คือผมมีอาการแพ้อะไรที่มีขนเป็นปุยนุ่มๆครับ เวลาอยากจับแล้วนี้มันรู้สึกหมั่นเขี้ยวแปลกๆ ต้องหลับตาแล้วจับแรงๆให้มันนุ่มติดมือ เช่น แมวที่เลี้ยงไว้เวลามันมาอ้อนผมต้องจับตัวมันทุกทีเลยครับ ขนใต้คอมันจะนุ่มเป็นพิเศษลูบทั้งวันก็ยังได้ครับ ชอบความรู้สึกเวลาจับขนมันมากๆ แล้วก็อุ้งเท้าของมันผมชอบจับเป็นพิเศษบางทีหมั่นเขี้ยวมากๆอุ้มมากอดให้ความรู้สึกเหมือนจะกรี๊ดแบบผู้หญิงเลยครับ
นอกจากแมวแล้วก็ยังเป็นตุ๊กตาของน้องสาวครับ เป็นตุ๊กตาลิงขนมันนุ่มมากๆๆๆๆเหมือนสำลีก็ว่าได้ เวลาน้องไม่อยู่ผมจะแอบไปกอดมันทุกทีครับ ให้ความรู้สึกฟินแปลกๆ เวลาทำงานเหนื่อยๆมาได้จับแมวขนนุ่มๆ หรือจับตุ๊กตามากอดแรงๆแล้วมันเหมือนได้ปลดปล่อยอะไรบางอย่าง มีกำลังใจทำงานต่อแบบแปลกๆ แล้วเวลาเห็นคนจูงหมาขนยาวๆปุยๆไปเดินเล่นบนถนน ผมมีความรู้สึกในใจว่าอยากจะกระโดดกอดมันมากๆ กระต่าย แมว สุนัข หรือนกฮูกที่เพื่อนเลี้ยงไว้ก็เคยกอดเพราะอยากสัมผัสความนุ่มของมันครับ โดนเล็บมันข่วนเจ็บก็ไม่เป็นไรขอแค่ได้สัมผัสความนุ่ม
แล้วเวลาทำงานบางทีอยู่ๆมันก็รู้สึกอยากจับอะไรนุ่มแบบนี้ขึ้นมาเฉยๆครับ ผมเลยพกผ้าเช็ดหน้าชนิดมีขนปุยๆไว้ เวลารู้สึกแบบนี้หยิบขึ้นมาจับมันลูบไปนิดๆมันฟินมากๆ แต่หลังๆผมเริ่มคิดว่าตัวเองเหมือนโรคจิตยังไงไม่รู้เป็นแบบนี้มาตั้งแต่สมัยปฐมแล้ว จำได้ว่าเคยจับลูกหมาตัวนึงแล้วขนมันนิ่มมากๆ แล้วแม่ผมบังเอิญซื้อตุ๊กตาขนปุยๆมาพอดีผมก็เลยลองลูบแล้วก็ติดมาตั้งแต่นั้น ถึงมันจะไม่ทำให้ใครเดือดร้อนก็เถอะแต่ก็รู้สึกว่าตัวเองเริ่มจะโรคจิตแล้วเพราะเคยนั่งลูบถุงเท้าของตัวเองที่มีปุยๆอยู่ตั้ง 10 นาที ไม่รู้ทำไปเพื่ออะไรแต่มันทั้งเพลินทั้งฟินมากครับ แล้วผ้าห่มก็ต้องเป็นแบบมีขนปุยๆเวลาได้ลูปก่อนนอนแล้วหลับสบายทุกที วันไหนไม่ได้ลูบอะไรที่มีปุยๆนิ่มๆนี่นอนไม่หลับจริงๆครับ หนังสือบางเล่มที่มันเก่าจนเปื่อยกระดาษคล้ายๆปุยนุ่มๆผมก็จะชอบอ่านมากๆครับอ่านไปรู้สึกฟินไปมันมีความสุขแบบแปลกๆ
เลยอยากทราบว่าจากอาการแบบนี้นี่นับว่าเป็นโรคจิตรึเปล่าครับ? แต่ความรู้สึกที่ผมมีตอนที่อยากจับอะไรนุ่มๆไม่ใช่อารมณ์ทางเพศแต่อย่างใดนะ อยู่ๆมันก็วูปๆในหัวแปลกๆอยากกำมือจับอะไรนุ่มสุดๆ พอได้จับก็จะฟินมากๆแล้วอาการจะหายไป แต่ถ้าไม่ได้จับก็ไม่ได้รู้สึกหงุดหงิดอะไรครับสามารถอดทนได้เวลามีคอนเฟอเรนส์ ประชุมแผนงานต่อไตรมาตรหรืออยู่กับลูกค้าไรแบบนี้ ก็ห้ามใจควบคุมตัวเองได้ครับ เพียงแต่เวลาจับแล้วมันฟิน ผมชอบความรู้สึกแบบนั้นมากๆ จึงต้องจับแทบทุกครั้งเวลารู้สึกครับ
ขอถามหน่อยครับ อย่างผมมีอาการแบบนี้นี่นับว่าเป็นโรคจิตมั้ย?
