สวัสดีค่ะเพื่อนๆ ชาวพันทิป
เรามีคำถาม ที่ถึงแม้จะพยายาม เข้าใจมันจากการหาข้อมูลต่างๆ
ในพันทิป มามากมายแล้วก็ตาม เราก็ยังคง สงสัย และ คิดวนๆ กับ
เรื่องนี้อยู่ดีค่ะ ...
คำถามมีอยู่ว่า
เราคบกับผู้ชายคนหนึงซึ่งเค้าเป็นเพื่อนกับแฟนเก่าเรา
สถานะที่คบกันนั้นไม่ชัดเจน ระยะเวลาที่คบกันมา 1 ปีกว่า
เราออกตัวแนว จีบเขาก่อน เขาก็ตอบรับความรู้สึกเราดี
แทคแคร์ ดูแลดีมากๆ ชวนเราไปกินข้าว ดูหนัง พิมพ์ไลน์
คุยกันบ่อย ช่วงแรกๆ ก็ ดีค่ะ เราเคยรักแฟนเก่ามากๆ แต่
เลิกกันไปเพราะความขี้หึง ของเรา และ จู้จี้ จุกจิก แต่ตั้งแต่
คบกับคนคนนี้ ด้วย สถานะที่ไม่ชัดเจน บวกกับ เค้าเป็นคนโลก
ส่วนตัวสูง เราจึงต้องเก็บอาการหลายอย่างพอสมควร และ
ฝึกที่จะใจเย็นมากขึ้น กว่าก่อน เค้าโลกส่วนตัวสูงมากๆ สนใจ
อะไรอยู่ คือ หายไปเลยวันนั้น เราช่วงแรกก็คิดแบบผู้หญิงเค้าไม่รัก
เราแล้ว ( ทั้งๆ ที่ยังไม่ได้เป็นแฟนกันเลยนะ -_-" ) กังวล นอนไม่หลับ
คิดมาก พออีกวัน เค้าก็โทรมาเล่าไปไหนมา ทำอะไรมาบ้าง จนเราชิน
ช่วงหลังๆ เราได้มีโอกาส ใกล้ชิดเค้ามากขึ้น ได้เข้าไปในชีวิตเค้า
ได้ฟังเพลงด้วยกัน ดูหนังด้วยกัน หาของอร่อยกินด้วยกัน จนอารมณ์
พาเราทั้งคู่ เกินเลยกันไป เรารักเค้า แต่ เราไม่รู้ว่าเค้ารักเราไหม ?
เมื่อ สถานะเราเริ่มไม่ชัดเจน คำถามจึงเกิดขึ้นทุกครั้ง มันเหมือนกดดัน
ตัวเอง ส่วนเค้าก็ นิสัย ผู้ชายเอามากๆ เข้าไม่ถึง ส่วนนิสัยเราก็ชอบ
ดูแลคนอื่น จน บางครั้ง เค้าต้องเอ่ยปากว่า ไม่ต้องดูแลเค้าขนาดนั้น
และ มีจุดหนึง ที่เราไม่รู้จุดยืน เพราะไม่มีสถานะ เค้าเวลาโมโหจะโมโห
เอามากๆ เหมือนกับว่า เราเป็นใคร ? เค้าต้องการอยู่คนเดียว
ส่วนเราก็อยากจะรู้ คำตอบ จึงเป็นเรื่องแตกหัก ครั้งแรกของเรา
เรา เริ่มกังวล เพราะเราไม่รู้เค้าเป็นอะไร ? เค้าเลือกที่จะไม่พูด ส่วนเรา
ก็คิดมาก จน เราเริ่มถามสถานะ เค้าได้แต่ ตอบว่า ไม่รู้ เค้าไม่รู้สึกว่า
ความรักมันต้องทำไง รู้แต่ว่า คนนี้ มีความสุข คนนี้กำลัง ทุกข์ แค่นั้น
ส่วนเราก็ เริ่มเล้าเค้า บอกว่า เราคงยอมไม่ได้ ถ้าเราจะเป็นกันแค่นี้
