สวัสดีค่ะ เราเป็นผู้หญิง และที่ใช่คือ เราชอบเพศเดียวกัน นั่นคือผู้หญิง
แต่จะว่าเราเป็นผู้หญิงร้อยเปอร์เซ็นต์เลยก็ไม่ใช่ ก่อนจะเข้าประเด็นเลยขออธิบายความเป็นตัวเองสักหน่อย

เพศแต่กำเนิดเราเป็นผู้หญิงค่ะ ในบัตรประชาชน สูติบัตร พาสปอร์ตคือผู้หญิง
นิสัยส่วนตัวเลยก็เอ่อ ห้าวๆ หน้าต่างธรรมดาผอมแต่ไม่แห้ง ตัดผมซอยสั้นแบบผู้หญิงปกติ
แต่งตัวง่ายๆ เสื้อยืดกางเกงยีน เสื้อบอลกางเกงบอลบ้างบางครั้ง รองเท้าผ้าใบอะไรทำนองนี้
คบทั้งเพื่อนผู้หญิงและผู้ชายค่ะ เพื่อนผู้ชายจะเยอะกว่า ชอบเล่นบาส เตะบอลบ้าง ดูบอลบ่อยๆ
ติดเกมค่ะ ทั้งออนไลน์ออฟไลน์ แต่ตอนนี้ไม่ค่อยแล้วเนื่องจากภาระงานและการเรียน
ถ้าจะถามเรื่องความรัก เราชอบผู้หญิง มีแฟนเป็นผู้หญิงมาตลอดเพราะจีบเองตลอด5555555
ไม่ใช่ว่าไม่เคยเปิดใจให้ผู้ชายนะคะ แต่แทบไม่มีมาจีบเลย เคยมีมาคนนึงค่ะ แต่ไม่นานก็ไป
แฟนที่ว่านี่ ก็รู้จักผ่านอินเตอร์เน็ตค่ะ คุยกัน ตกลงคบกันทั้งที่ยังไม่เคยเจอตัวจริงทุกคนเลย
เพราะตอนนั้นยังอยู่ม.ต้น จะไปเจอคนที่เห็นแค่หน้าตาในโลกออนไลน์ก็อาจทำให้พ่อแม่เป็นห่วง
ไม่รู้ว่าพ่อแม่รู้รึเปล่าว่าชอบผู้หญิง แต่ก็คงรู้แหละ... พ่อแม่อ่ะเนอะ
พอเริ่มโตขึ้น ก็สามารถนัดเจอกันได้ง่ายขึ้น ก็เลยได้เจออยู่บ้าง สุดท้ายก็ไปไม่รอด

ขึ้นมหาลัยแล้ว มีวุฒิภาวะเพิ่มขึ้น ก็เข้าใจอะไรบางอย่างว่า ความรักระยะไกล + โลกออนไลน์มันคบกันยาก
เลยตัดสินใจแบบเด็ดขาดเลยว่า จะหาแฟนที่รู้จักจากชีวิตจริง เจอกันจริงๆ สักคน ก็ได้ตกหลุมรักคนคนนึงเข้า
มันคล้ายกับความรักครั้งแรกเลย เธอเป็นผู้หญิง อายุก็ใกล้ๆ กันด้วย
สรุปคร่าวๆ แล้วกันนะคะ คือเราอกหักตั้งแต่แรกเลยเพราะ....
1.ดูแล้วยังไงเค้าก็ชอบผู้ชาย
2.เราดันทุรันไม่เลิกชอบเค้าแม้ว่าตอนนั้นจะกลับตัวทัน
3.ในที่สุดเค้าก็มี "ผู้ชายคนนั้น" ที่รักและเข้าใจ

ข้อสุดท้ายเราพึ่งมารู้ที่หลังตอนสนิทกับเค้าไปแล้ว ยังไงก็ไม่มีทางพัฒนามันไปได้ไกลกว่านี้
กลายเป็นเพื่อนแก๊งเดียวกันเรียบร้อยแล้ว ตลกดีจริงๆ
พยายามจะเริ่มใหม่ ลองๆ จีบ ผู้หญิงคนที่คิดว่าใช่ ผลลัพธ์ก็คือเพื่อน
เราได้ผู้หญิงทุกคนที่พยายามจีบมาเป็นเพื่อน ก็ดีนะคะ ได้เพื่อนผู้หญิงเยอะแยะเลย
ถึงแม้ว่าเราจะเป็นคนมีเพื่อนเยอะพอสมควรแล้วก็ตาม

