นี่เป็นกระทู้ที่ 4แล้ว กระทู้ก่อนหน้าจะเป็นเรื่องของแฟนที่ทิ้งเราไป แต่ตอนนี้เรากลับมาคบกันแบบเดิม ทุกอย่างโอเคแล้ว แต่เรื่องมันมีอยู่ว่าหลังจากที่เรากลับมาคบกัน ตัวเราได้เข้ามาเรียนที่มหาวิทยาลัย เริ่มมีคนมาคุยมาชอบ ใช่แน่นอนในความอยากรู้อยากลองเราก็ค้องคุยกันไป เพราะเหงา เพราะห่างจากแฟนและอะไรหลายๆอย่าง ส่วนตัวแล้วเราไม่ใช่คนหน้าตาดีแต่เรายอมรับว่าเราคุยเก่ง ก็พอจะมีคนมาติดบ้างแต่ก็ยังไม่ใช่ จนหลายเดือนผ่านไป จนถึงต้นเดือนที่แล้วมีผู้หญิงคนนึงทักเรามา แรกๆก็คุยปกติ ถามโน่นถามนี่ตามประสาคนรู้จักเก่า ว่าเป็นไงบ้าง เรียนคณะอะไร เค้าก็บอกเค้าเจอเราอย่างโน้นอย่างนี้ แต่ไม่ได้ทัก จนหนักเข้าเค้าก็เริ่มบ่นกับเรา ว่าเบื่อแฟน ว่าอยากเลิกกับแฟนอย่างนั้นอย่างนี้ เราก็คุยตามประสาเพื่อนอยากทำให้เค้าสบายใจ ตอนแรกเราก็ไม่ได้คิดอะไร แต่พอหนักเข้าเริ่มนัดเจอ เริ่มมีการมาหาบ้างอะไรบ้างนิดหน่อย จนวันนึงเค้าเลิกกับแฟน เราก็คุยกันบ่อยขึ้นทุกวัน เริ่มมีการนัดไปร้านเหล้า มานอนที่ห้องบ้าง 2 - 3 ครั้ง ความรู้สึกเราจากที่แทบจะไม่รู้สึกอะไรหลังๆเริ่มมาเต็ม มากขึ้นเรื่อยๆ ผู้หญิงคนนี้ดีมาก จนบางครั้งเราก็คิดว่าถ้ามีคนนี้เป็นแฟนชีวิตเราคงจะดี อย่างแรกคืออยู่มหาลัยเดียวกัน อย่างที่สองคือเราคุยกันรู้เรื่อง เหมือนอะไรก็เข้าใจกันไปหมด อาจจะเป็นเพราะของใหม่ด้วยมั้งอันนี้เราก็ไม่รู้ แต่ที่รู้คือเรารู้สึกดีมาก ดีจนเราพยายามหาทางเลิกกับแฟนเพื่อที่จะมาคบกับคนนี้ มันอาจจะดูเห็นแก่ตัว แต่เราคิดว่าทุกคนก็มีสิทธิที่จะเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้กับตัวเอง
ทำไมเราถึงกล้าคิดแบบนี้น่ะหรอ เพราะว่าแฟนเราไม่ใช่คนดีสักเท่าไหร่ นิสัยแย่พอกัน ตอนเค้าทิ้งเราเค้าบล็อคทุกอย่างของเรา เรารู้สึกว่าตอนนั้นเราโคตรจะไม่มีค่า จากที่เค้าทิ้งเราวันนั้นจนเค้ากลับมาเราไม่เคยมีความสุขจริงๆเลยซักวัน เราระแวงกันไปมาอยู่แบบนี้ เจอกันแทนที่จะได้นั่งคุยกัน กลับเช็คโทรศัพท์อยู่นั่นบางทีเราก็อึดอัด เรากับแฟนมีนิสัยที่ต่างกัน เราเป็นพวกไม่แสดงออกถ้าไม่ได้รู้สึกจริงๆ แต่แฟนเป็นพวกแสดงออก แสดงออกเกินเหตุยิ่งเราอยู่มหาลัยยิ่งแสดงออกกับเราชัดเจนมากขึ้น มากขึ้นจนเราคิดว่าบางทีมันก็เกินไป ไม่รู้จะหวงจะอะไรกันนักกันหนา ก่อนหน้านี้ไม่นานเราเห็นว่าเค้าคุยกับเพื่อนผู้หญิงคนนึงพอเลื่อนดูไปเรื่อยๆดันไปเจอเรื่องที่ชวนโมโหคือ เค้ากับเพื่อนคุยเรื่องผู้ชายคนที่เค้าเคยชอบ บอกว่าฝันถึงกัน อย่างนั้นอย่างนี้ จนตอนนี้ที่สองคนนั้นเลิกคุยกันไปแล้ว เพื่อนก็ยังล้อกันอยู่ เราเลยคิดว่าบางทีการที่เราเดินออกมาเอง มันคงจะดีกว่าปล่อยให้เค้าเดินจากเราไปอีกรอบนึง แต่ไม่ว่าเราจะพยายามตีตัวออกห่างเท่าไหร่ เค้าก็เหมือนจะไม่ยอมปล่อย
กลับมาเรื่องของผู้หญิงคนนั้น ขอแทนชื่อผู้หญิงว่า " เอ " นะ เอเค้าก็รู้ว่าเรามีแฟน แต่ด้วยความที่เราทั้งสองคนเหมือนมีความรู้สึกเดียวกันแล้ว คือเราชอบกัน เอก็ยอมทน ในช่วงแรกตอนที่แฟนเรามาหาเราก็บล็อคไลน์เอเลย หายไปสองวันเต็มๆโดยที่ไม่บอก เพราะกลัวว่าเอจะรู้สึกแย่ถ้ารู้ว่าแฟนเรามา แต่เราลืมคิดไปว่ารู้ทีหลังมันจะแย่กว่า สรุปเอก็รู้ เค้าก็นอยด์เรา จนเราปล่อยให้มันเป็นแบบนี้หลายๆรอบ จนเอขอเลิกคุยเพราะบอกว่าไม่ไหว อยู่แบบนี้ไม่ได้ เพราะตัวเราก็มีแฟนอยู่แล้ว ให้เค้ารอแบบไม่มีจุดหมายเค้าคงรอให้ไม่ได้ เราก็ง้อ ละเค้าก็ให้โอกาสพอมาทีนี้มันคือครั้งสุดท้ายละเราคุยกันปกติดีมาก แต่วันรุ่งขึ้นเราต้องไปเที่ยวกับแฟนเราเลยไม่รู้จะทำยังไง เราเลยปรึกษาเพื่อน เพื่อนก็บอกว่าเอางี้ ให้เราฝากโทรศัพท์ไว้ เพราะเรามีไลน์สองอัน จนเช้าวันรุ่งขึ้นเราก็ไปกับแฟน ส่วนไลน์นั้นก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่เพื่อนไป แต่คุยกันได้ไม่นานนักเอก็รู้ว่าเราไปเที่ยวกับแฟน จากที่บอกก่อนหน้าไปว่าแฟนเราเป็นพวกโซเชียลจ๋าเอะอะลง จนชีวิตคู่ที่ควรสงบมันไม่สงบ มันดูต้องอัพเดทตลอดเวลา ทุกอย่างมันเลยจบลงตั้งแต่วันนั้น แต่ด้วยความพยายามของเรา พอรู้ว่าเค้าโกรธเราจริงๆเราโทรง้อ ส่งข้อความเดี๋ยวนั้นเลย โทรไม่รับ แต่ส่งข้อความตอบกลับมาว่า " อย่าโทรมาอีก อย่าส่งอะไรมา ไม่ต้องการจะยุ่งด้วยแล้ว " อะไรทำนองนี้ เราเลยปล่อย