อยากระบาย เราท้องแก่ใกล้คลอดค่ะ
มีลูกคนโตวัย 1 ขวบคนนึง
พี่เลี้ยงจะมาดูแลในช่วงกลางวันค่ะ
หลัง 6 โมงเราต้องดูแลลูกคนเดียว

สามีทุกวันต้องไปกินข้าวกับแม่ กลับก็โน่น 4 ทุ่ม ส่งแม่นอนก่อน สามีดีมากค่ะ ไม่กิน ไม่สูบ ไม่เที่ยว ไม่เล่นพนัน ไม่มีเรื่องผู้หญิง

แต่ยอมรับเลย ช่วงนี้เราเครียดมาก สามีไม่ช่วยดูแลลูกเลย
ลูกคนโตกำลังซน เราจับลูกไม่ทันเพราะอุ้ยย้าย บวกกับปวดตัวมากๆ ใครท้องแก่คงเข้าใจ เราจับลูกไม่ทัน 3 วันมานี่ ลูกเราล้มหัวกระแทกพื้นมา 3 วันติดแล้ว  
ตอนนี้เราเอาลูกนอนแล้ว ซึ่งในแต่ละวันก็เอานอนด้วยความลำบาก ท้องแข็งถี่ทุกครั้ง

เราเครียดมาก นั่งร้องไห้ โทษตัวเองที่ทำลูกเจ็บตัว
พอเครียดจัดๆ ลูกในท้องก็ไม่ค่อยดิ้นอีก

เราอยากจะให้เขางดไปทานข้าวกับแม่เค้าจริงๆ
ขอแค่ช่วงนี้ ช่วงที่เราใกล้คลอด และช่วงหลังคลอด จนกว่าแผลผ่าเราจะหาย
ก็กลัวว่าเขาจะไม่เข้าใจ หาว่าเรากีดกันเขากับแม่ (แม่เขามีลูกชายคนเดียวค่ะ พ่อสามีเสียแล้ว เราเองไม่มีปัญหากับแม่สามีเลยค่ะ ท่านรักและเมตตาเราดี แต่เราไม่สะดวกไปอยู่บ้านแม่สามีจริงๆ ด้วยเหตุผลหลายอย่าง และถ้าให้แม่สามีมาอยู่บ้านเรา ท่านก็ไม่มา ตามประสาคนแก่ติดบ้าน)

เราขอแค่ช่วงนี้เท่านั้น ช่วงที่เราไม่ไหว
เพื่อนๆที่อ่านคิดว่าเราสมควรบอกสามีไหมคะ แลัใช้วิธีไหนที่ดูซอฟที่สุดคะ