เพื่อนบ้านมีหมาอยู่ตัวนึง เพื่อนบ้านเป็นลุงน่าจะอายุสักหกสิบแล้ว
มีหมาตัวนึงแก่แล้วเหมือนกันประมาณ 7-8 ขวบละลุงเขาอยู่คนเดียวอะค่ะ กลางวันทำงาน
ทั้งซอยมีสามบ้านเลี้ยงหมา คือเรา ลุง และก็อีกบ้านนึงเลี้ยงไซแต่ไม่ค่อยพาเดิน จะชอบปล่อยวิ่งดึกๆตี1
เราจูงหมาบ่อยสุด แต่จูงกับสายโซ่ ออกกลางวัน เย็น ก่อนนอน(เที่ยงคืน) คนก็เห็นหมาเราบ่อยสุด
ละหลังๆมันมีขี้หมาในซอย คือเราดูแล้วรู้เลยว่าเป็นของหมาลุงแน่ๆ
ที่รู้เพราะเคยรับเลี้ยงหมาลุงตอนช่วงที่ลุงไปเที่ยวกับญาติๆ ก็จะพาจูงเดิน ก็เห็นขี้มัน
และอาหารที่ได้รับก็ต่างกัน ใครเลี้ยงหมาแบบใกล้ชิดคงรู้ว่าขี้หมามันจะต่างกันไปตามอาหารที่กิน
เราก็สงสัยว่าทำไม แรกๆเรามาอยู่ถึงไม่มีปัญหานี้ล่ะ
ปรากฏว่าพอมาคิดดู
ที่ผ่านมาแกจะพาเดินทุกเช้าเย็น หมาแกก็จะขี้ตอนเดินนั่นแหละ ขี้ตามพงหญ้าไม่มีปัญหาอะไร
แต่ตั้งแต่กลางปีที่ผ่านมา ลุงแกสุขภาพไม่ค่อยดี พาเดินไม่ไหว (อ้วนทั้งหมาทั้งคน กินอาหารไม่ดีต่อสุขภาพ)
ลุงใช้วิธีตอนเช้าตื่นลงมา แกจัดของ รดน้ำต้นไม้ ก็เปิดรั้วให้หมาออกไปเดินเอง
หมาแกแก่และอ้วน เดินไม่พ้นซอย ก็แอบขี้ตามรถ ตามสุดซอยน่ะแหละ
แต่ลุงก็ไม่เห็น ถ้าเห็นต่อหน้าแกจะเก็บ บางวันเราตื่นเช้า เราเห็นกะตาก็บอกลุงๆ มันไปขี้ละ ลุงก็เก็บ
ประเด็นคือแกไม่เห็นนี่สิ และไม่สังเกต ไม่ใส่ใจเลยด้วย ถ้าแกคิดสักนิดว่า
หมาแกไม่พาไปจูงเดิน ละมันจะขี้ตรงไหน ถ้าคิดแบบนี้เหตุผลก็ตามมาแล้ว
แต่แกไม่ได้สนใจเลย เปิดรั้วตอนเช้าก่อนออกจากบ้าน เปิดรั้วตอนเย็นที่กล้บมาบ้าน
คนอื่นก็แทบไม่เห็นช่วงเวลาที่หมาแกออกมาขี้ มีแต่เราที่รู้ เพราะเราดูขี้หมาออก
และเรานอนดึก เราพาหมามาเดินเล่นก่อนเข้านอนตอนเที่ยงคืน
เราก็จะมองรอบๆแล้วว่ามีขี้หมามั้ย มีก็เก็บให้นะ ถ้าไม่มีก็แล้วไปขี้นนอน
ละตอนเช้าเราตื่นบ่ายงี้ ลงมาเจอขี้หมาแล้ว ก็รู้แล้วล่ะว่าของใคร ทั้งช่วงเวลาและทั้งรูปทรง ก็คือของหมาลุง
แต่เวลาที่มีขี้หมา ทุกคนก็จะมองว่าเป็นของหมาเรา เพราะมันออกมาเดินเยอะสุด
เพื่อนบ้านในซอยเขาตั้งไลน์กรุ๊ปกัน เราไม่ได้เข้าร่วม เพราะอยากเป็นส่วนตัวไม่อยากยุ่งกันมากเกิน