เค้าเลยถามกลับเรา ว่า อยากออกสื่อ ประกาศ ให้โลกรู้ ว่าเรารักกัน
เราแฟนกัน งั้นหรอ แค่เรา เดินด้วยกันจับมือกัน มันก็คือ คำตอบแล้ว
หรือไม่ ? คำตอบมันดูดีนะ แต่ ก็ยังไม่ชัดเจนสำหรับเรา
จนวันหนึง ทะเลาะกันค่อนข้างหนัก เราตัดสินใจ ที่จะ พอ กับ สถานะ
แบบนี้ ยิ่งอยู่ด้วยกัน ยิ่งรักเค้ามากขึ้น ต้องหยุด เรานอนคิดทั้งคืน
ขาดการติดต่อ ซึ่งเราก็อยากให้เค้าคิด เหมือนกัน ระหว่างเราคืออะไร
แล้ว เค้าก็โทรมา ... บอกเราว่า รู้สึกว่า เสียเราไปไม่ได้ อยากให้
เป็นเหมือนเดิม เราขี้ใจอ่อน เราก็ เอ่อออ ตาม คิดว่า เค้า คง " รัก "
เราโดยที่ไม่ได้พูด ละมั้ง ช่วงแรกๆ ก็ดี แสดงความรักกันดี แต่ สถานะล่ะ
เรา เริ่มกังวลอีกครั้ง แล้ว บวกกับช่วงนั้นเค้ามีเรื่องต้องคิด เรานิสัย
ไม่ติดต่อไปก่อนอยู่แล้ว เลือกที่จะนิ่ง มากกว่า ถ้าเค้ามีอะไรที่ต้องการจาก
เราเค้าคงโทรมาเอง ...
ทุกครั้งที่เราอยู่ใกล้กันเกือบทั้งวัน แต่ก็ไม่มีบทสนทนาอะไรกันเท่าไหร่
ต่างคนต่างมีอะไรทำ เราไม่รู้เค้าคิดไงนะ เราชอบอยู่ด้วยแบบนี้ เห็นเค้า
กำลังสนใจอะไรที่เค้ารัก มันก็รู้สึกดีแล้วล่ะ ... บางครั้งเวลาเค้าหงุดหงิด
จะบอกกับเราบ่อยว่า ขออยู่คนเดียวได้ไหม เรา อยากอยู่ด้วยอ่า เป็นเรื่อง
เดียวที่เรา รู้สึกอยาก งี่เง่า แล้วเค้า ก็ บอกเรา ว่า เค้าน่ะ เริ่มรู้สึกดีกับเรานะ
จนอาจจะสามารถใช้คำว่า " รัก " ได้แล้ว แต่ตอนนี้ เวลาที่เธองี่เง่า อยากจะ
ดื้อ ไม่ฟังฉัน มันทำให้ฉันรู้สึก เสียความรู้สึกมากนะ ก่อนที่จะพูดต่อว่า เธอ
รู้ไหม ต่อให้เธอทำดีกับฉันแค่ไหน จะสวยแค่ไหน แต่ถ้าฉันไม่คิดจะ ให้คนคนนั้น
เข้ามาในชีวิต อย่าหวังจะได้เข้ามา รู้เอาไว้ด้วย !!! เราได้แต่นิ่งเงียบ
น้ำตาแห่งความสับสน กดดันก็ไหลออกมา เค้าเบือนหน้าหนี ไม่อยากแม้แต่จะมอง
ก่อนจะบอกว่า " เธอกลับบ้านเธอไปเถอะ " มองดูว่าเค้าสุดแสนจะใจร้าย
ฉันมันบ้าที่สุด ฉันรักเค้ามากเสียจน งี่เง่าไม่เข้าใจอะไรสักอย่าง รู้แต่ ฉัน
อยากจะรัก อยากจะอยู่ข้างๆ มันหนักหนามากหรือไง ....
