ไม่รู้ว่าแท็กห้องถูกไหมถ้าแท็กผิดยังไงขออภัยด้วยนะคะ ตามหัวข้อกระทู้เลย คือเรามีความรู้สึกว่าพ่อกับแม่ของเรารับภาระหนักมาก ทั้งเรื่องเงิน เรื่องปัญหาต่างๆ เรื่องค่าใช้จ่าย ภาระ และทั้งยังต้องส่งเราเรียนหนังสือ
ครอบครัวของเราอยู่ด้วยกัน 3 คนมีพ่อแม่ลูกตัวเราเองเป็นลูกสาวคนเดียว พ่อรับราชการส่วนแม่เรามีอาชีพทำนาอยู่ที่ต่างจังหวัด พ่อเรามีอาชีพเสริมคือปล่อยให้เช่ารถตู้วิน ส่วนแม่เราก็มีรายได้เล็กๆน้อยๆบ้าง ถ้าเป็นคนนอกมองผิวเผินก็อาจจะคิดว่าครอบครัวเราคงจะไม่มีปัญหาอะไร...
แต่เหรียญยังมีสองด้านเลยใช่ไหม และด้านที่เรากำลังเจอมันแย่มาก และสำหรับพ่อแม่เราท่านคงแย่กว่า เพราะท่านแบกรับไว้ทุกอย่าง ทุกคนเคยเจอแบบเรากันไหม?เมื่อได้มีปัญหาเข้ามามันก็เข้ามาพร้อมกันทุกอย่าง รายได้คงเดิม แต่หนี้สินมากกว่าเดิม รถตู้ค่าเช่าอาจจะได้เงินดี แต่เราต้องคิดคนส่งไม่ได้ส่งยอดทุกวัน ตัวรถชำรุด คนเช่าไม่รักษาเกิดปัญหาทุกวัน รวมๆแล้วตอนนี้เรารู้สึกว่าบ้านเราแย่มาก แต่พ่อกับแม่เราสู้ ท่านสู้มาก พ่อเราเป็นทหารยศหมวดแต่ท่านแบกหน้าไปหายืมเงินคนอื่นเพื่อเป็นค่ารถให้เราไปเรียน กินข้าวแกงที่โรงเลี้ยงเพื่อประหยัดเงิน ใครจ้างอะไรก็ไป พ่อเราไม่เคยติดคำว่ายศเลย วันนึงท่านใช้จ่ายไม่ถึงร้อยบาท แต่ตัวเราเดินทางไปเรียนร้อยบาทก็ไม่พอแล้ว เราไม่ได้จะบอกว่าพ่อเราเป็นคนมียศแต่เราจะบอกว่ายศ ตำแหน่ง มันวัดอะไรไม่ได้ แต่สิ่งที่วัดได้อย่างนึงมันวัดความเป็นพ่อของเราได้เรารักพ่อเราเราภูมิใจในตัวพ่อเราตรงนี้ตรงที่เค้าทำทุกอย่างเพื่อเรา แม่เราทำนาส่งเราเรียนปากกัดเท้าถีบ ท่านสองคนทำทุกอย่าง ทุกคนอาจจามองว่าแล้วมันไม่พอใช้จ่ายยังไง
เกี่ยวอะไรกับหัวข้อกระทู้ คำตอบคือพ่อเรามีหนี้สินเกือบ 1 ล้านบาท ซึ่งตรงนี้เราได้ยินแล้วมันเศร้า สลดใจ ตกใจ เราเหนื่อยแทนท่านเลย(และคิดว่าตัวท่านเองก็คงรู้สึกไม่ต่างจากเราเหมือนกัน) เราเลยอยากรู้ว่าคนที่เค้าช่วยพ่อแม่ของตัวเองปลดหนี้จนหมดหรือจนเกือบหมดได้เค้าทำยังไงกันคะ เราอยากทำบ้าง เราไม่อยากเห็นพ่อกับแม่เหนื่อย เรารู้สึกเหมือนไม่ได้ช่วยอะไรเลย ทั้งๆที่สองมือที่เค้าให้มาเราน่าจะทำอะไรเพื่อเค้าได้บ้าง ไม่อยากเห็นพ่อกับแม่ทุกข์แต่บอกใครไม่ได้ เราอยากเห็นเค้าสบาย ได้ผ่อนแรงเค้าบ้างก็ยังดี เราเคยเห็นข่าวที่ดาราเค้าปลดหนี้ให้พ่อแม่ เราก็อยากรู้ว่าเค้าทำกันยังไง แต่เราเป็นธรรมดาเราไม่ใช่ดาราไม่ได้ช่องทางแบบเค้า แต่เราก็นับถือเค้านะที่เค้าทำได้ แล้วนอกจากวิธีนี้ยังมีวิธีอื่นอีกไหมแล้วคะ ถ้าทำงานต้องทำงานแบ่งสัดส่วนเงินเท่าไหรถึงจะพอ
