ปรัชญาในการทำทีมของฟานกัล คือการครองบอลให้ได้มากที่สุด

นั่นอาจจะใช้ได้ผลดีในเกมเหม้า แต่มันไม่ใช่กับเกมเยือนครับ

ตอนนี้ลุงแกใช้ระบบการตั้งรับลึกในกรอบเขตโทษ เวลาโดนบุกตอนไปเป็นทีมเยือน

ก็เหมือนนัดที่เจอน่อลแหละครับ  โดนบุกกระหน่ำซัมเมอร์เซล แต่ถ้าสวนกลับแล้วได้ผลก็จะมีโอกาสเป็นประตูสูงเหมือนลูกที่รูนีย์ยิงน่อลนั่นล่ะครับ



แต่การตั้งรับลึกในกรอบเขตโทษนี่ล่ะ ถ้าสมาธิไม่ดีนี่ถึงขั้นแพ้ได้ง่ายๆเลยนะ

ยังดีที่ได้ประตูจากโรบิ้นทั้ง 2 ลูก (ลูกสองฉลาดมาก พี่บิ้นค่อยๆก้ม "ทำเหมือนไม่มีตัวตน" แล้ววิ่งโฉบมายิง ทำให้แนวรับเซาท์เผลอไป)

เกมฟุตบอลนั้นมีทั้งเหย้าและเยือน ตอนนี้ปรัชญาลุงแก่มาถูกที่แล้วถ้าเล่นอยู่ในบ้าน แต่เกมเยือนต้องหาวิธีการเล่นที่ดีกว่านี้นะ

ปล.ที่แมนยูเล่นไม่ดีส่วนหนึ่งเพราะการเปลี่ยนตัวด้วย ดูเหมือนการที่อีแวนส์ลงมาจะทำให้แนวรับดูสับสน ทำให้ทีมรวนไปหมด
ทำความเข้าใจกันไม่ถูก  แต่มันช่วยไม่ได้เพราะไม่มีใครเล่นหลังแทนสมอลลิ่งได้ซักคน ก็หวังว่าการเปลี่ยนตัวแต่ละครั้งผู้เล่นที่เข้ามากับผู้เล่นที่อยู่ในสนาม จะทำความเข้าใจให้ดีกว่านี้แล้วกัน