จากตอนแรกที่ทะเลาะกัน แล้วก็ยอมคุยด้วยกันแล้ว อยู่ๆมันก็เริ่มตีตัวห่าง พอถามว่ายังโกรธอะไรยู่หรือป่าวมันก็บอกไม่ได้โกรธแล้ว พอถามว่าเบื่อหรอมันก็ตอบว่าไม่อีก แต่ที่เพื่อนคนนี้ทำคืออะไร พอผมถาม”สนิทกันเหมือนเดิมได้ไหม” มันก็บอกแต่ไม่รู้ๆ ตรงนี้ผมจะไปว่าอะไรมันก็ไม่ได้ ผมเข้าใจว่ามันอาจจะต้องใช้เวลาหน่อย ผมก็รอมันเรื่อยแหละครับ จนวันพฤหัสตอนกลับบ้าน(ผมเดินกลับพร้อมมันน่ะครับ) มันบอกผมว่า”เลิกสนิทกับกูเถอะ เพื่อนในห้องมีตั้งเยอะ กูมันเพื่อนเลว “ ผมนี่พูดอะไรไม่ออกเลยครับ แล้วมันก็พูดอะไรทำนองนี้ตลอดตอนเดินกลับ ผมก็พูดแต่ อ๋อๆ อื่มๆ ตลอด เพราะตอนนั้นมันพูดอะไรไม่ออกแล้ว ผมเสียดายจังครับ กว่าจะสนิทกันได้มันไม่ใช่อะไรง่ายๆเลยสำหรับผม กว่าผมจะยอมเชื่อใจ ยอมไว้ใจเพื่อนซักคน ไว้ใจจนเล่าเรื่องของตัวเองทุกเรื่องให้ฟังได้ เล่าแม้แต่เรื่องที่คิดว่าน่าอายสุดๆให้มันฟังได้ มันคงจะไม่มีอีกแล้วเพื่อนที่คอยนั่งด้วยกัน เพื่อนที่นั่งอยู่ดีๆก็มาตบหัว เพื่อนที่ชอบวิ่งหนี เพื่อนที่ชอบมาวาดรูปในหนังสือของผมทั้งๆที่กระดาษว่างๆก็มี เพื่อนที่อยู่ดีๆก็ตีกันได้ตลอดเวลา เพื่อนที่คอยด่ากัน เพื่อนที่ชอบกวน… เพื่อนที่ชอบมาถามว่าเป็นอะไร เพื่อนคนนั้นคงไม่มีอีกแล้ว มันเศร้าจังครับ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้แล้วเพราะมันบอกมาตรงๆขนาดนี้แล้ว ผมทำเต็มที่แล้วจริงๆ………………………………………ขออนุญาตระบายหน่อยครับ ;rorhrmb3o[hih3jpl,m3’kokij53p,b[49,wepohj490hms’bwhij4ipbm4[h94o]b4094iobmroihjpap4y93-1-g,dbmrihjrgjtupwogkorh[opehjitembkohjior[[nijr[jhmr]iw]ih[j598e[emne[9y8j5mmn[459hm[n590hpoom59jh[nm[9hma’eboienb896hj[h4589irjigiitouwvmbx.bm;a[qewij]ew[0h4938tjgerpbnreihnlrekn[iroehj4io’hini4eohju8yigmkrljiewoptiwpkrrmbxklbjrigj309tit80jt8y0girjt4jogjorigjgjpw[0o-2r=39-86-c,x/zz/xvlcd;ftoeow[[r[rgv.poreiyv,hoitbm[wertv,.q]3pc.kijgbm,q[eort