สุดท้ายนี้เราอยากบอกว่าไม่มีใครคนไหนรักเราได้เท่าพ่อกับแม่ของเราอีกแล้ว นี้คือบทเรียนที่ทำให้เราได้เห็นคุณค่าของคำว่าพ่อและแม่ชัดขึ้น และมันจะชัดขึ้นเรื่อยๆเมื่อเราเหนื่อย ท้อ เดือดร้อน หรือแม้แต่ไม่มีที่พึ่ง พ่อและแม่ท่านก็ยังเป็นที่พักให้เราเสมอ
ยอมรับนะว่าครั้งนึงและหลายๆครั้งเรามัวแต่ไปคิดถึงเรื่องอื่น เพ้อเจ้อ ไปกับเรื่องต่างๆที่เข้ามาแล้วเราไปยึดติด จนเราลืมนึกถึงท่าน ซึ่งเมื่อมองย้อนไปแล้วเราเหมือนเป็นลูกที่ไม่ดีเท่าไร แต่ก็นั้นแหละค่ะ เมื่อได้คิดก็คิดได้ เก็บอดีตไว้เป็นบทเรียน มองให้ออก แยกให้ได้ว่าแท้จริงแล้วเรื่องไหนที่สำคัญ อย่างเช่นวันนี้ที่เราคิดว่าเรื่องนี้สำคัญที่สุดสำหรับแล้ว ส่วนเรื่องอื่นเราเก็บไว้เป็นประสบการณ์
เราขอบอกก่อนนะคะว่าเราไม่ได้มีเจตนาจะโอ้อวดหรืออะไรเลยเราต้องการที่จะปรึกษาเพราะบางเรื่องเราอาจไม่สามารถที่จะคุยกับเพื่อนหรือคนรอบข้างได้ แต่ไม่ได้หมายความว่าเพื่อนหรือคนรอบข้างไม่ดีนะคะ บางครั้งการที่เราคุยกับคนที่ไม่รู้จัก แลกเปลี่ยนความคิด ก็อาจได้มุมมอง ได้แง่คิดไปอีกแบบนึง ถ้าเราพิมพ์อะไรผิดไป เข้าใจยากไปบ้างก็ต้องขอโทดด้วยนะคะ สุดของท้ายนี้แล้วใครที่ทำเกี่ยวกับเช่ารถตู้วิน ปล่อยให้เช่า หรือเป็นคนเช่าอยู่ ยังไงคุยกับเราได้นะคะ เรากำลังศึกษาเกี่ยวกับรถตู้วินอยู่ อยากได้ข้อมูลคำแนะนำเพิ่มเยอะๆ เพราะเรากับพ่อไม่ค่อยได้คุยเรื่องรถกันเท่าไหร่แต่เราอยากคุยมากๆๆ เลยอยากมีความรู้ไปเปิดใจกับเค้าว่าเราเปนผู้หญิงก็ช่วยคุม ช่วยดูรู้ข้อมูลได้ ขอบคุณนะคะ
" คนที่ช่วยพ่อกับแม่ปลดหนี้ได้จนหมดหรือเกือบหมดเค้าทำยังไงกันคะ... "
ครอบครัวของเราอยู่ด้วยกัน 3 คนมีพ่อแม่ลูกตัวเราเองเป็นลูกสาวคนเดียว พ่อรับราชการส่วนแม่เรามีอาชีพทำนาอยู่ที่ต่างจังหวัด พ่อเรามีอาชีพเสริมคือปล่อยให้เช่ารถตู้วิน ส่วนแม่เราก็มีรายได้เล็กๆน้อยๆบ้าง ถ้าเป็นคนนอกมองผิวเผินก็อาจจะคิดว่าครอบครัวเราคงจะไม่มีปัญหาอะไร...