เราเป็นคนคิดมาก อันนี้เพื่อนผู้หญิงที่เคยไปจีบเค้าบอกมาค่ะ แต่มันเป็นปัญหาที่ติดใจมาหลายเดือนแล้ว
บทสนทนาต่อไปนี้เราคุยกับเพื่อนคนนึงตอนเมา จำได้ไม่หมดหรอก แต่ก็จำส่วนที่สำคัญๆ ได้
เรา: เป็นผู้หญิงแล้วมันผิดตรงไหน
เพื่อน: ทำไมอ่ะ
ร: ก็ถ้าเราเป็นผู้ชาย "เค้า" จะหันมาสนใจเราบ้างปะ
พ: ทำไมคิดแบบนั้นล่ะ
ร: ถามไรหน่อยดิ เรานิสัยเหมือนผู้ชายปะ
พ: เหมือนแทบทุกอย่างเลยนะ
ร: เราเคยลองจีบผู้หญิงคนนึงในไลน์แบบไม่ได้บอกเพศเค้า ไม่ได้พิมครับ ไม่ได้พิมค่ะ
พ: ....
ร: สุดท้ายเค้าก็ชอบเราเว้ย แต่พอบอกว่าเราเป็นผู้หญิง เค้าก็หายไป
ร: ทำไมอ่ะ เราผิดหรอที่แค่ร่างกายเราเป็นผู้หญิง ไม่ใช่ผู้ชาย แต่งงานกับเค้าไม่ได้ มีลูกกับเค้าไม่ได้
ร: เราไม่มีหัวใจหรอว-ะ  
พ: ใจเย็นดิ มันไม่เกี่ยวหรอกเว้ยว่าเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง
ร: ใครๆ ก็พูดว่า ความรักไม่ผิด จะเพศไหนรักกัน คบกัน มันไม่ผิด แต่สุดท้าย เราไปจีบ เค้าก็ไม่เอา

ใช่ค่ะ สังคมสมัยนี้เปิดกว้างยอมรับเพศที่สามสี่ห้ากันมากขึ้น แต่ไม่ใช่ทุกคนจริงๆ ที่จะเปิดกว้างหากมันเกิดขึ้นกับตัวเอง




"เราเชื่อว่ายังไงผู้ชายก็ต้องคู่กับผู้หญิง"
คำพูดนี้หลุดออกมาจากปากเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่ง
คนรอบตัวตอนนี้ก็มีแฟนแบบชายหญิง คนรอบตัวเค้าก็แอบชอบกันแบบชายหญิง
เพื่อนที่เป็นทอมก็มีแฟนเป็นผู้หญิง เพื่อนที่เป็นเกย์ก็มีแฟนเป็นผู้ชาย
หรือเป็นเราคนเดียวรึเปล่าที่นิสัยไม่ดี ไปจีบผู้หญิงคนไหน เค้าก็เขียนสถานะให้เราเป็นแค่เพื่อน

ถามผู้หญิงกี่คน ด้วยคำถามเดียวกันกับบทสนทาข้างบนที่ว่า เราผิดหรอที่แต่งงานมีลูกกับเค้าไม่ได้
ก็ได้คำตอบที่มีความหมายเหมือนกันเลยก็คือ "ไม่ผิด"
แต่พอถามว่าถ้ามีผู้หญิงมาจีบจะเอามั้ย ก็ได้คำตอบลังเลบ้าง แต่ส่วนใหญ่แน่ใจว่า สุดท้ายก็ "ไม่เอา"

บ่นเยอะอย่างกับนิยาย ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
ไม่รู้กระทู้นี้จะทำให้คนที่ชอบเพศเดียวกันหมดกำลังใจไปรึเปล่า ขอโทษด้วยค่ะ
แชร์ความรู้สึก/ประสบการณ์ได้นะคะ ที่ตั้งกระทู้นี้เพราะต้องการคำตอบจากผู้หญิง/คนชอบเพศเดียวกันว่า

"ตกลงแล้ว เปิดใจยอมรับความรักแบบเพศที่สามในสังคม แต่ไม่เปิดใจหากมันเกิดขึ้นกับตัวเอง" ใช่มั้ยคะ

ขอบคุณทุกคำตอบค่ะ