แต่ตลอดวันนั้นเราก็คิดพยายามที่จะง้อเค้าตลอด พอรุ่งเช้ากลับมา เราส่งข้อความไปหา โทรไป ก็เหมือนปลายสายไม่ได้รับ เราเลยตัดสินใจทักเฟสไปถามว่าบล็อคเบอร์เราหรอ เท่านั้นแหละรู้เรื่อง สรุปเค้าตอบกลับมา เราง้อในข้อความเฟสอยู่พักหนึ่งได้แต่คำตอบว่า ไม่ ไม่ ไม่ อย่างเดียว เราเลย โอเค ยอมปล่อยเขาไปก่อน ปล่อยไปนี่คือไม่ได้ปล่อยไปไหนแต่แค่เราขอกลับมาตั้งหลัก มาคิดว่าเราจะง้อยังไงดี จนวันรุ่งขึ้นเราเข้าไปทำงานในมอ เราเลยคิดว่าเราควรจะง้อ เลยเลยไปซื้ออมยิ้ม chupa chups ใน 7-eleven 30 อัน เพื่อไปง้อ เราให้เพื่อนใช้เบอร์ตู้โทรถามว่าเค้าอยู่ที่ไหน เพราะใช้เบอร์เราเค้าคงไม่รับแน่ เราวางอมยิ้มเป็นรูปหัวใจ วางกระดาษที่เขียนคำว่า " ขอโทษ " ไว้หน้าหอแล้วโทรให้เค้าลงมา เหมือนทุกอย่างจะผ่านไปด้วยดี เค้าก็นั่งลงเก็บของที่เราทำให้ จากนั้นเราก็ทักเฟสเค้าไปว่า " ขอโทษ " แต่ผลกลับมาคือเหมือนเดิม เค้าปฎิเสธเราอย่างเย็นชามาก ตอนนั้นเรารู้สึกว่าหมดแรง จนคุยกันไปคุยกันมาจบลงด้วยที่เราพิมพ์ส่งไปว่า " ไม่เป็นไร เข้าใจแล้ว " ละจากวันนั้นเราก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย
หลังจากนั้นเราก็เพ้อหนัก ปรึกษาเพื่อนนู่นนี่ เพื่อนก็แนะนำว่าเราควรจะเลิกกับแฟนให้ได้ก่อน ถ้าอยู่แล้วไม่มีความสุขก็ให้เดินออกมา จะได้ไม่ทรมานตัวเองแล้วก็คนอื่นด้วย เราก็เข้าใจ จน2วันก่อนนี้ เราเห็นเอกับแฟนเก่าเป็นเพื่อนกันในเฟสบุ๊ค ความที่เราโมโหเราก็ตั้งแซะไปว่า ไม่น่าตั้งเป็นclose friend เลยเนอะ เห็นหมดเลย หลังจากนั้นไม่เกินนาที เอลบเราออกจากเพื่อน เราก็เอะใจนะ ว่าทำไม หรือว่าจะดีกันแล้ว เราเลยไปถามเพื่อนที่เรียนอยู่คณะเดียวกันกับเอ ว่าเอ้อเนี่ยถ้าเห็นสองคนนี้เดินด้วยกันหรือดีกันแล้ว ช่วยมาบอกเค้าด้วยนะ และจะนั้นก็ได้ยินเรื่องที่คาดไม่ถึงก็คือ เพื่อนตอบกลับมาว่า อ้าว ก็วันนั้นยังเห็นเดินด้วยกันอยู่เลย ที่เซนทรัลเท่านั้นแหละ เรานี่ปรี้ดเลย เราก็ถามว่าวันไหน เพื่อนบอกว่าวันที่ 2 ก่อนวันพ่อ สรุปแล้ววันนั้นเป็นวันที่เราไม่ได้คุยกัน แต่เค้าก็ไปกับแฟนเก่า