แต่เหรียญยังมีสองด้านเลยใช่ไหม และด้านที่เรากำลังเจอมันแย่มาก และสำหรับพ่อแม่เราท่านคงแย่กว่า เพราะท่านแบกรับไว้ทุกอย่าง ทุกคนเคยเจอแบบเรากันไหม?เมื่อได้มีปัญหาเข้ามามันก็เข้ามาพร้อมกันทุกอย่าง รายได้คงเดิม แต่หนี้สินมากกว่าเดิม รถตู้ค่าเช่าอาจจะได้เงินดี แต่เราต้องคิดคนส่งไม่ได้ส่งยอดทุกวัน ตัวรถชำรุด คนเช่าไม่รักษาเกิดปัญหาทุกวัน รวมๆแล้วตอนนี้เรารู้สึกว่าบ้านเราแย่มาก แต่พ่อกับแม่เราสู้ ท่านสู้มาก พ่อเราเป็นทหารยศหมวดแต่ท่านแบกหน้าไปหายืมเงินคนอื่นเพื่อเป็นค่ารถให้เราไปเรียน กินข้าวแกงที่โรงเลี้ยงเพื่อประหยัดเงิน ใครจ้างอะไรก็ไป พ่อเราไม่เคยติดคำว่ายศเลย วันนึงท่านใช้จ่ายไม่ถึงร้อยบาท แต่ตัวเราเดินทางไปเรียนร้อยบาทก็ไม่พอแล้ว เราไม่ได้จะบอกว่าพ่อเราเป็นคนมียศแต่เราจะบอกว่ายศ ตำแหน่ง มันวัดอะไรไม่ได้ แต่สิ่งที่วัดได้อย่างนึงมันวัดความเป็นพ่อของเราได้เรารักพ่อเราเราภูมิใจในตัวพ่อเราตรงนี้ตรงที่เค้าทำทุกอย่างเพื่อเรา แม่เราทำนาส่งเราเรียนปากกัดเท้าถีบ ท่านสองคนทำทุกอย่าง ทุกคนอาจจามองว่าแล้วมันไม่พอใช้จ่ายยังไง
เกี่ยวอะไรกับหัวข้อกระทู้ คำตอบคือพ่อเรามีหนี้สินเกือบ 1 ล้านบาท ซึ่งตรงนี้เราได้ยินแล้วมันเศร้า สลดใจ ตกใจ เราเหนื่อยแทนท่านเลย(และคิดว่าตัวท่านเองก็คงรู้สึกไม่ต่างจากเราเหมือนกัน) เราเลยอยากรู้ว่าคนที่เค้าช่วยพ่อแม่ของตัวเองปลดหนี้จนหมดหรือจนเกือบหมดได้เค้าทำยังไงกันคะ เราอยากทำบ้าง เราไม่อยากเห็นพ่อกับแม่เหนื่อย เรารู้สึกเหมือนไม่ได้ช่วยอะไรเลย ทั้งๆที่สองมือที่เค้าให้มาเราน่าจะทำอะไรเพื่อเค้าได้บ้าง ไม่อยากเห็นพ่อกับแม่ทุกข์แต่บอกใครไม่ได้ เราอยากเห็นเค้าสบาย ได้ผ่อนแรงเค้าบ้างก็ยังดี เราเคยเห็นข่าวที่ดาราเค้าปลดหนี้ให้พ่อแม่ เราก็อยากรู้ว่าเค้าทำกันยังไง แต่เราเป็นธรรมดาเราไม่ใช่ดาราไม่ได้ช่องทางแบบเค้า แต่เราก็นับถือเค้านะที่เค้าทำได้ แล้วนอกจากวิธีนี้ยังมีวิธีอื่นอีกไหมแล้วคะ ถ้าทำงานต้องทำงานแบ่งสัดส่วนเงินเท่าไหรถึงจะพอ