บางครั้งเราก็ปรึกษาเพื่อน คำตอบที่ได้จากคนอื่น ส่วนมาก คือ ไปในทางลบ
บอกว่า แกจะทนได้ไม่นาน เสียสุขภาพจิต แล้ว เค้าก็ไม่ชัดเจน กับแกเลย
เรารู้ แต่ ความรู้สึกที่เรารู้ เพียงแค่กับเค้ามันลึกซึ้งมาก ในความหมายของเรา
การกอดกัน ให้กำลังใจกัน และ คอยเป็นห่วงเป็นใยกัน ถึงจะนานๆ ครั้ง และ
เค้าก็ไม่เคยบอกสักครั้งว่า " ฉันรักเธอ " แต่ ยังไงเราก็รัก จริงๆนะ
ณ.ปัจจุบัน เรายังคงคบกันอยู่ แต่เริ่มห่างกันแบบแปลกๆ ทุกที เราจะเจอกัน
บ่อย 2 วัน ก็อยากเจอกันแล้ว แต่เค้าบอกช่วงนี้เครียด ขอพักยาวๆ ไม่
อยากให้เธอมา สักพัก ... เป็นครั้งแรก ตั้งแต่คบกันมา โทรคุยกัน ไม่ถึง 5 นาที
รู้สึกห่างเหินกังวล แต่เค้าก็โทรมาบ้างนะ เหมือนเค้าไม่ได้ โฟกัส
ไปที่ความสัมพันธ์ เลย คุยเรื่องงาน เรื่องที่เค้าเครียดอยู่ก่อนจะวางไป
ส่วนเรา คิดแต่ เมื่อไหร่จะเจอกัน อยากเจอ จนแลดูเหมือนคนงี่เง่า
คำถามก็คือ ในเมื่อ สถานะ ไม่ชัดเจน จนตอนนี้ .... เราก็ใจสู้
เลือกที่จะรอ และ รัก แต่ มันทุกข์ใจ กังวลตลอด เราควร ทำอย่างไรดี
เค้ามีเพื่อนนะ แต่ จะเลือกคนที่เคมี ตรงกันเท่านั้น สนใจเรื่องเหมือนกัน
และ สำหรับเรา เค้า อยากให้เราดูแลตัวเองได้ เลิกงอแง ทำตัวเป็นเด็ก
เอาเป็นว่า เค้าไม่สามรถดูแลเราได้ 24 ชั่วโมง และ ไม่ชอบคนอ่อนแอ
นอกจากจะไม่โอ๋ แล้ว จะด่าซ้ำ... เราเลยคิดว่า ความห่างจะทำให้ยิ่งแย่
ขอคำชี้แนะ ด้วยค่ะเพื่อนๆ
ผู้ชายโลกส่วนตัวสูง กับ สถานะที่มีต่อคนรัก จะเป็นเช่นไร ?
เรามีคำถาม ที่ถึงแม้จะพยายาม เข้าใจมันจากการหาข้อมูลต่างๆ
ในพันทิป มามากมายแล้วก็ตาม เราก็ยังคง สงสัย และ คิดวนๆ กับ
เรื่องนี้อยู่ดีค่ะ ...
คำถามมีอยู่ว่า
เราคบกับผู้ชายคนหนึงซึ่งเค้าเป็นเพื่อนกับแฟนเก่าเรา
สถานะที่คบกันนั้นไม่ชัดเจน ระยะเวลาที่คบกันมา 1 ปีกว่า
เราออกตัวแนว จีบเขาก่อน เขาก็ตอบรับความรู้สึกเราดี
แทคแคร์ ดูแลดีมากๆ ชวนเราไปกินข้าว ดูหนัง พิมพ์ไลน์
คุยกันบ่อย ช่วงแรกๆ ก็ ดีค่ะ เราเคยรักแฟนเก่ามากๆ แต่
เลิกกันไปเพราะความขี้หึง ของเรา และ จู้จี้ จุกจิก แต่ตั้งแต่
คบกับคนคนนี้ ด้วย สถานะที่ไม่ชัดเจน บวกกับ เค้าเป็นคนโลก
ส่วนตัวสูง เราจึงต้องเก็บอาการหลายอย่างพอสมควร และ
ฝึกที่จะใจเย็นมากขึ้น กว่าก่อน เค้าโลกส่วนตัวสูงมากๆ สนใจ
อะไรอยู่ คือ หายไปเลยวันนั้น เราช่วงแรกก็คิดแบบผู้หญิงเค้าไม่รัก
เราแล้ว ( ทั้งๆ ที่ยังไม่ได้เป็นแฟนกันเลยนะ -_-" ) กังวล นอนไม่หลับ
คิดมาก พออีกวัน เค้าก็โทรมาเล่าไปไหนมา ทำอะไรมาบ้าง จนเราชิน
ช่วงหลังๆ เราได้มีโอกาส ใกล้ชิดเค้ามากขึ้น ได้เข้าไปในชีวิตเค้า
ได้ฟังเพลงด้วยกัน ดูหนังด้วยกัน หาของอร่อยกินด้วยกัน จนอารมณ์
พาเราทั้งคู่ เกินเลยกันไป เรารักเค้า แต่ เราไม่รู้ว่าเค้ารักเราไหม ?
