เรื่องมันมีอยู่ว่า กาลครั้งหนึ่งไม่นานมาก
อืม....คือ จริง ๆ ผมไม่รู้จะไประบายที่ไหนนะ facebook ก็ไม่ได้ คุยกับใครก็ไม่ได้ และคิดว่าใน pantip
ก็คงไม่มีใครรู้จักตัวจริงผมหรอก งั้นก็ขอเลยแล้วครับ
เผื่อใครว่าง ๆ มานั่งอ่านกระทู้พอจะให้ความเห็นผมได้ ผมรู้พวกคุณว่างกัน พรุ่งนี้ก็หยุดอีก
มาฟังเรื่องของผมกันเถอะ
ผมอายุ 33 เลขกำลังสวย เงินเดือนก็หมื่นแปด อาศัยพ่อแม่อยู่ ก็ต้องช่วยทางบ้านประมาณ 6 พัน ต่อเดือน
พึ่งได้งานใหม่หลังจากตกงานมา 1 เดือน และโดนโกงเงินเดือนไป 2 เดือน
ซึ่งที่ใหม่เงินเดือนก็ไม่ได้มากกว่าที่เก่าเลย แต่บริษัทโค ตะ ระ มั่นคง
จนผมยังงง ๆ เลยว่าทำไมเขารับผม คุณสมบัติก็ไม่ได้ดีอะไรเลย
เพราะผมก็ไม่ได้มีความรู้เด่นสักด้าน ออกแนวมนุษย์เบ็ดเตล็ด แถมอายุเกินกว่าที่เข้ารับ
แถมป่วยเป็น bipolar อีกตั้งหาก แต่เก็บไว้เป็นความลับไม่ได้บอกบริษัทใหม่
หลักจากได้งานทำแล้ว ทำมาได้ 3 วัน ที่สรุปคร่าว ๆ ก็ได้ใจความว่า
ก็งานธุรการ รับใบแจ้งหนี้ส่งให้บัญชี แจ้งเจ้าของสถานที่ว่าจะส่งพนักงานเข้าไป
และเบ็ดเตล็ด งานเอกสารล้วน ๆ ช่วงนี้ไม่รู้ว่าช่วงแรกหรือเปล่า ทำงานได้ครึ่งวัน
ผมก็ว่างแสนว่าง จนคิดว่า เขาจะมองเรายังไงนะ จะรอดโปรหรือเปล่าฟระเนี่ย
ก่อนหน้านั้นผมไปหางานแนวที่อยากทำก็ไปเจอบริษัทนึง เขาเป็นบริษัทแนว Creative hub (เขาว่าอย่างนั้น)
ผมก็คิดว่าถ้าได้ทำก็คงได้ใช้ความคิดสร้างสรรค์อะไรมาบ้าง แต่ปัญหาคือ
ผมไม่มีประสบการณ์ใด ๆ เลย นิเทศน์ก็ไม่ได้จบ ก็ไปตื้อ ๆ เขาใน facebook บริษัท
หนึ่งเดือนให้หลัง (ว้นนี้) เขาก็บอกให้ส่ง resume เข้ามาที่เมลนี้สิ (ตอบช้ามาก แต่ก็ดีใจน้ำตาแถบไหล)
ก็ส่งไปครับ และคิดว่าถ้าเขารับก็ปาฏิหาริย์เลย แต่เงินเดือนก็คงน้อยลง ใจคิดอย่างดีสุดก็คงหมื่นห้า
ลองคุยกับแม่แย็บ ๆ แม่ไป ซึ่งแม่ก็บอกว่างานที่ทำอยู่นะทำไปสิ ทำไปตลอดชีวิตนั้นแหละ งานออกจะมั่นคง
ใจผมก็คิด เราต้องอะไรแบบนี้ไปตลอดชีวิตเลยหรือ แค่คิดผมก็เซ็งแล้ว
ผมก็ไม่รู้ว่างานที่มั่นคง กับงานที่อยากทำและเงินเดือนลดลง (คิดว่าตัวเองอยากทำ)
ผมควรเลือกอันไหน หลัง ๆ ตั้งแต่ป่วย ผมตัดสินใจอะไรเองไม่ได้เลย
ได้แต่ถาม ๆ ๆ คนอื่นว่า "เอาไงดีครับ" แถมมองโลกในแง่ร้าย
ชอบเอาความคิดแง่ร้ายไปใส่คนอื่น ประมาณว่าเขาต้องคิดกับเราแบบร้าย ๆ แน่เลย วิตกกังวล
