ออกตัวก่อนนะคะว่ากระทู้นี้คือความข้องใจส่วนตัว ไม่ได้พาดพิงใคร

ตั้งแต่เด็กเลยนะคะที่ตัวเราเองถูกญาติผู้ใหญ่อมรมเรื่องของการรักนวลสงวนตัว เราเองก็เชื่ออย่างนั้นมาตลอด ว่าผู้หญิงจะมีคุณค่าหรือไม่อยู่ที่การวางตัว การรักนวลสงวนตัว

แต่ยิ่งพอโตขึ้นเห็นอะไรมากขึ้น ยอมรับเลยค่ะว่าความเชื่อที่มีเริ่มสั่นคลอน

ตั้งแต่ตอนขึ้นมัธยมแล้วที่เรารับรู้จากเพื่อนในกลุ่มที่มีแฟนแล้วเล่าเรื่องเกี่ยวกับเขากับแฟนให้ฟัง ทำนองแบบมันมีความสุข มันฟิน มันดีงาม ไรงี้ค่ะ เพื่อนผู้หญิงในกลุ่มราวๆ 10 คน เราเป็นคนเดียวที่ไม่มีแฟน ไม่ใช่ว่าไม่มีใครเข้ามา แต่ทุกครั้งที่ผู้ชายเริ่มถึงเนื้อถึงตัวเราจะเลี่ยงตลอด รู้สึกแบบไม่ชอบ จนกลายเป็นว่าเราหยิ่ง โดนล้อว่าเป็นเต่า เป็นยายชี อายนะคะ แต่ด้วยว่าตอนเด็กจะเป็นต้นฉบับการบ้านเลยมีการข่มขู่ว่าถ้าล้อพวกแกอดลอก

ยิ่งตอนขึ้นมหาลัย ยิ่งรู้สึกแบบ โจ่งแจ้งไปไหม คนที่แฟนอยู่หอกันเป็นคู่ๆ เปิดเผยมากอะ เพื่อนตัวเองนี่ก็มีค่ะ ทำไมผู้หญิงถึงกล้าบอกใครๆ ว่าอยู่หอกับแฟน ไม่รู้สึกอะไรกันเลยเหรอ ถ้าวันหนึ่งเลิกกันผู้หญิงเสียมากเลยนะ

มีอยู่ครั้งหนึ่งค่ะ เพื่อนตามเราไปช่วยลงโปรแกรมให้ที่หอนอก เราก็เออได้ ไปให้ คือคอมเพื่อนเสียบเฮดโฟนอยู่ เราก็แบบทำคอมให้เพื่อนไปจนถึงตอน install คือรู้ว่ามันนานเลยจะหาการ์ตูนในเครื่องมันดู มือหนึ่งใส่หูฟัง อีกมือเปิดโปรแกรมดูหนังที่มันพับไว้ขึ้นมา คือมันแบบชัดเจนมากเป็นภาพเครื่องไหวที่ซูมของผู้ชายแบบ ชัดมากอะ แล้วผู้หญิงกำลังแบบใช้ปาก (ติดตามาก) เท่านั้นแหละค่ะ กะเพราะปลาตีขึ้นคอ วิ่งไปอ้วกในห้องน้ำ เพื่อนผู้หญิงในห้องแบบตกใจว่าเราเป็นอะไร ตอนพิมพ์ยังขนลุกอยู่เลย พอกลับมาจากห้องน้ำเพื่อนคงรู้แล้วแหละว่าเราเป็นอะไร แซวกันทั้งห้อง แบบตลกเรา ขำ บอกว่าเราเป็นเด็กน้อย แล้วมีคนหนึ่งพูดขึ้นมาค่ะว่า ไม่เคยเห็นก็แบบนี้แหละ เราเลยสวนว่าแล้วพวกแกเคยหรือไง เพื่อนๆ ก็แบบยิ้ม หัวเราะ มองกันแบบมีเล่ห์นัย เราเลยถามว่าพวกแกเคยแล้วหรอ เพื่อนอีกคนตอบมาว่า สมัยนี้ อายุขนาดนี้จะมีสักกี่คนว่ะที่ไม่เคย ตกใจค่ะ คือรู้นะคะว่าเพื่อนในกลุ่มมีแฟนกัน แต่ไม่คิดว่าจะจึกๆ กันแล้ว แล้วมีเพื่อนถามเราขึ้นมาว่าแกยังจิ้นหรอ เราก็แบบ เออใช่ นับจากนั้นเวลาอยู่ในกลุ่มแบบนี้เพื่อนจะล้อเราว่า ยัยสาวเวอร์จิ้น รู้สึกแบบ นี่กรูผิด (ประชด) เวลาอยู่ในกลุ่มคนเยอะๆ แล้วเพื่อนมันอยากจะเรียกให้เราหันไปหาไว้ๆ จะตะโกนว่า จิ้น เพื่อนคนอื่นที่ไม่รู้ความหมายก็แบบสงสัย แต่ไอ้เพื่อนสาวกลุ่มที่รู้เค้าจะขำๆ ยิ่งเห็นเราอายๆ เพื่อนยิ่งสนุก

