มันเป็นอารมณ์น้อยใจครับ ที่สังคมตอนนี้ไม่ให้โอกาสรถถีบเล็กๆ แบบเราเลย
ผมมันมือใหม่หัดปั่นครับ ปั่นแค่ใกล้ๆ ไม่เคยออกถนนใหญ่อย่างวิภาวดีรังสิต หรือพหลโยธินแต่อย่างใด
ปั่นอยู่ในซอย ออกไปถนนบ้างแต่ก็ไม่ใช่ถนนขนาดยักษ์ ขับติดขอบถนนจนจะตกถนนอยู่แล้ว ยังโดนพี่มอไซเบียดจนฟาดเสาไฟฟ้า เบียดจนตกถนนบ้าง บีบแตรไล่บ้าง บางครั้งก็หนีขึ้นไปบนฟุตบาท รู้ตัวครับว่าผิด ฟุตบาทไว้ให้คนเดิน แต่ผมก็ยังรั้นขึ้นไปปั่น จนโดนพี่มอไซที่เค้าสัญจรบนฟุตบาทบีบแตรไล่ มันรู้สึกผิดจริงๆ ครับ ขอโทษพี่ๆ มอไซที่ขับบนฟุตบาทด้วยครับที่ไปแย่งที่สัญจรของพี่
บางครั้งผมเดินบนฟุตบาท ย้ำนะครับว่าเดิน เดินตัวเปล่าๆ ไม่ได้จูงจักรยานด้วย ก็ยังโดนพี่มอไซบีบแตรใส่ แล้วตะคอกต่อว่า หาว่าเดินไม่ดูบ้าง อยากตายหรอบ้าง รู้สึกผิดจริงๆ ครับ
บางทีผมก็คิดว่าจักรยานอาจจะไม่ผิด หรือเป็นที่ผมเองนั้นมันผิด

ดราม่าครับ น้อยใจครับ เสียใจครับ TT