กระทู้ตามนั้นแหละครับ รีวิวการถูกรถชน มันเป็นการรีวิวโดยบังเอิญ โดยไม่ได้ตั้งใจ และไม่อยากเจอ แต่ไหนๆเมื่อเจอแล้ว ก็อยากจะบอกต่อกับทุกๆคนครับ
เหตุการณ์มันเริ่มต้นที่ว่า ผมกลับบ้านปีใหม่กับแม่ กับอา นั่งรถของเพื่อนแม่ไปลงโคราช แล้วผมก็จะต่อรถพี่ไปถึงบ้าน เผอิญว่าพี่ผมเป็นคนจังหวัดบุรีรัมย์ เขาถนัดเส้นทางนี้ เขาเลยจะลัดไปทางนั้น เพื่อเลี่ยงรถติดในช่วงเทศกาลปีใหม่ นั่นแหละครับ คือจุดเริ่มต้นของเหตุการณ์
เวลาประมาณเกือบห้าทุ่ม ผมนั่งรถมาถึงโคราช และโอนรถมารถพี่ของผม โดยมีแผนผังที่นั่งดังนี้ครับ
ตำแหน่งที่ 1 คือพี่ผม
ตำแหน่งที่ 2 คืออาผม
ตำแหน่งที่ 3 คือตัวผมเอง
ตำแหน่งที่ 4 คือแม่ผม
ตำแหน่งที่ 5 คือลูกพี่ผม อายุประมาณ 5 ขวบ - นอนห่อผ้าห่มระหว่างผมกะแม่
นับว่าโชคดีที่เหตุการณ์ต่อไปนี้ เกิดขึ้นตอนผมนอนหลับ
จากคำบอกเล่าของญาติๆและแม่ผม คือ รถของผมกำลังจะเข้าโค้ง แล้วรถคู่กรณี
เมาแล้วขับครับ เขาซิ่งทางโค้งมาด้วยความเร็ว แล้วมาประสานงากับรถที่ผมนั่ง แม่ผมบอกว่า ทุกๆคนส่งเสียงร้องดังมาก ร้องหาแต่แม่ผม จะให้ช่วย โชคดีที่ว่าแถวๆนั้นเคยเกิดอุบัติเหตุอยู่บ่อยครั้ง ทำให้มีหน่วยกู้ภัยอยู่แถวๆนั้น เขาก็ช่วยนำคนในรถออกมา โดยสรุปแล้ว คือ
ตำแหน่งที่ 1 เสียชีวิตก่อน น่าจะมาจากการประสานงาของรถต่างเลน คนขับเลยประสานมาหาคนขับ เลยเสียชีวิตก่อน
ตำแหน่งที่ 2 แม่ผมบอกว่า เขานอนอยู่ใกล้ๆเตียงแม่เลย ตอนมาที่รพ.แม่ก็ได้ยินเขาปั๊มหัวใจอาผม แต่สุดท้ายก็ยื้อไม่อยู่
ตำแหน่งที่ 3 คือผม ผมเป็นคนใส่แว่น แล้วพอก็ใส่นอนไปในรถ ทำให้เจอแผลแรกก็คือเศษเลนส์ ส่วนตามร่างกาย ต้นขาผมหัก 2 ข้าง แขนข้างขวาหัก ส่วนข้างซ้ายร้าว เข้าเฝือก ที่เหลือดามเหล็กหมดครับ
ตำแหน่งที่ 4 แม่ผมขาขวาหักข้างเดียว ยังโชคดีครับ แต่โชคร้ายที่ว่าอายุแม่ผมก็เกือบ 50 ทำให้ขณะนี้แม่ผมยังต้องใช้ไม้ค้ำอยู่
ส่วนตำแหน่งที่ 5 ทุกคนอาจจะคิดว่า เขาไม่น่ารอด แต่ เด็กคนนี้กลับเป็นคนที่ไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรเลย เพราะผ้าห่มที่ห่มตัวเขานั่นเอง
คู่กรณีนั่งมาคนเดียวครับ ในคันนั้นเลยเสียชีวิตคนเดียวคือเขา
พอนำตัวส่งรพ.ก็ต้องผ่าตัดในวันถัดมาเลย ผมสาหัสมากที่สุดที่ยังมีชีวิต คือทรมานมากตอนผ่าตัดเสร็จใหม่ๆ นอนไม่หลับ ขยับไม่ได้ กินข้าวเองก็ไม่ได้ เลยอยากจะบอกทุกๆคนที่เข้ามาอ่านว่า เมาแล้วอย่าขับเลยครับ มันน่ากลัวมาก ผมเองไม่ได้โกรธคู่กรณีนะ เพราะผมถือว่าบุญกรรมทำมา แต่ถ้ามันพอจะเป็นอุทาหรณ์ให้กับคนอื่นๆได้ก็พร้อมจะทำครับ ไม่อยากให้เกิดอะไรแบบนี้บ่อยๆ
