คือผมไปแก้งานที่โรงเรียนแล้วไปเจอผญ.คนนึง เธอน่ารักมากขาวๆ เธอมาแก้งานแบบผม ครูก็ใหเธอไปใส่ปกหนังสือ
ไอ้เราก็เกิดความคิดเลยครับ ครั้งแรกครูจะให้เราไปยกของ เราก็เลยพูดทำนองว่าดูดิ ใส่ปกสบายครูก็เลยไล่เราให้ไปใส่
แบบออกแนวรำคาญที่เราพูดมาก แล้วครูก็ให้เธอคนนั้นช่วยสอนเรา เราก็ถามว่าใส่ยังไง
เธอบอกให้เราตัดปกสอนเสร็จเราก็ทำ นั่งทำเงียบๆกันซักพักเธอก็เริ่มเปิดบทสนทนา โดยถามเราก่อนจากนั้น
ก็นั่งคุยกันทำงานกัน เวลามันชั่งผ่านไปเร็วเหลือเกินจนผมอยากให้มันผ่านไปช้าๆ ในใจผมคิดอยากจะขอเฟสเธอ
แต่ครูดันมาใช้ผมยกของเธอเลยกลับบ้านไปก่อน ตกเย็นจะกลับบ้านผมเลยหาเฟชเธอเลยครับ แบบหาอยู่นานกว่าจะเจอ
(เธออยู่ม.เดียวกับผมแต่คนละห้อง) ครั้งแรกคิดว่าจะขอเฟชเองกับปากแล้วค่อยแอด พอตอนดึกถามเพื่อนไอ้คนที่ไปแก้
งานด้วยว่าหาเฟชเธอเจอยัง(ไอ้เพื่อนคนนี้มันก็บอกว่าแต่มกะจะคุยอยู่มั้ง)แบบถามลองเชิง มันก็บอกแอดไปแล้ว ตอนนั้น
คิดอ้าว!ไอ้ แอดไปก่อนหน้ากูอีกหรอวะ ตอนนั้นเลยไม่สนเหตุผลว่าจะขอจากปาก แอดเลยสิครัชรอไร ผ่านไปชม.
ผมโพสในเฟชแต่ไม่รับแอดผมและเพื่อนด้วย เฟลวะตอนนั้นอะแบบเหมือนอกหักเลยแบบนั่งฟังเพลง คือเป็นไรไม่รู้
แบบมะโนคิดไปเองว่าเธออยากคุยกับเรา สุดท้ายเธอตอนนี้ก็ยังไม่รับผม วันนี้ไม่ไปรร.เพราะไม่อยากเจอ ไม่อยากไปแก้งาน
เรามันแต่แค่หมา-แฟ๊บจะไปหวังไรกับดอกฟ้าวะ