วันดีคืนดี ลุงมาบอก เนี่ยบ้านข้างๆลุงบอกเจอขี้หมาอีกละ เขาจะวางยาเบื่อหมา
เราก็นอยว่า ลุงจะมาบอกเราทำไม ลุงคิดว่าเป็นขี้หมาของเราเหรอ จริงๆมันของเค้าน่ะแหละ
แต่เราไม่รู้จะพูดยังไง เพราะเราพาหมาเดินเยอะสุด ถ้าพูดไปยังงั้นก็เหมือนอวยหมาตัวเอง
แล้วโบ้ยให้บ้านอื่น แล้วจริงๆเราก็ไม่เคยทะเลาะอะไรกับลุงด้วย เขาอยู่ตัวคนเดียว
ซื้ออาหารซื้อขนมมาฝากเราประจำ ทำให้ลำบากใจที่จะพูด
ทุกวันนี้บางทีเราเจอขี้หมาที่เป็นของหมาลุงชัวร์ๆ เราก็เก็บใส่ถังบ้านลุง
แต่บางทีลุงปล่อยหมาเขาตอนเช้า เราลงมาบ่ายก็เจอแล้ว แล้วพอเพื่อนบ้านคนอื่นเห็นก็มองว่าเป็นของหมาเราอีก ทั้งที่เรายังไม่ตื่นเลย แต่คนอื่นที่ไม่เลี้ยงหมา เขาไม่ได้มานั่งสนใจเรื่องนี้ เขามองแต่ไม่ของคนใดก็คนนึง และเราก็พาหมาเดินประจำ ตอนนี้กำลังคิดว่าถ้าทนไม่ไหวจริงๆทุกวันจะเอาขี้หมาตัวเองใส่ถุงห้อยรั้วหน้าบ้านเป็นการประชดละนะว่า หมาเราขี้แล้ว นี่ขี้ของวันนี้
ขอระบายค่ะ ไม่รู้จะแก้ไง เพื่อนบ้านแก่แล้วเลี้ยงหมาแบบปล่อยขี้เช้าเย็น ละคนอื่นๆก็คิดว่าเป็นของหมาเรา
มีหมาตัวนึงแก่แล้วเหมือนกันประมาณ 7-8 ขวบละลุงเขาอยู่คนเดียวอะค่ะ กลางวันทำงาน
ทั้งซอยมีสามบ้านเลี้ยงหมา คือเรา ลุง และก็อีกบ้านนึงเลี้ยงไซแต่ไม่ค่อยพาเดิน จะชอบปล่อยวิ่งดึกๆตี1
เราจูงหมาบ่อยสุด แต่จูงกับสายโซ่ ออกกลางวัน เย็น ก่อนนอน(เที่ยงคืน) คนก็เห็นหมาเราบ่อยสุด
ละหลังๆมันมีขี้หมาในซอย คือเราดูแล้วรู้เลยว่าเป็นของหมาลุงแน่ๆ
ที่รู้เพราะเคยรับเลี้ยงหมาลุงตอนช่วงที่ลุงไปเที่ยวกับญาติๆ ก็จะพาจูงเดิน ก็เห็นขี้มัน
และอาหารที่ได้รับก็ต่างกัน ใครเลี้ยงหมาแบบใกล้ชิดคงรู้ว่าขี้หมามันจะต่างกันไปตามอาหารที่กิน
เราก็สงสัยว่าทำไม แรกๆเรามาอยู่ถึงไม่มีปัญหานี้ล่ะ
ปรากฏว่าพอมาคิดดู
ที่ผ่านมาแกจะพาเดินทุกเช้าเย็น หมาแกก็จะขี้ตอนเดินนั่นแหละ ขี้ตามพงหญ้าไม่มีปัญหาอะไร
แต่ตั้งแต่กลางปีที่ผ่านมา ลุงแกสุขภาพไม่ค่อยดี พาเดินไม่ไหว (อ้วนทั้งหมาทั้งคน กินอาหารไม่ดีต่อสุขภาพ)