ส่วนเราก็ไม่รู้เรื่องอะไรเลย นึกว่าแค่หายไปเฉยๆ สรุปว่าใครคือคนผิด ตัวเรานี่เราผิดอยู่แล้ว แต่เค้านี่ผิดไหม ก่อนหน้านี้เราก็แอบมีเซ้นว่าทำไมอยู่ๆหายไปหลายๆช่วงโมง บอกนอนบ้าง นู่นนี่บ้าง เหมือนทุกอย่างมันเริ่มจะไม่จริง เราก็ถามเค้านะว่ามีอะไรจะบอกไหม คุยกับคนอื่นก็บอกนะ จะหลีกให้เพราะเราเองก็ไม่รู้จะเลิกกับแฟนได้เมื่อไหร่ แต่เค้าก็ไม่อย่างเดียว บอกว่าไม่มีอะไร ไม่ได้ยุ่งกับแฟนเก่าเลย สรุปเค้าโกหกเรา ตอนแรกเราก็โมโหนะ แต่สุดท้ายกลางคืนก็ฝันถึง ตื่นมาก็นึกถึง คิดถึงตลอดเวลา จนวันนี้เราก็ยังรู้สึกเหมือนเดิม ไม่โกรธ ไม่เกลียด แต่ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องทำแบบนี้ แล้วเราต้องทำยังไงต่อไป ควรจะทักไปไหมหรือว่ายังไง เราสับสนมากตอนนี้ ช่วยที .
คิดถึงคนที่ไม่ใช่แฟนตัวเอง ควรทำยังไงดี?
ทำไมเราถึงกล้าคิดแบบนี้น่ะหรอ เพราะว่าแฟนเราไม่ใช่คนดีสักเท่าไหร่ นิสัยแย่พอกัน ตอนเค้าทิ้งเราเค้าบล็อคทุกอย่างของเรา เรารู้สึกว่าตอนนั้นเราโคตรจะไม่มีค่า จากที่เค้าทิ้งเราวันนั้นจนเค้ากลับมาเราไม่เคยมีความสุขจริงๆเลยซักวัน เราระแวงกันไปมาอยู่แบบนี้ เจอกันแทนที่จะได้นั่งคุยกัน กลับเช็คโทรศัพท์อยู่นั่นบางทีเราก็อึดอัด เรากับแฟนมีนิสัยที่ต่างกัน เราเป็นพวกไม่แสดงออกถ้าไม่ได้รู้สึกจริงๆ แต่แฟนเป็นพวกแสดงออก แสดงออกเกินเหตุยิ่งเราอยู่มหาลัยยิ่งแสดงออกกับเราชัดเจนมากขึ้น มากขึ้นจนเราคิดว่าบางทีมันก็เกินไป ไม่รู้จะหวงจะอะไรกันนักกันหนา ก่อนหน้านี้ไม่นานเราเห็นว่าเค้าคุยกับเพื่อนผู้หญิงคนนึงพอเลื่อนดูไปเรื่อยๆดันไปเจอเรื่องที่ชวนโมโหคือ เค้ากับเพื่อนคุยเรื่องผู้ชายคนที่เค้าเคยชอบ บอกว่าฝันถึงกัน อย่างนั้นอย่างนี้ จนตอนนี้ที่สองคนนั้นเลิกคุยกันไปแล้ว เพื่อนก็ยังล้อกันอยู่ เราเลยคิดว่าบางทีการที่เราเดินออกมาเอง มันคงจะดีกว่าปล่อยให้เค้าเดินจากเราไปอีกรอบนึง แต่ไม่ว่าเราจะพยายามตีตัวออกห่างเท่าไหร่ เค้าก็เหมือนจะไม่ยอมปล่อย
