ข้อเท็จจริงในคำถามบอกว่า ก.วิกลจริต แถวบ้านรู้กันหมด...

แต่..

ก. มาเจอ ข. โดยบังเอิญ และคุยถูกคอกัน
แสดงว่า ข.ไม่รู้ว่า ก.วิกลจริต
และข้อเท็จจริงไม่ปรากฎว่า ข.เป็นคนแถวบ้าน ก. ที่รู้ว่า ก.วิกลจริตแต่อย่างใด

ดังนั้นนิติกรรมให้ ระหว่าง ก.กับ ข.นั้น จึงสมบูรณ์ มีผลบังคับได้ และไม่ตกเป็นโมฆียะแต่อย่างใด
แม้ว่า ก.จะวิกลจริตก็ตาม แต่ ข.ไม่รู้ว่า ก.วิกลจริต
เพราะการจะตกเป็นโมฆียะในกรณีนี้ได้นั้น ต้องประกอบด้วย ก.วิกลจริต และ ข.รู้ว่า ก.วิกลจริตด้วย (ต้องมีเงื่อนไขทั้งสองอย่าง)


สำหรับ พี่ชายของ ก. นั้น
เมื่อ ก.ยังมิได้ถูกศาลสั่งให้เป็นบุคคลไร้ความสามารถ และ พี่ชายมิใช่ผู้อนุบาล
พี่ชาย ก.จึงไม่มีอำนาจบอกล้างนิติกรรมที่ ก.ทำกับ ข.ได้
และตัว ก.เอง ก็ไม่อาจบอกล้างนิติกรรมนี้ได้เช่นกัน
เนื่องจาก ข.มิได้รู้ว่า ก.วิกลจริตนั่นเอง


ดังนั้นนิติกรรม ที่ ก.ให้นาฬิกา ข. นั้นจึงมีผลสมบูรณ์มาตั้งแต่แรกแล้ว
และมิใช่โมฆียะกรรม แต่อย่างใด