คือแม่เราไม่อยากให้มีแฟนตอนเรียน แต่เราก็มี แล้วเรากับแฟนคบกันมาปีกว่าๆแล้ว เรากับแฟนสนิทกันมากจนคุยเรื่องอย่างว่า(18+) ได้แล้ว แล้วเราก็เคยช่วยแฟนแบบใช้มือ แล้วก็ใช้ของแฟนมาถูกับของเรา แต่ไม่มีน้ำอะไรของแฟนมาโดนของเรา เรามั่นใจว่ายังไงก็ไม่พลาดไม่ท้องแน่ๆ แต่มีอยู่วันนึง เราอ้วก กินอะไรไม่ได้เลย อ้วกออกหมด แม่เราเลยถามว่า เคยมีอะไรกับใครรึป่าว ตอนแรกเราก็บอกว่าป่าว แต่พอคิดไปคิดมาเราเริ่มกลัว เราเลยบอกความจริงกับแท่ แม่เลยออกไปซื้อที่ตรวจ มาตรวจปรากฏว่าไม่ท้อง เราก็พอรู้ตัวนะว่าที่เราอ้วกอาจจะเพราะเครียดเฉยๆ แล้วแม่เราเสียใจมาก เราก็เสียใจมากที่ทำให้แม่ผิดหวัง แต่ที่เราทำไปก็ก้วยอารมณ์ของวัยรุ่นที่อยากรู้อยากลอง เราก็สำนึกผิด แล้วแม่ก็บอกให้เราเลิกคุยกับแฟน บล็อคไลน์เลิกคุย แต่เจอก็ทักได้ แต่แฟนเราอยากคุยกับแม่เรา แยากขอคุยกับเราต่อ เราก็เลยให้แฟนเราคุยกะแม่เรา แล้วแม่เราก็พูดไปเป็นชุดเลย แฟนเราไม่มีที่แทรกให้พูดเลย แล้วแม่ก็เลยบอกให้เลิกคุย แล้วให้แฟนพิสูจน์ว่ารักเราจริงๆ โดยการเลิกคุยตอนนี้แล้วรอจนกว่าจะสอบเข้ามหาลัยที่ดีๆคณะดีๆได้ แม่เราถึงจะยอมให้เป็นแฟนกัน ซึ่งเราเคยบอกเลิกแฟนหลายรอบมาก แต่ตัดกันไม่ได้จริงๆ คือเคยเลิกคุยกันตามที่แม่บอก เจอกันแค่ที่รร. ทำได้แค่สองวัน หลังจากนั้นเรากับแฟนทนไม่ได้ คิดถึงกันมาก เรากับแฟนตอนไม่ได้คุยกันนี่หงอยทั้งคู่เลย แต่ทั้งแม่และพี่เราบอกให้เลิกคุย เพราะเข้ามหาลัยแล้วก็จะเจอคนที่ดีกว่านี้อีกมากมาย เราก็เชื่อนะ แต่เราทิ้งแฟนเราไม่ลงจริงๆ ถ้าเราทิ้งเราบอกเลิก เราจะกังวล เป็นห่วง คอดตลอดเวลาเลยว่าแฟนเราจะเป็นยังไงบ้าง แล้วเราคิดว่าเราต้องเครียดมากแน่ๆตอนนั้น เราควรทำยังไงดี ถ้าใครแนะนำให้เราเลิก ช่วยบอกวิธีที่ทำมห้แฟนเราเต็บน้อยที่สุดหน่อยได้มั้ยคะ ขอบคุณค่ะ