอ แม่เลยพาไปสถาบันความงาม*****(ขอไม่เอ่ยชื่อ)แถวบ้าน ได้ยามาทา ล้างหน้า ก็ว่ากันไป แต่ไม่ค่อยใส่ใจกับมันเท่าไหร่ เลยเลิกใช้
ลืมบอกไปค่ะ ช่วงม.3ฮิตบีบีครีมมากเลยสอยมากใช้ คงเป็นเพราะโบกมันทุกวัน ขนาดเป็นสิวก็ยังโบะๆทับสิว ปิดบังไว้แล้วกลับมาบ้านก็ไม่ยอมล้างหน้า จะมาล้างก็ตอนอาบน้ำ2ทุ่มแหนะ คงอุดตันเพราะบีบีครีม จนตอนนี้ก็เป็นนะคะ ทาบีบีทั้งๆที่เป็นสิว เพราะถ้าไม่ทาจะขาดความมั่นใจมาก รอยสิวแดง ดำ เพียบ เฮ้ออออ อยากหน้าสดไปรร.แต่รับหน้าตัวเองไม่ไหว เห็นเพื่อนหน้าใสใสก็อดอิจฉาไม่ได้   TT
ตอนนี้ม.5แล้ว อยากเริ่มรักษาด้วยตนเองค่ะ ใช้วิธีล้างหน้าตามแนวขน 1เดือนแล้ว สิวอุดตันลดลงมาก เหลือสิวอักเสบกับหัวหนองค่ะ แต้มยาไปเรื่อยๆ เรื่องรอยสิวไม่ต้องพูดถึง ทั้งรอยดำ รอยแดง เต็มสองข้างแก้ม แล้วยิ่งเราเป็นคนผิวขาวยิ่งเห็นชัด บอกกับตัวเองว่าอดทนไว้ ฮึบๆๆๆ
ตอนนี้ใช้แค่
เช้า แต้มสิว>กันแดด>บีบีครีม>แป้งเด็ก
เย็น ล้างหน้าตามแนวขน2รอบ >พอกน้ำผึ้ง20นาที>ล้างน้ำเปล่า>แต้มสิว
#ช่วงนี้เรางดครีมบำรุงไปค่ะ
ปล.อาจจะยาวไปหน่อยนะคะ อยากให้เข้าใจหัวอกคนเป็นสิว ว่ามันเหนื่อย ท้อ อับอายมาก