ตอนเด็กๆ เราดูละครไทยบ่อยนะ เพราะแม่ดูทุกวัน
ก็ดูได้ เฉยๆ ไม่ได้ชอบเป็นพิเศษ แต่ก็ไม่รู้สึกขัดใจอะไร
คือดูได้เรื่อยๆ ไม่ถึงกับเบื่อ มีสนุกมาก ไม่สนุกบ้าง แต่ก็ยังดูได้

แต่ตอนนี้คือเราไม่ดูภาพยนต์ หรือละครไทยเลย
เพราะเคยแวบๆ ไปดูเรารู้สึกว่ามันไม่ใช่ ไม่อิน ไม่มีความรู้สึกร่วมไปกับเนื้อหาเลย
สาเหตุมาจากช่วงม.ปลายพ่อเราชอบดูหนังฝรั่งมากกกกกกก เราเลยติดหนังฝรั่งไปด้วย

ปัจจุบันหากจะดูหนัง หรือซีรีย์ซัเรื่อง เราจะแยกเลย
แนวต่อสู้ ไซไฟ วิทยาศาสตร์ สืบสวน ฆาตรกรรม หรือหนังหนักๆ เราจะเลือกดูจากฝั่งอเมริกา
ความรู้สึกคือมันสมจริง เนื้อหาแน่น มีเหตุมีผล บทพูดไม่ต้องเยอะ แต่สีหน้าท่าทางอารมณ์มาเต็ม

ส่วนหนังรัก โรแมนติก คอมเมดี้ เบาสมอง หวานๆ ฟินๆ เราจะดูซีรีส์เกาหลี มีญี่ปุ่น ไต้หวันบ้าง
เพราะเรารู้สึกดูแล้วอินไปกับความรู้สึกตัวละครจริงๆ บทหวานก็เขินตาม บทดราม่าก็ทำให้น้ำตาซึมได้
จริงๆ ซีรีส์เบาสมองจากฝั่งเมกาที่เราชอบก็มีอย่าง Friends หรือ How your father met your mother แต่จะเน้นฮาๆ ไม่เน้นความรัก

คือไม่ใช่เพราะละคร หนังไทยไม่สมจริง ไม่ลงทุนหรืออะไรนะ เพราะบางเรื่องก็ลงทุน ทุ่มเทในการถ่ายทำมาก นักแสดงก็เล่นกันเต็มที
แต่ความรู้สึกเราคือมันไม่ใช่ ไม่อิน ไม่มีอารมณ์ร่วมเลย อย่างล่าสุดละครที่เราดูคือเซตคุณชาย ตอนนั้นชอบมากนะ
แต่พอกลับมาดูซ้ำ ปรากฏว่ามันไม่อิน ไม่ชอบเหมือนกับรอบแรก ทั้งๆ ที่ตอนแรกนี่บ้ามาก ชอบมาก
ในขณะที่หนัง หรือซีรีส์ต่างประเทศต่อให้ดูซ้ำหลายๆ รอบก็ยังซาบซี้ง และอินทุกครั้งที่ดู

มีใครเป็นเหมือนกันไหมคะ ที่พอได้(หลง)ไปดูหนัง หรือซีรีส์ต่างประเทศ ไม่ว่าจะจากเอเชีย อเมริกา หรือยุโรป
แล้วพอกลับมาดูหนังไทย ละครไทย กลับรู้สึกเบื่อ ไม่สนุก ไม่ชอบขึ้นมาซะอย่างนั้น ทั้งๆ ที่แต่ก่อนก่อนดูได้

มาแชร์ความรู้สึกกันนะคะ