ผมเคยอาการหนักแบบเครียดตลอดเวลา นอนยังเอาเก็บไปเครียด สุดยอดแห่งความทรมาน
จนคิดว่าจะหลุดกรอบของสติ กลายเป็นคนบ้าแบบเต็มรูปแบบ
จากที่คุณอ่านมา ก็ประมาณเนี่ยแหละครับ ผมก็แค่อยากระบายออกมาบ้าง
และออกแนวสับสน ผมก็ไม่รู้จะถามอะไรคุณ ๆ กันแน่ ๆ มีอะไร comment ก็บอกผมได้เลย
ปล.ทุกวันนี้ผมอยากได้เงินเดือนเยอะ ๆ แบบเพื่อน ๆ บ้าง ไม่รู้ว่าผมเดินทางอะไรผิด
ต่ำ ๆ เพื่อนผมก็ สองหมื่นห้าขึ้นไปแล้ว บ้างคนก็อีกนิดก็แสนแล้ว (อย่าไปเทียบกับชาวบ้าน ผมรู้คุณจะบอกผมแบบนั้น 555)
ปล.2 หลัง ๆ ผมคิดว่าตัวเองโง่ตลอด สู้ใครเขาไม่ได้เลย (โดยเฉพาะภาษาอังกฤษ)
ยิ่งเดี๋ยวนี้กินยาแล้วเหมือนสมองมันไม่ทำงาน บางครั้งก็ต้องถามย้ำ ๆ
เรื่องงานที่เข้าสั่งมา ตกลงเป็นที่ยา หรือ เป็นที่ผมเอง (โทษยาไว้ก่อน)
ปล.3 ผมกลายเป็นคนเงียบขรึมไปเลย มุขตลก ๆ เวลาเขียนกระทู้ก็คิดไม่ออก
เมื่อก่อนมีช่วงนึงได้เป็นกระทู้แนะนำถี่ ๆ และเขียนเกี่ยวกับละครมีคนตอบและชอบ
ตอนนั้นรู้สึกมีความสุขมากเลย เหมือนตัวเองมีค่า
ปล.4 จบครับ ไม่มีอะไรต่อแล้ว ขอบคุณที่อ่านจบครับ จะขอบคุณอีกนิดคือ ตอบอะไรผมหน่อยนะ นะ นะ
ฟังผมบ่นหน่อยสิ และช่วยแสดงความเห็นนิดนึง
อืม....คือ จริง ๆ ผมไม่รู้จะไประบายที่ไหนนะ facebook ก็ไม่ได้ คุยกับใครก็ไม่ได้ และคิดว่าใน pantip
ก็คงไม่มีใครรู้จักตัวจริงผมหรอก งั้นก็ขอเลยแล้วครับ
เผื่อใครว่าง ๆ มานั่งอ่านกระทู้พอจะให้ความเห็นผมได้ ผมรู้พวกคุณว่างกัน พรุ่งนี้ก็หยุดอีก
มาฟังเรื่องของผมกันเถอะ
ผมอายุ 33 เลขกำลังสวย เงินเดือนก็หมื่นแปด อาศัยพ่อแม่อยู่ ก็ต้องช่วยทางบ้านประมาณ 6 พัน ต่อเดือน
พึ่งได้งานใหม่หลังจากตกงานมา 1 เดือน และโดนโกงเงินเดือนไป 2 เดือน
ซึ่งที่ใหม่เงินเดือนก็ไม่ได้มากกว่าที่เก่าเลย แต่บริษัทโค ตะ ระ มั่นคง
จนผมยังงง ๆ เลยว่าทำไมเขารับผม คุณสมบัติก็ไม่ได้ดีอะไรเลย
เพราะผมก็ไม่ได้มีความรู้เด่นสักด้าน ออกแนวมนุษย์เบ็ดเตล็ด แถมอายุเกินกว่าที่เข้ารับ
แถมป่วยเป็น bipolar อีกตั้งหาก แต่เก็บไว้เป็นความลับไม่ได้บอกบริษัทใหม่
หลักจากได้งานทำแล้ว ทำมาได้ 3 วัน ที่สรุปคร่าว ๆ ก็ได้ใจความว่า
ก็งานธุรการ รับใบแจ้งหนี้ส่งให้บัญชี แจ้งเจ้าของสถานที่ว่าจะส่งพนักงานเข้าไป
และเบ็ดเตล็ด งานเอกสารล้วน ๆ ช่วงนี้ไม่รู้ว่าช่วงแรกหรือเปล่า ทำงานได้ครึ่งวัน