ลุงใช้วิธีตอนเช้าตื่นลงมา แกจัดของ รดน้ำต้นไม้ ก็เปิดรั้วให้หมาออกไปเดินเอง
หมาแกแก่และอ้วน เดินไม่พ้นซอย ก็แอบขี้ตามรถ ตามสุดซอยน่ะแหละ
แต่ลุงก็ไม่เห็น ถ้าเห็นต่อหน้าแกจะเก็บ บางวันเราตื่นเช้า เราเห็นกะตาก็บอกลุงๆ มันไปขี้ละ ลุงก็เก็บ
ประเด็นคือแกไม่เห็นนี่สิ และไม่สังเกต ไม่ใส่ใจเลยด้วย ถ้าแกคิดสักนิดว่า
หมาแกไม่พาไปจูงเดิน ละมันจะขี้ตรงไหน ถ้าคิดแบบนี้เหตุผลก็ตามมาแล้ว
แต่แกไม่ได้สนใจเลย เปิดรั้วตอนเช้าก่อนออกจากบ้าน เปิดรั้วตอนเย็นที่กล้บมาบ้าน
คนอื่นก็แทบไม่เห็นช่วงเวลาที่หมาแกออกมาขี้ มีแต่เราที่รู้ เพราะเราดูขี้หมาออก
และเรานอนดึก เราพาหมามาเดินเล่นก่อนเข้านอนตอนเที่ยงคืน
เราก็จะมองรอบๆแล้วว่ามีขี้หมามั้ย มีก็เก็บให้นะ ถ้าไม่มีก็แล้วไปขี้นนอน
ละตอนเช้าเราตื่นบ่ายงี้ ลงมาเจอขี้หมาแล้ว ก็รู้แล้วล่ะว่าของใคร ทั้งช่วงเวลาและทั้งรูปทรง ก็คือของหมาลุง
แต่เวลาที่มีขี้หมา ทุกคนก็จะมองว่าเป็นของหมาเรา เพราะมันออกมาเดินเยอะสุด
เพื่อนบ้านในซอยเขาตั้งไลน์กรุ๊ปกัน เราไม่ได้เข้าร่วม เพราะอยากเป็นส่วนตัวไม่อยากยุ่งกันมากเกิน
วันดีคืนดี ลุงมาบอก เนี่ยบ้านข้างๆลุงบอกเจอขี้หมาอีกละ เขาจะวางยาเบื่อหมา
เราก็นอยว่า ลุงจะมาบอกเราทำไม ลุงคิดว่าเป็นขี้หมาของเราเหรอ จริงๆมันของเค้าน่ะแหละ
แต่เราไม่รู้จะพูดยังไง เพราะเราพาหมาเดินเยอะสุด ถ้าพูดไปยังงั้นก็เหมือนอวยหมาตัวเอง
แล้วโบ้ยให้บ้านอื่น แล้วจริงๆเราก็ไม่เคยทะเลาะอะไรกับลุงด้วย เขาอยู่ตัวคนเดียว
ซื้ออาหารซื้อขนมมาฝากเราประจำ ทำให้ลำบากใจที่จะพูด
ทุกวันนี้บางทีเราเจอขี้หมาที่เป็นของหมาลุงชัวร์ๆ เราก็เก็บใส่ถังบ้านลุง
แต่บางทีลุงปล่อยหมาเขาตอนเช้า เราลงมาบ่ายก็เจอแล้ว แล้วพอเพื่อนบ้านคนอื่นเห็นก็มองว่าเป็นของหมาเราอีก ทั้งที่เรายังไม่ตื่นเลย แต่คนอื่นที่ไม่เลี้ยงหมา เขาไม่ได้มานั่งสนใจเรื่องนี้ เขามองแต่ไม่ของคนใดก็คนนึง และเราก็พาหมาเดินประจำ ตอนนี้กำลังคิดว่าถ้าทนไม่ไหวจริงๆทุกวันจะเอาขี้หมาตัวเองใส่ถุงห้อยรั้วหน้าบ้านเป็นการประชดละนะว่า หมาเราขี้แล้ว นี่ขี้ของวันนี้