อย่าเชียวน่เลยนะครับ ผมจะเล่าประวัติตัวเองให้ฟังเรื่องเอาหมาเอาแมวไปปล่อยนี่แหละ
เมื่อสมัยผมเป็นเด็ก น่าจะเจ็ดถึงแปดขวบได้ คุณย่าได้ให้แมวผมมาเลี้ยงสองตัว แต่ปรากฎว่าแม่ผมท่านไม่ชอบแมว (ตอนนั้น) จึงสั่งให้ผมเอาแมวสองตัวไปปล่อยข้างวัด ผมจึงจำใจเอามันไม่ปล่อยทั้งที่ไม่อยากทำเลย เพราะรักและสงสารมันมาก อีกอย่างตัวมันก็ยังเล็ก

ผมกับน้องอุ้มแมวไปคนละตัว ซึ่งหลังจากปล่อยไปแล้วอีกตัวมันดมกลิ่นกลับมาบ้านได้เองแต่อีกตัวหายเงียบไปเลย ผมจึงเอาตัวที่กลับมาไปปล่อยอีกครั้งหนึ่ง ผลปรากฎว่ามันหายไปทั้งคู่เลยจริงๆ คราวนี้
มารู้ภายหลังว่ามันถูกป้าที่ปลูกบ้านอยู่ข้างวัดฆ่าตายทั้งคู่ ต่อมาอีกประมาณสองสามปีป้าคนที่ฆ่าแมวก็ถูกฟ้าผ่าตาย
ส่วนผมกับน้องคนรองตอนนี้ต้องตกระกำลำบากเร่ร่อนออกจากบ้านทั้งคู่ ขนาดน้องผมบวชมาแล้วก็ยังไม่พ้นกรรมนั้นเลยนะ
ปัจจุบันผมก็ยังเป็นคนเพนจรหาที่อยู่ไม่ได้ ส่วนทางบ้านผมก็ไม่มีใจที่จะคิดกลับไปเพราะยกให้น้องคนเล็ก และตั้งมั่นว่าจะไม่กลับไปอาศรัยอีก

ล่าสุดน้องได้แต่งงานแต่งการไปแล้วแต่ก็ยังต้องเร่ร่อนหาเช้ากินค่ำตกระกำลำบากอยู่ ตัวผมก็เช่นกันและที่แย่ไปกว่านั้นผมหาคนที่จะมารักยังไม่ได้ครับ ไม่ใช่เลือกมากนะแต่ว่าเข้าหาใครเขาก็ไม่เอาน่ะครับ