พุทธศักราช 2486 ท่ามกลางไฟมหาสงครามเอเชียบูรพาที่กำลังปะทุ พ.ต.ท.เวทางค์ ภิรมย์รุจ สารวัตรหนุ่มแห่งกองตำรวจสอบสวนกลาง
ได้รับแจ้งเหตุฆาตกรรมสะเทือนขวัญเด็กหญิงในบ้านพักย่านวัดระฆังโฆษิตาราม สภาพศพถูกทุบกะโหลกแตก แม่ของผู้ตายให้การว่าน่าจะเป็นฝีมือโจร
แต่การสืบสวนเบื้องต้นกลับพบว่าเต็มไปด้วยเรื่องน่าคลางแคลง โดยเฉพาะบนหน้าผาก ข้อมือ และข้อเท้าทั้งสองข้างของผู้ตาย
ปรากฏรอยสักปริศนาของคำห้าคำ เหย้า เจ้า แพะ ทิ้ง พงส์

เงื่อนงำอันเชื่อมโยงสู่คดีฆาตกรรมต่อเนื่องพิลึกพิลั่น และคำสักประหลาดทั่วพระนครและจังหวัดธนบุรี
รอยแผลเป็นจากประวัติศาสตร์และความลับทางวรรณศิลป์แห่งสยามประเทศ!

"กาหลมหรทึก" เป็นนิยายสืบสวนที่สนุกมากเรื่องหนึ่งเท่าที่เราเคยได้สัมผัสมา
ลุ้นระทึก ตื่นเต้น น่าติดตาม เจ๋งเป๋ง สุดยอด แม่เจ้าโว๊ย กร๊าซซ!! ฯลฯ
การวางปมและเดินเรื่องเพื่อไปสู่จุดคลี่คลายทำได้ดี
มีการสอดแทรกประวัติศาสตร์เข้ามาเป็นระยะ
อ่านแล้วจะสัมผัสได้เลยว่า ผู้เขียนศึกษาและค้นคว้ามาเป็นอย่างดี และพิถีพิถันมากๆ ในการผูกปมต่างๆ เข้าด้วยกัน
แถมยังใช้บทกลอน บทกวี มาเป็นปมปริศนาเพื่อคลี่คลายคดีอีก (อลังการขนาดไหน ลองตรองดู)

มีข้อติติงอยู่บ้างในเรื่องการเฉลยตอนจบที่มันดูห้วนและรีบไปเมื่อเทียบการพยายามปูเรื่องมาอย่างดีในตอนแรก
อีกทั้ง ยังมีบางจุดที่...ไม่ละเอียด ไม่ได้รับการอธิบายเท่าที่ควร
ส่วนการนำเสนอสาระทางประวัติศาสตร์ที่ถือเป็นกำไรความรู้ให้ผู้อ่าน ยังมีบางจุดโผล่มาอธิบายแบบดื้อๆ ทำให้อารมณ์ค้างเอาได้
แต่กลับเสริมเกร็ดประวัติศาสตร์ที่สำคัญที่สุดซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวทั้งหมดน้อยเกินไป
ทั้งที่การสอดแทรกประวัติศาสตร์เป็นสิ่งที่ผู้เขียนตั้งใจทำมาตั้งแต่แรก
(อาจเพราะเนื้อเรื่องมันถึงจุดไคลแมกซ์แล้ว หาที่แทรกลงลำบากละมั้ง)

แต่ข้อบกพร่องเหล่านี้ ไม่ได้ทำให้หนังสือเล่มนี้เยี่ยมยอดน้อยลงเลย

ซื้อมาอ่านเถิดค่ะหากใครชอบนิยายแนวนี้
นิยายสืบสวนสอบสวนไทยดีๆ แบบนี้ เราอยากให้ทุกคนได้ลองสัมผัส