สุดท้ายนี้เราอยากบอกว่าไม่มีใครคนไหนรักเราได้เท่าพ่อกับแม่ของเราอีกแล้ว นี้คือบทเรียนที่ทำให้เราได้เห็นคุณค่าของคำว่าพ่อและแม่ชัดขึ้น และมันจะชัดขึ้นเรื่อยๆเมื่อเราเหนื่อย ท้อ เดือดร้อน หรือแม้แต่ไม่มีที่พึ่ง พ่อและแม่ท่านก็ยังเป็นที่พักให้เราเสมอ
ยอมรับนะว่าครั้งนึงและหลายๆครั้งเรามัวแต่ไปคิดถึงเรื่องอื่น เพ้อเจ้อ ไปกับเรื่องต่างๆที่เข้ามาแล้วเราไปยึดติด จนเราลืมนึกถึงท่าน ซึ่งเมื่อมองย้อนไปแล้วเราเหมือนเป็นลูกที่ไม่ดีเท่าไร แต่ก็นั้นแหละค่ะ เมื่อได้คิดก็คิดได้ เก็บอดีตไว้เป็นบทเรียน มองให้ออก แยกให้ได้ว่าแท้จริงแล้วเรื่องไหนที่สำคัญ อย่างเช่นวันนี้ที่เราคิดว่าเรื่องนี้สำคัญที่สุดสำหรับแล้ว ส่วนเรื่องอื่นเราเก็บไว้เป็นประสบการณ์
เราขอบอกก่อนนะคะว่าเราไม่ได้มีเจตนาจะโอ้อวดหรืออะไรเลยเราต้องการที่จะปรึกษาเพราะบางเรื่องเราอาจไม่สามารถที่จะคุยกับเพื่อนหรือคนรอบข้างได้ แต่ไม่ได้หมายความว่าเพื่อนหรือคนรอบข้างไม่ดีนะคะ บางครั้งการที่เราคุยกับคนที่ไม่รู้จัก แลกเปลี่ยนความคิด ก็อาจได้มุมมอง ได้แง่คิดไปอีกแบบนึง ถ้าเราพิมพ์อะไรผิดไป เข้าใจยากไปบ้างก็ต้องขอโทดด้วยนะคะ สุดของท้ายนี้แล้วใครที่ทำเกี่ยวกับเช่ารถตู้วิน ปล่อยให้เช่า หรือเป็นคนเช่าอยู่ ยังไงคุยกับเราได้นะคะ เรากำลังศึกษาเกี่ยวกับรถตู้วินอยู่ อยากได้ข้อมูลคำแนะนำเพิ่มเยอะๆ เพราะเรากับพ่อไม่ค่อยได้คุยเรื่องรถกันเท่าไหร่แต่เราอยากคุยมากๆๆ เลยอยากมีความรู้ไปเปิดใจกับเค้าว่าเราเปนผู้หญิงก็ช่วยคุม ช่วยดูรู้ข้อมูลได้ ขอบคุณนะคะ