ก่อนอื่นนี้คือกระทู้แรกนะครับ...ผมเป็นคนเล่าเรื่อง อธิบายอะไรไม่เก่ง ขออภัยไว้ที่นี้ด้วย (นี้คือเรื่องจริงของชิวิตผม)เริ่มเลยละกันน
ผมได้รู้จักผู้หญิงคนนึงเราคบกันมา2ปี...เรื่องทั้งหมดเหตุที่ทำให้เลิกกันก็เพราะผมคนเดียวผมเลิกกับเธอมาจะ6เดือนแล้วแต่ผมก็ทำใจไม่ได้ซักที...อย่าคิดว่าผมเล่าเลยนะ เพราะผมเล่าเรื่องไม่เก่ง คิดซะว่าผมระบายแล้วกัน
เหตุเกิด ณ บริษัทแห่งหนึ่ง (เป็นบริษัทส่งPartประกอบรถยนต์รุ่นหนึ่งในไทย) เข้าเรื่องเลยนะครับ...
คือมีอยู่วันนึงผมออนFacebookแล้วมีผู้หญิงคนนึงซึ่งผมหน้าคุ้นๆผมก็เลยรับเพื่อน แล้วเธอก็ทักมา ก็คุยกันถามชื่ออายุถามอะไรกับเสร็จสับปุ๊บ
ก็รู้ว่าเธอทำงานที่เดียวกับผม (คือผมเป็นเด็กใหม่รุ่นที่3ของโรงงานเธอเป็นรุ่นแรกอ่ะนะครับ...แต่อายุงานก็ไล่ๆกันเพราะเป็นโรงงานเปิดใหม่)
แต่จริงๆผมก็รู้อยู่แล้วว่าเธอทำงานที่เดียวกับผมผมก็วางฟอมไปงั่นละ เราก็คุยกันไปเรื่อยๆวันนั่นเป็นวันอาทิตย์ซึ่งอำเภอแถวบ้านจะมีตลาดคลองถม
ผมก็นักเจอกับเธอ เพราะผมจะต้องไปร้านพี่ที่ผมทำงานส่งเขาที่นั่น ผมก็กลัวเธอหาผมไม่เจอผมก็เลยยัดเยียดเบอร์ให้ไป 5555 แล้วเราก็ไปเจอกันที่นั่น
ผมนั่งอยู่หลังร้านกินเบียร์อยู่กับพี่กับเพื่อนผม แล้วเธอก็เดินผ่านมา ผมก็ไม่กล้าเข้าไปทักนะ ก็ได้แต่มองเธอยืนเลือกซื้ออะไรอยู่ไม่รู้ผมจำไม่ได้เธอก็ทำเป็นมองไม่เห็นผม
ก็ไม่มีอะไรผ่านไปแล้วเราก็โทรคุยกันเรื่อยมา...และนี้ก็คือจุดเริ่มต้นของเรื่อง.......
วันนึงผมต้องไปอบรมการทำงานที่สุมทรปราการช่วงนั่นเราคุยโทรศัทพ์กันบ่อยมาก ทุกเย็นทุกเบรกทุก แทบจะไม่ขาดหูกันเลยทีเดียว
ผมไม่ได้เป็นฝ่ายจีบเธอนะเธอเป็นคนมาจีบผมเองแต่ผมเป็นคนยัดเยียดเบอร์ให้ไป แล้วผมก็กลับมาที่บริษัทที่ผมทำงานประจำอยู่เราก็มาเจอกันบ่อยขึ้น
และวันนั่นก็มาถึง...เธอโทรมาตอนเวลาประมาน5โมงกว่าๆ ถามว่าอยู่ไหน ผมก็บอกว่าอยู่บ้าน เธอถามว่าบ้านอยู่ตรงไหน ผมก็บอกอยู่แถวนี้ละผมก็บอกทางเธอ
เธอมาไม่ถูกผมจึงบอกให้เธอขับรถมารอตรงนี้เดียวผมออกไปรับ ผมก็ขับรถไปรับเธอมาถึงบ้าน เราก็นั่งคุยกันจนตกเย็น ถึงขั่นไม่มีแสงสว่างที่หน้าบ้านผมแล้วละ
แล้วบ้านผมยุงเยอะมากเพราะรอบบ้านจะเป็นไร่มันสำปะหลังของญาติพี่น้องนี้ละ ผมก็เลยชวนเธอมาในบ้านแต่บังเอิญในบ้านผมพ่อแม่น้องผมนั่งกินข้าวดูทีวีกันอยู่
ผมก็เลยชวนเธอเข้าไปนั่งในห้อง(เหมือนมีแผนอ่ะนะ...แต่ตอนนั่นไม่คิดอะไรเลยจริงๆ)เราก็เปิดคอมของเราปกติเวลาเข้าห้องผมเป็นคนติดคอมติดเกมส์พอสมควร
เราก็นั่งคุยกันไปเรื่อยเล่น ซึ่งผมเป็นคนบ้าจี้เนอะเธอก็แกล้งผมอะไรผมแต่แล้วก็นะบรรยากาศแล้วอะไรมันก็เป็ฯใจ คุณก็คงรู้จะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้ !!!!
