จะเอาอะไรมาก กับความเป็นดรามา ที่ยังคงขายได้เสมอ
สําหรับการประกวดที่ต้องอาศัย คะแนนโหวตจากทางบ้าน
ที่จริงบทเรียนจาก  ไทยแลนด์ก็อตทาเลนต์  ปีก่อนโน้น  ก็มีให้เห็นกันอยู่


แต่งานนี้ผมว่าจะไปโทษเจ๊แก  ก็คงไม่ได้น่ะ
ต้องถือ เป็นความชาญฉลาดของเจ๊  ที่สามารถอ่านเกมส์นี้ ได้ทะลุมากกว่าใคร

เจ๊ คงมองออกตั้งแต่ทีแรก ถ้าวัดกันโดยเนื้อเสียงแล้ว  หนุ่มสู้ใครไม่ได้
แต่เขามีบุคคลิกพิเศษที่โดดเด่น ตรงที่มีความซื่อ แบบบ้านๆ  
เจ๊ก็เลยปรับเกมส์  ดึงตรงนี้  มาเป็นจุดขายแทน

ตั้งแต่รอบแรกๆ  สังเกตุเจ๊แกจะไม่เน้น  นักร้องที่มีทักษะการร้องที่ดี เสียงมีพลัง
หรือ  ประเภทเดินออกมาจากโรงเรียนสอนร้องเพลง
(  แกอยู่ในวงการเพลงมานาน อาจจะเบื่อนักร้องประเภทนี้มั่ง )
แต่แกจะไปเน้นที่ตรง  บุคคลิกนักร้อง  หรือ ความพิเศษ ของเนื้อเสียง

อีกอย่างอันนี้สําคัญมาก  เจ๊แกเป็นนักร้องเพลงประกอบละคร
จึงเข้าใจวิธีเล่นกับอารมณ์ของคนดู  ไม่ได้เป็นแค่โค๊ชอย่างเดียว
แต่ยังทําหน้าที่  เป็นผู้กับละครไปในตัว
แต่ละรอบจึงได้เห็นการเชื่อมโยงกันเป็นตอนๆ  เหมือนอย่างกับละครยังไงยังงั้น
ที่ค่อยๆตะล่อมคนดู
ให้มาถึงจุดพีคสุด  เอาเมื่อตอนสุดท้าย

อันนี้ ต้องถือเป็นการวางแผนที่ฉลาด  และ ลุ่มลึก( มาก )ของ เจ๊คิ้ม

แต่โดยส่วนตัว ถ้าพูดถึงเสียงผมกลับชอบ"บอม"มากที่สุด   เสียงเค้า นุ่ม น่าฟัง

แต่หากจับหนุ่ม มาปั้น  ก็คงเน้นเพลงประเภทศิลปินเดี่ยวนี่แหละ  ผมว่ามาถูกทางแล้ว
หรือให้ดี น่าจะจับเอาไอ้บ้านั่น ที่ยืนเต้นอยู่หน้าเซเว่น  มาเป็นคู่ดูโอ  กับ หนุ่มอีกคน
ใช้ท่าเต้นหลุดโลก บ้าๆบอ  มานําเสนอให้เป็นเรื่องเป็นราว  

ผมว่าฝรั่งได้ดู  ก็คงได้ขํากันคี่แตกคี่แตน
ไม่แน่อาจจะเทียบชั่นกับกังนัมสไตล์  ก็เป็นได้   ใครจะไปรู้

  
----------------------------------