กลับมาเรื่องของผู้หญิงคนนั้น ขอแทนชื่อผู้หญิงว่า " เอ " นะ เอเค้าก็รู้ว่าเรามีแฟน แต่ด้วยความที่เราทั้งสองคนเหมือนมีความรู้สึกเดียวกันแล้ว คือเราชอบกัน เอก็ยอมทน ในช่วงแรกตอนที่แฟนเรามาหาเราก็บล็อคไลน์เอเลย หายไปสองวันเต็มๆโดยที่ไม่บอก เพราะกลัวว่าเอจะรู้สึกแย่ถ้ารู้ว่าแฟนเรามา แต่เราลืมคิดไปว่ารู้ทีหลังมันจะแย่กว่า สรุปเอก็รู้ เค้าก็นอยด์เรา จนเราปล่อยให้มันเป็นแบบนี้หลายๆรอบ จนเอขอเลิกคุยเพราะบอกว่าไม่ไหว อยู่แบบนี้ไม่ได้ เพราะตัวเราก็มีแฟนอยู่แล้ว ให้เค้ารอแบบไม่มีจุดหมายเค้าคงรอให้ไม่ได้ เราก็ง้อ ละเค้าก็ให้โอกาสพอมาทีนี้มันคือครั้งสุดท้ายละเราคุยกันปกติดีมาก แต่วันรุ่งขึ้นเราต้องไปเที่ยวกับแฟนเราเลยไม่รู้จะทำยังไง เราเลยปรึกษาเพื่อน เพื่อนก็บอกว่าเอางี้ ให้เราฝากโทรศัพท์ไว้ เพราะเรามีไลน์สองอัน จนเช้าวันรุ่งขึ้นเราก็ไปกับแฟน ส่วนไลน์นั้นก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่เพื่อนไป แต่คุยกันได้ไม่นานนักเอก็รู้ว่าเราไปเที่ยวกับแฟน จากที่บอกก่อนหน้าไปว่าแฟนเราเป็นพวกโซเชียลจ๋าเอะอะลง จนชีวิตคู่ที่ควรสงบมันไม่สงบ มันดูต้องอัพเดทตลอดเวลา ทุกอย่างมันเลยจบลงตั้งแต่วันนั้น แต่ด้วยความพยายามของเรา พอรู้ว่าเค้าโกรธเราจริงๆเราโทรง้อ ส่งข้อความเดี๋ยวนั้นเลย โทรไม่รับ แต่ส่งข้อความตอบกลับมาว่า " อย่าโทรมาอีก อย่าส่งอะไรมา ไม่ต้องการจะยุ่งด้วยแล้ว " อะไรทำนองนี้ เราเลยปล่อย แต่ตลอดวันนั้นเราก็คิดพยายามที่จะง้อเค้าตลอด พอรุ่งเช้ากลับมา เราส่งข้อความไปหา โทรไป ก็เหมือนปลายสายไม่ได้รับ เราเลยตัดสินใจทักเฟสไปถามว่าบล็อคเบอร์เราหรอ เท่านั้นแหละรู้เรื่อง สรุปเค้าตอบกลับมา เราง้อในข้อความเฟสอยู่พักหนึ่งได้แต่คำตอบว่า ไม่ ไม่ ไม่ อย่างเดียว เราเลย โอเค ยอมปล่อยเขาไปก่อน ปล่อยไปนี่คือไม่ได้ปล่อยไปไหนแต่แค่เราขอกลับมาตั้งหลัก มาคิดว่าเราจะง้อยังไงดี จนวันรุ่งขึ้นเราเข้าไปทำงานในมอ เราเลยคิดว่าเราควรจะง้อ เลยเลยไปซื้ออมยิ้ม chupa chups ใน 7-eleven 30 อัน เพื่อไปง้อ เราให้เพื่อนใช้เบอร์ตู้โทรถามว่าเค้าอยู่ที่ไหน เพราะใช้เบอร์เราเค้าคงไม่รับแน่ เราวางอมยิ้มเป็นรูปหัวใจ วางกระดาษที่เขียนคำว่า " ขอโทษ " ไว้หน้าหอแล้วโทรให้เค้าลงมา