เราเองก็ไม่ใช่ผู้หญิงใสซื่ออะไรนะคะ ตอนขึ้นมหาลัยดีกว่าตอนมัธยมเยอะ เต้นลีลาศกับเพื่อนผู้ชายที่สนิทได้ๆ นั่งซ้อนรถมอเตอร์ไซด์หรือจักรยานเพื่อนผู้ชายจะโดนด่าบ่อยเพราะไม่ยอมนั่งติด นั่งแบบมีช่องว่างระหว่างกัน เพื่อนจะด่าว่าขี่ยาก แต่เราไม่ชอบเดี๋ยวตอนเบรกตอนทางที่ขรุขระ หน้าอกมันไปโดนหลังเพื่อน หนังเรท 18 ก็ดูนะ แต่ส่วนใหญ่จะมีแต่สรีระผู้หญิงแบบไม่เห็น... เพื่อนคุยเรื่องใต้สะดือก็ฟังได้ มุกทะลึงลามกก็เฉยๆ


แล้วเคยเห็นในกระทู้คุยกันประมาณว่า ผู้หญิงบริสุทธิ์สมัยนี้หายาก เกิน 15 ก็ไม่เหลือกันแล้ว ผู้หญิงร้อยคนซิงไม่ถึง 10 อ่านแล้วตกใจว่า จริงดิ เราแปลกเหรอ ฉันกลายเป็นของหายากหรือนี่

ช่วงหนึ่งมีผู้ชายมาจีบก็แบบเฉยๆ นะ คุยกันไปเรื่อยๆ ไม่รู้ค่ะว่าผู้ชายคนนี้ไปรู้มาจากไหนว่าเรายังจิ้นอยู่ รู้สึกเหมือนเค้าพอใจมากอะ ตอนคุยกันรู้สึกเหมือนกับว่าเค้าจะต้อนถามให้เราบอกว่าเรายังจิ้นอยู่ เหมือนเค้าได้คำตอบแหละ (เพื่อนมาอธิบายให้ฟังค่ะว่าผู้ชายเค้าดูอาการก็รู้แล้ว แล้วยิ่งเราที่พอโดนถามแล้วอึ้ง หน้าแดง หลบสายตา มันยิ่งชัด) รู้สึกว่าผู้ชายคนนั้นรุกจีบเรามากกว่าเดิม เพื่อนบอกว่าธรรมดา ผู้ชายคนไหนบ้างไม่ชอบผู้หญิงบริสุทธิ์ พรหมจรรย์ผู้หญิงมันคือของหายากสำหรับผู้ชาย เราก็แบบขนาดนั้นเลยหรอฟะ

รู้สึกมาตลอดค่ะว่าเราเป็นผู้หญิงส่วนใหญ่ที่มีเป้าหมายจะรักษาความบริสุทธิ์จนถึงเวลาที่สมควร แต่พอยิ่งโตขึ้นเห็นอะไรมากขึ้น ทำไมมันยิ่งรู้สึกว่าผู้หญิงแบบเรามันเป็นอะไรที่เข้าข่ายหัวโบราณ ส่วนน้อย คือมันอดคิดไม่ได้ค่ะว่า ถ้าเราปล่อยเนื้อปล่อยตัวตอนนั วันหนึ่งเราแต่งงานมีสามี เขาจะไม่คิดเหรอคะว่าผู้หญิงที่เขากอดอยู่เคยถูกใครต่อใครกอดมาแล้วกี่คน


ไม่เถียงนะคะว่าค่าของผู้หญิงมันไม่ได้อยู่ที่พรหมจรรย์ ใช่ค่ะ ยอมรับ แต่แบบ ความบริสุทธิ์ของผู้หญิงก็เป็นการบ่งบอกไม่ใช่เหรอคะว่าคุณมีความนับถือให้ตัวเองมากขนาดไหน หลายคนบอกว่า มันเป็นเรื่องของอารมณ์ทางเพศ อารมณ์ทางเพศดิฉันก็มีค่ะ แต่ดิฉันว่าอารมณ์ทางเพศของผู้หญิงมันจัดการได้ไม่ยากนะ ดูโคนันสักสองตอนเดี๋ยวก็หายแล้วปะ


กระทู้นี้ไม่ได้จะหาเรื่องหรือค่อนแคะใครนะคะ เป็นความสงสัยล้วนๆ เลยว่า สมัยนี้ความรักนวลสงวนตัวกลายเป็นเรื่องหัวโบราณ ผู้หญิงบริสุทธิ์กลายเป็นของหายากจริงเหรอ