เราก็มีอะไรกันแล้วความสัมพันธ์เราก็สนิทมากขึ้นอะไรขึ้น มีอยู่วันนึงเธอไปกินเลี้ยงส่งแยกกะการทำงานไปกันหลายคนอยู่แต่ผมไม่ไปเพราะผมติดเกมส์....
คืนวันนั่นผมรู้สึกแปลกๆ รู้สึกคิดถึงรู้สึกหึงเธอ เพราะผมรู้ว่าโฟแมนของเธอนั่นเค้าชอบเธออยู่ เธอเองก็รู้ผมก็ได้แต่รอคอยโทรหา อะไรบลาๆ เหมือนตามจิกแล้วเธอก็กลับมาตอนตี1-2ละมั้ง
ผมก็เปิดประตูบ้านให้เธอเพราะมันดึกมากแล้วและฝนก็ตกจึงบอกให้เธอนอนบ้านผม แล้วก็ถึงวันแยกกะผมกับเธอต้องอยู่คนละกะกัน(แต่ขณะนั่นผมกำลังทำเรื่องย้ายกะอยู่แต่เหมือนเรื่องเดินเร็วมาก
เพราะหัวหน้างานกะผมรู้ว่าผมคบกับเธออยู่จึงหาทางย้ายให้อย่ารวดเร็วผมกับเธอก็เศร้าได้ไม่กี่ชั่วโมงก็ได้อยู่ด้วยกันเจอกันทุกวันอย่างเดิม) แต่แล้ววันเวลาผ่านไปปปป
ผมเจอกับผู้หญิงคนนึงเธอเป็นคนที่สวยขาวสูง (เธอชื่อกวาง)เอาง่ายๆสเปคเลยอ่ะ ผมก็ได้แต่แอบชอบเธอ มองเธอก็ได้แต่เพ้อกับเพื่อผมกัน3-4คน แต่แล้วไปเพื่อนเจ้ากรรม มันแซวมากไปหน่อยจนแฟนผมเริ่มเอ๊ะใจสงสัย
จนเธอเริ่มพูด-ดันผมเรื่องกวาง อะไรมั้งนู้นนี้มั้งแต่ผมก็ไม่ยอมรับความจริง 5555 แล้ววันนึงวันนั่นผมกินเบียร์ไปหนึ่งขวดตอนเลิกงาน เราก็นั่งอยู่ในห้องด้วยกันในห้องผม ผมก็นั่งเล่นเกมผมไปเรื่อย(ลืมบอกผมเป็ฯคนเมาเบียร์ง่ายมากแค่ขวดเดียวก็รู้สึกไม่เหมือนเดิมแล้ว)
เธอก็พูดแต่เรื่องกวางมั้งถามนั่นถามนี้พูดแฝะนั่นนี้ไปเรื่อย จนผมหันไปบอกเธอว่าโอเค จะบอกไรให้นะจริงๆอ่ะเราอ่ะชอบกวางนั่นละ แต่ก็ได้แค่ชอบแค่ปลื้มไม่ได้อะไรมากมาย แต่ยังไงเราก็คบกันอยู่ด้วยกัน (โอ้พระสงฆ์องค์เจ้าเธอนี้อึ้งไปเลย)
ลืมบอกไปเราคบกันนานเข้าๆ ผมเป็ฯคนถือไพ่เหนือกว่าเธอ เธอยอมผมทุกอย่าง แทบจะป้อนข้าวป้อนน้ำให้ผมเลยทีเดียว....ต่อ แต่เธอก็เฉยๆก็นิ่งเพราะเธอเป็นคนคิดอะไรจะไม่พูดเก็บไว้คนเดียว แต่หลังจากนั่นพอเราทะเลาะกันเธอก็จะขุดเรื่องนี้มาพูด