เหมือนทุกอย่างจะผ่านไปด้วยดี เค้าก็นั่งลงเก็บของที่เราทำให้ จากนั้นเราก็ทักเฟสเค้าไปว่า " ขอโทษ " แต่ผลกลับมาคือเหมือนเดิม เค้าปฎิเสธเราอย่างเย็นชามาก ตอนนั้นเรารู้สึกว่าหมดแรง จนคุยกันไปคุยกันมาจบลงด้วยที่เราพิมพ์ส่งไปว่า " ไม่เป็นไร เข้าใจแล้ว " ละจากวันนั้นเราก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย
หลังจากนั้นเราก็เพ้อหนัก ปรึกษาเพื่อนนู่นนี่ เพื่อนก็แนะนำว่าเราควรจะเลิกกับแฟนให้ได้ก่อน ถ้าอยู่แล้วไม่มีความสุขก็ให้เดินออกมา จะได้ไม่ทรมานตัวเองแล้วก็คนอื่นด้วย เราก็เข้าใจ จน2วันก่อนนี้ เราเห็นเอกับแฟนเก่าเป็นเพื่อนกันในเฟสบุ๊ค ความที่เราโมโหเราก็ตั้งแซะไปว่า ไม่น่าตั้งเป็นclose friend เลยเนอะ เห็นหมดเลย หลังจากนั้นไม่เกินนาที เอลบเราออกจากเพื่อน เราก็เอะใจนะ ว่าทำไม หรือว่าจะดีกันแล้ว เราเลยไปถามเพื่อนที่เรียนอยู่คณะเดียวกันกับเอ ว่าเอ้อเนี่ยถ้าเห็นสองคนนี้เดินด้วยกันหรือดีกันแล้ว ช่วยมาบอกเค้าด้วยนะ และจะนั้นก็ได้ยินเรื่องที่คาดไม่ถึงก็คือ เพื่อนตอบกลับมาว่า อ้าว ก็วันนั้นยังเห็นเดินด้วยกันอยู่เลย ที่เซนทรัลเท่านั้นแหละ เรานี่ปรี้ดเลย เราก็ถามว่าวันไหน เพื่อนบอกว่าวันที่ 2 ก่อนวันพ่อ สรุปแล้ววันนั้นเป็นวันที่เราไม่ได้คุยกัน แต่เค้าก็ไปกับแฟนเก่า ส่วนเราก็ไม่รู้เรื่องอะไรเลย นึกว่าแค่หายไปเฉยๆ สรุปว่าใครคือคนผิด ตัวเรานี่เราผิดอยู่แล้ว แต่เค้านี่ผิดไหม ก่อนหน้านี้เราก็แอบมีเซ้นว่าทำไมอยู่ๆหายไปหลายๆช่วงโมง บอกนอนบ้าง นู่นนี่บ้าง เหมือนทุกอย่างมันเริ่มจะไม่จริง เราก็ถามเค้านะว่ามีอะไรจะบอกไหม คุยกับคนอื่นก็บอกนะ จะหลีกให้เพราะเราเองก็ไม่รู้จะเลิกกับแฟนได้เมื่อไหร่ แต่เค้าก็ไม่อย่างเดียว บอกว่าไม่มีอะไร ไม่ได้ยุ่งกับแฟนเก่าเลย สรุปเค้าโกหกเรา ตอนแรกเราก็โมโหนะ แต่สุดท้ายกลางคืนก็ฝันถึง ตื่นมาก็นึกถึง คิดถึงตลอดเวลา จนวันนี้เราก็ยังรู้สึกเหมือนเดิม ไม่โกรธ ไม่เกลียด แต่ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องทำแบบนี้ แล้วเราต้องทำยังไงต่อไป ควรจะทักไปไหมหรือว่ายังไง เราสับสนมากตอนนี้ ช่วยที .