ชิวาว่าตัวน้อยของฉัน ที่ฉันรักมากยิ่งกว่าใดๆในตอนนี้ รักแบบที่ว่า ห่างกันไม่ได้เรย น้ำตานี่ไหลเพราะคิดถึง ไปไหนมาไหนลำบากก้อยอม เพื่อให้เราไม่ห่างกัน ใครตีหรือว่าน้องหมาก้อยังรู้สึกโกดด้วย รักมากๆ
จนมาวันนี้ วันที่ฉันตั้งท้องมีน้อง ในใจก้อยังรู้สึกรักน้องหมาเหมือนเดิม แทบจะไม่มีปันใจให้ลูกน้อยเท่าไหร่ รู้ว่าตั้งท้องตอนอายุครรภ์ 2เดือน ก้อดีใจนะค่ะ แต่ในใจก้อไม่รู้สึกพิเศษเท่าไหร่ ยังไม่ตื่นเต้น ยังคงเปนห่วงดูแลเอ็นดูน้องหมาเช่นเดิม จนอยู่มาวันนึงมีคนมาถามว่า ถ้าลูกคลอดออกมาจะยังรักน้องหมาแบบนี้อีกมั้ย?????.............  นั่นทำให้ฉันหยุดคิดไปชั่วขณะค่ะ... ในใจฉุดคิดขึ้นว่า นั่นสิ!!! เราจะรักใครมากกว่า ลูกในท้องกะน้องหมาที่รักเหลือเกิน ..

ขออธิบายนิดนึงนะค่ะว่า บางคนอาจมองว่า อีนี่เว่อร์ไปป่ะ หมากะลูกแยกแยะไม่ได้หรอว่าควรรักใครมากกว่า?...  จิงๆแล้วถ้าคนไหนที่รักน้องหมามากๆ จะเข้าใจค่ะว่า การที่เราอยู่คลุกคลีกะน้องหมาทุกวันเราจะรู้สึกรักแค่ไหนเค้าเปรียบเหมือนกะลูกก้อว่าได้ค่ะ..

ก้อไม่มีไรมากค่ะ แค่อยากหาคำตอบจากคนที่เคยตกอยู่ในสถานะเด่วกะฉันว่า ถ้าลูกน้อยในท้องคลอดออกมา แล้วเราจะยังรักน้องหมาหมือนเดิมหรือป่าว?  จะยังคิดถึงเมื่อห่างกันมั้ย ลูกน้อยอ่ะยังไงๆก้อรักแน่นอนค่ะ แต่อยากถามความรู้สึกของคนที่เคยเลี้ยงน้องหมารักน้องหมา แต่ต้องมามีน้อง พอคลอดออกมาแล้วความรู้สึกจะเปนเช่นไร^^  พูดเรยตอนนี้ยังไม่อยากคิดค่ะ สงสารน้องหมาที่นั่งมองหน้าอยู่ตอนนี้ค่ะ นับถอยหลังอีกไม่เกิน 2 สัปดาห์ น้องน้อยๆจะออกมาแล้ว สมาชิกใหม่ของฉัน ที่หน้าตาไม่เหมือนกันแต่ฉันจะรักเท่าๆกันค่ะ^^^