มาบอกว่า รู้มั๊ยว่าที่ผมพูดนั่นมันทำร้ายเธอมากแค่ไหน อะไรนู้นนี้นั่นบลาๆไป ผมก็โอเคผมผิดยอมรับ แต่เรื่องทุกอย่างมันก็จบลงที่เตียงทุกทีไป (ฮาาาาา) และเวลาก็ผ่านไปจนวันที่25 น่าจะเดือนมิถุนายน 2556 (ผมทำงานที่นั่นเดือน ก.ค. 2555) เวลาผ่านไปแล้วจะ1ปี
ผมก็ลาออกจากโรงงานนั่นด้วยเหตุผลขี้เกียจ ผมดูเป็นคนไม่มีอนาคตเนอะ ผมก็ออกมาใช้ชีวิตอยู่หน้าคอมของผมไปเรื่อยเธอก็มาหาผมทุกเช้าก่อนทำงานทุกเย็นตอนเลิกงงานท่าไม่มีโอที และแล้วก็มีอยู่วันนึงเรานั้งกินส้มตำกินนู้นนี้นั่นกัน ตอนเย็น
มีโทรศัพท์เข้ามาเครื่องเธอๆ เธอก็รับก็คุยกันแบบยังไงอ่ะ คนคบมาด้วยกันอยู่ด้วยกันมันพอรู้ใช่มั๊ยว่ากำลังโกหกอะไรกันอยู่ผมก็ถามเธอนะว่าใครโทรมาเธอบอกว่าน้องโทรมาเรื่องแฟนมันมีปัญหากัน
แต่ผมรู้สึกแปลกๆแต่ยัง ยังไม่อะไร จนผมอยากรู้ว่าใช่จริงๆหรือป่าว ผมเลยบอกว่ายืมโทรสับหน่อยโทรสับผมไม่มีเงิน ผมจะโทรหาเพื่อน ปกติท่าผมยืมโทรสับเธอ เธอจะยืนโทรมาให้แต่ครั่งนี้เธอบอกว่าบอกเบอร์มา
เดียวกดให้ เอาละผมเริ่มคิดละว่ามันต้องมีอะไรในนั่นแน่ๆ ต้องไม่ใช่น้องแน่ๆ ผมก็เริ่มทะเลาะกันแย่งโทรศัพท์กัน จนผมโมโห (เป็นครั่งแรกที่ผมโมหากับเธอแรงมาก)แล้วผมก็พูดคำว่าต้องลงมันมีอะไร คนที่โทรมามันไม่ใช่น้องใช่มั๊ย ผมก็พูดกับเธอแรงๆไปเรื่อยจนถึงคำว่า (ของใช้คำไม่สุภาพนะ)
ออกจากบ้านกูไป....!!! พอกูพอละ แล้วผมก็เดินเอาจาน เอาอะไรไปเก็บแล้วก็มานั่งหน้าคอม เธอก็บอกไม่มีอะไรจริงๆยื่นโทรศัพท์มาให้ดูบอกดูดิว่าน้องจริงๆอะไรอย่างนี้แต่ใจผมคิดว่าในช่วงเวลาที่ผมเดินเอาจานไปเกือบเป็นเวลาเกือบ5นาที เธอคงจัดการเปลี่ยนชื่อเปลี่ยนอะไรเป็ฯที่เรียบร้อยแล้ว
เธอก็พยายามง้อผม ผมก็นั่งหน้ามึนอยู่หน้าคอมเฉยๆ ก็พูดแต่คำว่าพอๆ จบๆ ไล่เธอไป สุดท้ายเธอก็เดินจากไปปปปป....