นอกจากแมวแล้วก็ยังเป็นตุ๊กตาของน้องสาวครับ เป็นตุ๊กตาลิงขนมันนุ่มมากๆๆๆๆเหมือนสำลีก็ว่าได้ เวลาน้องไม่อยู่ผมจะแอบไปกอดมันทุกทีครับ ให้ความรู้สึกฟินแปลกๆ เวลาทำงานเหนื่อยๆมาได้จับแมวขนนุ่มๆ หรือจับตุ๊กตามากอดแรงๆแล้วมันเหมือนได้ปลดปล่อยอะไรบางอย่าง มีกำลังใจทำงานต่อแบบแปลกๆ แล้วเวลาเห็นคนจูงหมาขนยาวๆปุยๆไปเดินเล่นบนถนน ผมมีความรู้สึกในใจว่าอยากจะกระโดดกอดมันมากๆ กระต่าย แมว สุนัข หรือนกฮูกที่เพื่อนเลี้ยงไว้ก็เคยกอดเพราะอยากสัมผัสความนุ่มของมันครับ โดนเล็บมันข่วนเจ็บก็ไม่เป็นไรขอแค่ได้สัมผัสความนุ่ม
แล้วเวลาทำงานบางทีอยู่ๆมันก็รู้สึกอยากจับอะไรนุ่มแบบนี้ขึ้นมาเฉยๆครับ ผมเลยพกผ้าเช็ดหน้าชนิดมีขนปุยๆไว้ เวลารู้สึกแบบนี้หยิบขึ้นมาจับมันลูบไปนิดๆมันฟินมากๆ แต่หลังๆผมเริ่มคิดว่าตัวเองเหมือนโรคจิตยังไงไม่รู้เป็นแบบนี้มาตั้งแต่สมัยปฐมแล้ว จำได้ว่าเคยจับลูกหมาตัวนึงแล้วขนมันนิ่มมากๆ แล้วแม่ผมบังเอิญซื้อตุ๊กตาขนปุยๆมาพอดีผมก็เลยลองลูบแล้วก็ติดมาตั้งแต่นั้น ถึงมันจะไม่ทำให้ใครเดือดร้อนก็เถอะแต่ก็รู้สึกว่าตัวเองเริ่มจะโรคจิตแล้วเพราะเคยนั่งลูบถุงเท้าของตัวเองที่มีปุยๆอยู่ตั้ง 10 นาที ไม่รู้ทำไปเพื่ออะไรแต่มันทั้งเพลินทั้งฟินมากครับ แล้วผ้าห่มก็ต้องเป็นแบบมีขนปุยๆเวลาได้ลูปก่อนนอนแล้วหลับสบายทุกที วันไหนไม่ได้ลูบอะไรที่มีปุยๆนิ่มๆนี่นอนไม่หลับจริงๆครับ หนังสือบางเล่มที่มันเก่าจนเปื่อยกระดาษคล้ายๆปุยนุ่มๆผมก็จะชอบอ่านมากๆครับอ่านไปรู้สึกฟินไปมันมีความสุขแบบแปลกๆ
เลยอยากทราบว่าจากอาการแบบนี้นี่นับว่าเป็นโรคจิตรึเปล่าครับ? แต่ความรู้สึกที่ผมมีตอนที่อยากจับอะไรนุ่มๆไม่ใช่อารมณ์ทางเพศแต่อย่างใดนะ อยู่ๆมันก็วูปๆในหัวแปลกๆอยากกำมือจับอะไรนุ่มสุดๆ พอได้จับก็จะฟินมากๆแล้วอาการจะหายไป แต่ถ้าไม่ได้จับก็ไม่ได้รู้สึกหงุดหงิดอะไรครับสามารถอดทนได้เวลามีคอนเฟอเรนส์ ประชุมแผนงานต่อไตรมาตรหรืออยู่กับลูกค้าไรแบบนี้ ก็ห้ามใจควบคุมตัวเองได้ครับ เพียงแต่เวลาจับแล้วมันฟิน ผมชอบความรู้สึกแบบนั้นมากๆ จึงต้องจับแทบทุกครั้งเวลารู้สึกครับ