เมื่อ สถานะเราเริ่มไม่ชัดเจน คำถามจึงเกิดขึ้นทุกครั้ง มันเหมือนกดดัน
ตัวเอง ส่วนเค้าก็ นิสัย ผู้ชายเอามากๆ เข้าไม่ถึง ส่วนนิสัยเราก็ชอบ
ดูแลคนอื่น จน บางครั้ง เค้าต้องเอ่ยปากว่า ไม่ต้องดูแลเค้าขนาดนั้น
และ มีจุดหนึง ที่เราไม่รู้จุดยืน เพราะไม่มีสถานะ เค้าเวลาโมโหจะโมโห
เอามากๆ เหมือนกับว่า เราเป็นใคร ? เค้าต้องการอยู่คนเดียว
ส่วนเราก็อยากจะรู้ คำตอบ จึงเป็นเรื่องแตกหัก ครั้งแรกของเรา
เรา เริ่มกังวล เพราะเราไม่รู้เค้าเป็นอะไร ? เค้าเลือกที่จะไม่พูด ส่วนเรา
ก็คิดมาก จน เราเริ่มถามสถานะ เค้าได้แต่ ตอบว่า ไม่รู้ เค้าไม่รู้สึกว่า
ความรักมันต้องทำไง รู้แต่ว่า คนนี้ มีความสุข คนนี้กำลัง ทุกข์ แค่นั้น
ส่วนเราก็ เริ่มเล้าเค้า บอกว่า เราคงยอมไม่ได้ ถ้าเราจะเป็นกันแค่นี้
เค้าเลยถามกลับเรา ว่า อยากออกสื่อ ประกาศ ให้โลกรู้ ว่าเรารักกัน
เราแฟนกัน งั้นหรอ แค่เรา เดินด้วยกันจับมือกัน มันก็คือ คำตอบแล้ว
หรือไม่ ? คำตอบมันดูดีนะ แต่ ก็ยังไม่ชัดเจนสำหรับเรา
จนวันหนึง ทะเลาะกันค่อนข้างหนัก เราตัดสินใจ ที่จะ พอ กับ สถานะ
แบบนี้ ยิ่งอยู่ด้วยกัน ยิ่งรักเค้ามากขึ้น ต้องหยุด เรานอนคิดทั้งคืน
ขาดการติดต่อ ซึ่งเราก็อยากให้เค้าคิด เหมือนกัน ระหว่างเราคืออะไร
แล้ว เค้าก็โทรมา ... บอกเราว่า รู้สึกว่า เสียเราไปไม่ได้ อยากให้
เป็นเหมือนเดิม เราขี้ใจอ่อน เราก็ เอ่อออ ตาม คิดว่า เค้า คง " รัก "
เราโดยที่ไม่ได้พูด ละมั้ง ช่วงแรกๆ ก็ดี แสดงความรักกันดี แต่ สถานะล่ะ
เรา เริ่มกังวลอีกครั้ง แล้ว บวกกับช่วงนั้นเค้ามีเรื่องต้องคิด เรานิสัย
ไม่ติดต่อไปก่อนอยู่แล้ว เลือกที่จะนิ่ง มากกว่า ถ้าเค้ามีอะไรที่ต้องการจาก
เราเค้าคงโทรมาเอง ...