มาต่อนะ...แต่แล้วมีอยู่วันนึงผมไปกินเหล้ากับเพื่อนๆผม(เพื่อนผมทำงานเดียวเดียวกับเธอ) เพื่อนก็ถามว่าเป็นอะไร เห็นโพสใน FACEBOOK โสดๆ ผมก็บอกไม่มีอะไรเลิกกันเฉยๆ (เลิกกันเฉยๆชิวมาก) เพื่อนผมก็บอกอืม โอเค รู้ใช่ ผมก็เงียบ ผมเลยบอกมันเป็นอย่างที่กูคิดใช่มั๊ย เพื่อนก็บอก อืม
มันก็เล่าให้ฟังว่ามันเห็นยืนคุยกันบ้าง โทรศัพท์คุยกันเวลาทำงานบ้าง เห็นได้ยินว่าชวนกันไปดูหนัง ผมก็อืมได้แต่อืมแต่ในใจคิดนะทำไมวะ ทำไมหักหลังกู แต่แล้วผมก็ทำใจได้ไม่นานผมก็คิดถึงเธออีกครั่งในเวลาไม่ถึง1อาทิตย์ คิดถึงมากคิดทบทวนอยู่นานทั้งคืนจนคืนนั่นผมส่งช้อความฉุนเฉินไปหาเธอให้เธอโทรกลับ
จนเวลาประมานตี2กว่าๆเธอเข้ากะกลางคืน(ผมไม่ค่อยเติมเงินโทรศัพท์เท่าไหร่เพราะส่วนใหญ่เธอจะเป็นคนโทรมา)เธอก็โทรกลับมาตอนเวลาตี3เป็นเวลาพีกเบรก โอเคผมก็ง้อเธอ เธอก็กลับมาโอเค ผมก็ถามแล้วเรื่องคนนั่นจะเอายังไง โทรไปบอกเค้าปประชุมสายได้มั๊ยว่าจบแค่นี้ เธอบอกเดียวเธอคุยเองโอเคผมเชื่อใจ มั่นใจว่าเธอจะเคลียเอง
วันนั่นเราก็กลับมาคบกันเราก็ใช้ชีวิตตามปกติ มีอยู่คืนนึงคืนวันเสาร์เธอก็มานอนบ้านผมเวลาประมาณเที่ยงคืนโทรศัพท์ของเธอมี Line เข้ามา ผมก็จะไปหยิบโทรศัพท์เธอ แต่...เธอกลับไม่ให้ดูปลดล็อคหน้าให้ผมดูว่าใครส่งมาผมเห็นชื่อว่าเป็นเพื่อนสนิทเธอแต่ผมไม่จบแค่นั่นผมคิดว่าท่าเพื่อนคนนั่นส่งมาจริงทำไมไม่อ่าน
ทำไมไม่ให้ผมดู เราก็แย่งโทรศัพท์กันพักนึง จนทะเลาะกัน แต่ผมก็แย่งมาอ่านจนได้ ในเวลานั่นตอนที่ผมเปิดอ่านขึ้นมาคือคำว่า คิดถึง...แต่ แต่รูปโปรไม่ใช่รูปเพื่อนเธอ เป็นรูปผู้ชาย ทุกวันนี้ผมยังจำสแปนหน้ามันได้เลย ผมก็บอกว่ายังไม่เลิกคุยกันใช่มั๊ยไหนละที่ขอให้จบให้เคลียทำไม ผมก็บอกให้เธอโทรไปบอกว่าให้จบ
ต่อหน้าผมเธอไม่โทรผมก็เลยโทรเองแต่ให้เธอคุย เธอก็คุยบอกว่าไม่ต้องติดต่อมาแล้วนะแฟนเค้ารู้แล้ว โอเคเธอก็ว่าแต่ หลังจากเธอวาง ผมหยั่งมือไว้ไม่อยู่ เกือบจะตบหน้าเธอ แต่เหมือนแค่ผลักหน้า(นึกภาพออกม่ะ) เธอก็ร้องไห้ บอกว่าเกิดมายังไม่เคยมีใครทำกับเธอแบบนี้ขนาดพ่อแม่ยังไม่คิดจะทำแบบนี้กับเธอเลย
