เมื่อฉันรู้ความจริงจากแม่ ....

ที่ผ่านมา ฉันไม่ค่อยทำให้แม่ภูมิใจเลย แถมยังทำให้แม่ร้องไห้บ่อยๆ เป็นเด็กงี่เง่า ไม่เอาไหน ทำอะไรไม่เป็นคนนึง 😔

ที่ผ่านมาฉันติดเทคโนโลยี ติดโทรศัพท์มาก เล่นจนไม่ค่อยช่วยแม่ขายของ แม่ฉันมีอาชีพค้าขาย บางทีก็ชักหน้าไม่ถึงหลัง 😭

วันนี้ก่อนไปวิทลัย ฉันรอแม่ไปส่ง ฉันก็เล่นโทรศัพท์ตามปกติ แม่ได้เอือมระอาที่ฉันไม่รีบไปวิทยาลัย แม่บอกฉันว่า

"เดี๋ยวบอกให้พี่เอิร์ทแย่งโทรศัพท์นะ"

ฉันงง ใครคือพี่เอิร์ท ??
เท่าที่รู้ เอิร์ทคือชื่อฉันที่แม่ตั้งให้ตอนอยู่ในท้อง คนข้างบ้านก็ยังเรียกฉันว่าเอิร์ทอยู่  แต่เปลี่ยนเมื่อเกิดออกมา ....

แม่คงไม่อยากให้ฉันใช้ชื่อนี้ ...

ฉันถามแม่ แล้วใครกันล่ะ พี่เอิร์ท
แม่บอกว่า คือพี่ของฉัน!!!
แต่ฉันเป็นลูกคนโต ...

แม่บอกว่า ตอน ปวส.2 แม่กับพ่อได้ให้กำเนิดพี่ของฉัน แต่ไม่พร้อม ไม่กล้าบอกตากับยายเลยนำเค้าออกไป ตั้งแต่อายุในท้องเพียง 3 เดือน ...

ฉันไม่เชื่อแม่ ฉันเฝ้าแต่บอกแม่ว่า โกหกฉัน เพราะไม่อยากให้ฉันเล่นโทรศัพท์ใช่ไหม 😭😭

ตั้งแต่เกิดมา จนฉันอายุ 17 ปี แม่เฝ้าบอกฉันเสมอว่า อยากมีอะไรกับผู้ชายให้รีบบอกแม่ ฉันก็ไม่ค่อยสนใจอะไรพวกนี้อยู่แล้ว และไม่คิดเลย เพราะเห็นแม่ชอบทำบุญ แม่อ่อนไหวมากกับเรื่องฆ่าสัตว์ ตัดชีวิต
แม่บอกว่า ช่วงนั้นคือวัยรุ่น และเป็นเรื่องใหญ่มาก ถ้าตากับยายรู้ ....


ฉันรู้เรื่องนี้แล้ว จิตใจย่ำแย่มาก โทษตัวเองที่เกิดมาทีหลัง แล้วทำตัวแบบนี้ ไม่รู้ทำไม

ฉันร้องไห้ทั้งวัน แม่บอกไม่ต้องกินมาก ฉันกินข้าวทั้งน้ำตา แม่ก็คอยย้ำว่า เวลากินข้าว เรียกพี่เค้ามากินด้วยนะลูก ^^

ในใจมีคำถามมากมาย อยากระบายออกมา มันตื้อไปหมด ควรทำยังไงดีคะ 😭😭😭

ตอนนี้ก็สัญญากับตัวเองแล้ว ว่าจะเป็นเด็กดีของแม่ แต่อารมณ์ชั่ววูบก็มีมากทุกที .__.

ขอบคุณพื้นที่พันทิปที่ได้ระบายความรู้สึกค่ะ
กระทู้นี้พิมพ์ทั้งน้ำตาจริงๆ