ทุกครั้งที่เราอยู่ใกล้กันเกือบทั้งวัน แต่ก็ไม่มีบทสนทนาอะไรกันเท่าไหร่
ต่างคนต่างมีอะไรทำ เราไม่รู้เค้าคิดไงนะ เราชอบอยู่ด้วยแบบนี้ เห็นเค้า
กำลังสนใจอะไรที่เค้ารัก มันก็รู้สึกดีแล้วล่ะ ... บางครั้งเวลาเค้าหงุดหงิด
จะบอกกับเราบ่อยว่า ขออยู่คนเดียวได้ไหม เรา อยากอยู่ด้วยอ่า เป็นเรื่อง
เดียวที่เรา รู้สึกอยาก งี่เง่า แล้วเค้า ก็ บอกเรา ว่า เค้าน่ะ เริ่มรู้สึกดีกับเรานะ
จนอาจจะสามารถใช้คำว่า " รัก " ได้แล้ว แต่ตอนนี้ เวลาที่เธองี่เง่า อยากจะ
ดื้อ ไม่ฟังฉัน มันทำให้ฉันรู้สึก เสียความรู้สึกมากนะ ก่อนที่จะพูดต่อว่า เธอ
รู้ไหม ต่อให้เธอทำดีกับฉันแค่ไหน จะสวยแค่ไหน แต่ถ้าฉันไม่คิดจะ ให้คนคนนั้น
เข้ามาในชีวิต อย่าหวังจะได้เข้ามา รู้เอาไว้ด้วย !!! เราได้แต่นิ่งเงียบ
น้ำตาแห่งความสับสน กดดันก็ไหลออกมา เค้าเบือนหน้าหนี ไม่อยากแม้แต่จะมอง
ก่อนจะบอกว่า " เธอกลับบ้านเธอไปเถอะ " มองดูว่าเค้าสุดแสนจะใจร้าย
ฉันมันบ้าที่สุด ฉันรักเค้ามากเสียจน งี่เง่าไม่เข้าใจอะไรสักอย่าง รู้แต่ ฉัน
อยากจะรัก อยากจะอยู่ข้างๆ มันหนักหนามากหรือไง ....
บางครั้งเราก็ปรึกษาเพื่อน คำตอบที่ได้จากคนอื่น ส่วนมาก คือ ไปในทางลบ
บอกว่า แกจะทนได้ไม่นาน เสียสุขภาพจิต แล้ว เค้าก็ไม่ชัดเจน กับแกเลย
เรารู้ แต่ ความรู้สึกที่เรารู้ เพียงแค่กับเค้ามันลึกซึ้งมาก ในความหมายของเรา
การกอดกัน ให้กำลังใจกัน และ คอยเป็นห่วงเป็นใยกัน ถึงจะนานๆ ครั้ง และ
เค้าก็ไม่เคยบอกสักครั้งว่า " ฉันรักเธอ " แต่ ยังไงเราก็รัก จริงๆนะ
ณ.ปัจจุบัน เรายังคงคบกันอยู่ แต่เริ่มห่างกันแบบแปลกๆ ทุกที เราจะเจอกัน
บ่อย 2 วัน ก็อยากเจอกันแล้ว แต่เค้าบอกช่วงนี้เครียด ขอพักยาวๆ ไม่
อยากให้เธอมา สักพัก ... เป็นครั้งแรก ตั้งแต่คบกันมา โทรคุยกัน ไม่ถึง 5 นาที
รู้สึกห่างเหินกังวล แต่เค้าก็โทรมาบ้างนะ เหมือนเค้าไม่ได้ โฟกัส
ไปที่ความสัมพันธ์ เลย คุยเรื่องงาน เรื่องที่เค้าเครียดอยู่ก่อนจะวางไป
ส่วนเรา คิดแต่ เมื่อไหร่จะเจอกัน อยากเจอ จนแลดูเหมือนคนงี่เง่า
คำถามก็คือ ในเมื่อ สถานะ ไม่ชัดเจน จนตอนนี้ .... เราก็ใจสู้
เลือกที่จะรอ และ รัก แต่ มันทุกข์ใจ กังวลตลอด เราควร ทำอย่างไรดี
เค้ามีเพื่อนนะ แต่ จะเลือกคนที่เคมี ตรงกันเท่านั้น สนใจเรื่องเหมือนกัน
และ สำหรับเรา เค้า อยากให้เราดูแลตัวเองได้ เลิกงอแง ทำตัวเป็นเด็ก
เอาเป็นว่า เค้าไม่สามรถดูแลเราได้ 24 ชั่วโมง และ ไม่ชอบคนอ่อนแอ
นอกจากจะไม่โอ๋ แล้ว จะด่าซ้ำ... เราเลยคิดว่า ความห่างจะทำให้ยิ่งแย่
ขอคำชี้แนะ ด้วยค่ะเพื่อนๆ