ผมก็บอกว่าแล้วทำแบบนี้ทำไมไหนบอกจบไหนบอกเคลีย เธอก็ร้องไห้เธอจะเดินออกไปจากบ้านผม แต่ผมรั่งเธอไว้โอเคผมเริ่มใจเย็นลงผมก็ขอโทษเธอ ที่ผมทำเพราะผมโมโห (ผมเป็นคนเงียบๆนะ แต่เวลาผมโมโหในสมองจะไม่เหลืออะไรเลยคิดอะไรทำอย่างนั่นเลย) เธอก็ร้องไห้ ผมก็ขอโทษเธออยู่อย่างนั่น แต่แล้วสักพักผมก็ทำให้เธอยิ้ม
เราก็เคลียกันลงตัวแล้วก็จบกันที่เดิม มีอยู่ครั่งนึงทุกวันเสาร์หยุด(วันเสาร์ที่เป็นวันหยุดของโรงงาน)เธอจะมานอนบ้านผมทุกครั่ง มีอยู่ครั่งนึงเธอไม่มาเธอบอกเธอจะไปนอนบ้านแม่โอเคตามนั่นไปบ้านแม่ก็บ้านแม่ เธอก็โทรหาผมปกติผมได้ยินเสียงรถวิ่งไปมาผมก็ถาม แกอยู่ไหนทำไรอยู่เธอบอกอยู่7-11แถวบ้านแม่โอเคตามนั่นเราก็ว่างสายแล้วคุยFacebookกัน
ปกติผมจะสังเกตุ GPS ว่าเธออยู่ที่ไหนแต่วันนั่นเธอปิด แต่ผมไม่สงสัยเพราะความเชื่อใจ เราก็คุยกันไปเรื่อยประมาน3ทุ่มเธอบอกเธอจะนอนละที่บ้านแม่เค้านอนเร็วๆ ผมก็โอเคนอนก็นอนๆแต่ผมเป็นคนนอนดึกผมจะนอนประมานตี1-2ผมก็เล่นเกมตามอารมณ์ผมไปเรื่อย แล้วก็มีอยู่วันนึงวันนั่นเธอเข้ากะเช้าเลิกงานมา16.30
ปกติเธอจะมาหาผมทุกครั่งแต่ครั่งนั่นเธอไม่มา(พักหลังๆเธอก็ไม่มาบ่อยเหมือนกันนานๆครั่งจะไม่มาหาผมครั่งนึงบอกไปธุระที่บ้านบ้างไรบ้าง) คืนนั่นบังเอิญผมไปกินเหล้าบ้านเพิ้อนผม มีคำพูดอยู่หนึ่งคำว่า คิดว่ามันจบจริงหรอ กูไม่รู้นะ เห็นเค้าบอกจะไปดูหนังดูอะไรกันแต่ไม่รู้จะไปจริงป่าว ลองคิดดูใหม่นะว่าสิ่งที่เชื่อคิดจริงหรือป่าว
ชั่วโมงนั่นจากที่ผมสบายใจอยู่ดีๆใจสมองผมคิดแต่เรื่องพวกนั่นเต็มไปหมด แล้วผมก็กลับบ้าน ผมก็ทักเฟสเธอไปปกติ แต่แล้วความจริงก็ปราการเมื่อเธอจะบอกความจริงทั้งหมดว่าเกิดอะไรขึ้น เธอสารภาพมาว่า เธอคบกันจริงวันนี้เธอเลิกกันแล้วจริงๆเธอบอกเธอขอโทษที่โกหก(เวลานั่นผมอึ้งไปเลย ผใเฮิทเลยบอกตรง) ผมก็ถามเธอทำไม
ทำไมวันนั่นบอกให้โทรให้จบทำไมไม่จบ เธอบอกว่าเค้าก็มาง้อมาคุยอะไรประมานนี้และ โอเคแต่ผมก็เชื่อโอเคแต่ผมก็อยู่ด้วยความหวาดระแวงนะตลอดเวลาทีคบกันในการกลับมาครั่งนี้...แต่แล้ววนั่นก็มาถึงงง วันที่ผมนี้อึ้งไปเลยย....เดียวผมมาต่อนะครับ พอดีมันจะครบ10,000ตัวอักษรละ