ผมก็ว่างแสนว่าง จนคิดว่า เขาจะมองเรายังไงนะ จะรอดโปรหรือเปล่าฟระเนี่ย
ก่อนหน้านั้นผมไปหางานแนวที่อยากทำก็ไปเจอบริษัทนึง เขาเป็นบริษัทแนว Creative hub (เขาว่าอย่างนั้น)
ผมก็คิดว่าถ้าได้ทำก็คงได้ใช้ความคิดสร้างสรรค์อะไรมาบ้าง แต่ปัญหาคือ
ผมไม่มีประสบการณ์ใด ๆ เลย นิเทศน์ก็ไม่ได้จบ ก็ไปตื้อ ๆ เขาใน facebook บริษัท
หนึ่งเดือนให้หลัง (ว้นนี้) เขาก็บอกให้ส่ง resume เข้ามาที่เมลนี้สิ (ตอบช้ามาก แต่ก็ดีใจน้ำตาแถบไหล)
ก็ส่งไปครับ และคิดว่าถ้าเขารับก็ปาฏิหาริย์เลย แต่เงินเดือนก็คงน้อยลง ใจคิดอย่างดีสุดก็คงหมื่นห้า
ลองคุยกับแม่แย็บ ๆ แม่ไป ซึ่งแม่ก็บอกว่างานที่ทำอยู่นะทำไปสิ ทำไปตลอดชีวิตนั้นแหละ งานออกจะมั่นคง
ใจผมก็คิด เราต้องอะไรแบบนี้ไปตลอดชีวิตเลยหรือ แค่คิดผมก็เซ็งแล้ว
ผมก็ไม่รู้ว่างานที่มั่นคง กับงานที่อยากทำและเงินเดือนลดลง (คิดว่าตัวเองอยากทำ)
ผมควรเลือกอันไหน หลัง ๆ ตั้งแต่ป่วย ผมตัดสินใจอะไรเองไม่ได้เลย
ได้แต่ถาม ๆ ๆ คนอื่นว่า "เอาไงดีครับ" แถมมองโลกในแง่ร้าย
ชอบเอาความคิดแง่ร้ายไปใส่คนอื่น ประมาณว่าเขาต้องคิดกับเราแบบร้าย ๆ แน่เลย วิตกกังวล
ผมเคยอาการหนักแบบเครียดตลอดเวลา นอนยังเอาเก็บไปเครียด สุดยอดแห่งความทรมาน
จนคิดว่าจะหลุดกรอบของสติ กลายเป็นคนบ้าแบบเต็มรูปแบบ
จากที่คุณอ่านมา ก็ประมาณเนี่ยแหละครับ ผมก็แค่อยากระบายออกมาบ้าง
และออกแนวสับสน ผมก็ไม่รู้จะถามอะไรคุณ ๆ กันแน่ ๆ มีอะไร comment ก็บอกผมได้เลย
ปล.ทุกวันนี้ผมอยากได้เงินเดือนเยอะ ๆ แบบเพื่อน ๆ บ้าง ไม่รู้ว่าผมเดินทางอะไรผิด
ต่ำ ๆ เพื่อนผมก็ สองหมื่นห้าขึ้นไปแล้ว บ้างคนก็อีกนิดก็แสนแล้ว (อย่าไปเทียบกับชาวบ้าน ผมรู้คุณจะบอกผมแบบนั้น 555)
ปล.2 หลัง ๆ ผมคิดว่าตัวเองโง่ตลอด สู้ใครเขาไม่ได้เลย (โดยเฉพาะภาษาอังกฤษ)
ยิ่งเดี๋ยวนี้กินยาแล้วเหมือนสมองมันไม่ทำงาน บางครั้งก็ต้องถามย้ำ ๆ
เรื่องงานที่เข้าสั่งมา ตกลงเป็นที่ยา หรือ เป็นที่ผมเอง (โทษยาไว้ก่อน)
ปล.3 ผมกลายเป็นคนเงียบขรึมไปเลย มุขตลก ๆ เวลาเขียนกระทู้ก็คิดไม่ออก
เมื่อก่อนมีช่วงนึงได้เป็นกระทู้แนะนำถี่ ๆ และเขียนเกี่ยวกับละครมีคนตอบและชอบ
ตอนนั้นรู้สึกมีความสุขมากเลย เหมือนตัวเองมีค่า
ปล.4 จบครับ ไม่มีอะไรต่อแล้ว ขอบคุณที่อ่านจบครับ จะขอบคุณอีกนิดคือ ตอบอะไรผมหน่อยนะ นะ นะ