[CR] รีวิวการถูกรถชน
เหตุการณ์มันเริ่มต้นที่ว่า ผมกลับบ้านปีใหม่กับแม่ กับอา นั่งรถของเพื่อนแม่ไปลงโคราช แล้วผมก็จะต่อรถพี่ไปถึงบ้าน เผอิญว่าพี่ผมเป็นคนจังหวัดบุรีรัมย์ เขาถนัดเส้นทางนี้ เขาเลยจะลัดไปทางนั้น เพื่อเลี่ยงรถติดในช่วงเทศกาลปีใหม่ นั่นแหละครับ คือจุดเริ่มต้นของเหตุการณ์
เวลาประมาณเกือบห้าทุ่ม ผมนั่งรถมาถึงโคราช และโอนรถมารถพี่ของผม โดยมีแผนผังที่นั่งดังนี้ครับ
ตำแหน่งที่ 1 คือพี่ผม
ตำแหน่งที่ 2 คืออาผม
ตำแหน่งที่ 3 คือตัวผมเอง
ตำแหน่งที่ 4 คือแม่ผม
ตำแหน่งที่ 5 คือลูกพี่ผม อายุประมาณ 5 ขวบ - นอนห่อผ้าห่มระหว่างผมกะแม่
นับว่าโชคดีที่เหตุการณ์ต่อไปนี้ เกิดขึ้นตอนผมนอนหลับ
จากคำบอกเล่าของญาติๆและแม่ผม คือ รถของผมกำลังจะเข้าโค้ง แล้วรถคู่กรณี เมาแล้วขับครับ เขาซิ่งทางโค้งมาด้วยความเร็ว แล้วมาประสานงากับรถที่ผมนั่ง แม่ผมบอกว่า ทุกๆคนส่งเสียงร้องดังมาก ร้องหาแต่แม่ผม จะให้ช่วย โชคดีที่ว่าแถวๆนั้นเคยเกิดอุบัติเหตุอยู่บ่อยครั้ง ทำให้มีหน่วยกู้ภัยอยู่แถวๆนั้น เขาก็ช่วยนำคนในรถออกมา โดยสรุปแล้ว คือ
ตำแหน่งที่ 1 เสียชีวิตก่อน น่าจะมาจากการประสานงาของรถต่างเลน คนขับเลยประสานมาหาคนขับ เลยเสียชีวิตก่อน
ตำแหน่งที่ 2 แม่ผมบอกว่า เขานอนอยู่ใกล้ๆเตียงแม่เลย ตอนมาที่รพ.แม่ก็ได้ยินเขาปั๊มหัวใจอาผม แต่สุดท้ายก็ยื้อไม่อยู่
ตำแหน่งที่ 3 คือผม ผมเป็นคนใส่แว่น แล้วพอก็ใส่นอนไปในรถ ทำให้เจอแผลแรกก็คือเศษเลนส์ ส่วนตามร่างกาย ต้นขาผมหัก 2 ข้าง แขนข้างขวาหัก ส่วนข้างซ้ายร้าว เข้าเฝือก ที่เหลือดามเหล็กหมดครับ
ตำแหน่งที่ 4 แม่ผมขาขวาหักข้างเดียว ยังโชคดีครับ แต่โชคร้ายที่ว่าอายุแม่ผมก็เกือบ 50 ทำให้ขณะนี้แม่ผมยังต้องใช้ไม้ค้ำอยู่
ส่วนตำแหน่งที่ 5 ทุกคนอาจจะคิดว่า เขาไม่น่ารอด แต่ เด็กคนนี้กลับเป็นคนที่ไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรเลย เพราะผ้าห่มที่ห่มตัวเขานั่นเอง
คู่กรณีนั่งมาคนเดียวครับ ในคันนั้นเลยเสียชีวิตคนเดียวคือเขา
พอนำตัวส่งรพ.ก็ต้องผ่าตัดในวันถัดมาเลย ผมสาหัสมากที่สุดที่ยังมีชีวิต คือทรมานมากตอนผ่าตัดเสร็จใหม่ๆ นอนไม่หลับ ขยับไม่ได้ กินข้าวเองก็ไม่ได้ เลยอยากจะบอกทุกๆคนที่เข้ามาอ่านว่า เมาแล้วอย่าขับเลยครับ มันน่ากลัวมาก ผมเองไม่ได้โกรธคู่กรณีนะ เพราะผมถือว่าบุญกรรมทำมา แต่ถ้ามันพอจะเป็นอุทาหรณ์ให้กับคนอื่นๆได้ก็พร้อมจะทำครับ ไม่อยากให้เกิดอะไรแบบนี้บ่อยๆ