ก่อนอื่นต้องบอกก่อนนะครับว่าผมเรียนอยู่โรงเรียนเเห่งหนึ่งในจังหวัดสกลนคร   ผมเรียนตั้งเเต่มัธยมต้นครับและตอนนี้ผมก้อเรียนอยู่มัธยมปลาย  อยู่ ม4ครับ
         คือเรื่องที่ผมจะมาเล่าให้ฟังเนี่ยเป็นเรื่องเพื่อนนะครับ คือผมเป็นคนที่เก็บเื่องราวไว้มากและนานจนกว่าเรื่องนั้นจะละเบิดออกมาแบบบ๊างๆๆๆ
ผมเป็นคนที่ไม่ค่อยฉุงฉิงกับใครถ้าไม่ใช่เพื่อนสนิทจริงๆครับ เเต่เพื่อนในห้องเนี่ยผมก้อทราบนะครับว่ามันต้องสนิทกันทุกคน  เเต่สำหรับเพื่อนผมมันไม่ใช่นะครับ   เขาจะมีเพื่อนสนิทกันเป็นกลุ่มๆครับเวลาไปไหนมาไหนเขาก้อจะชวนกันไปตลอดยกเว้นผมกับเพื่อนๆที่เขาไม่ได้ชวนประมาณ10คนได้ ผมก็ไม่ได้คิดไไรมากนอกเสียจากคิดว่า   เออ เพื่อนที่เค้าใช้กันคือเพื่อนที่เขาชวนไปไหนมาไหนด้วยกันไปดูหนัง กินข้าว โดยเฉพาะกินส้มตำบ่อยมากอยากจะบอกเลยว่าเรื่องอื่นผมไม่สนนะเเต่เรื่องส้มตำมีเคืองเพราะผมเป็นคนชอบกินส้มตำเป็นชีวิตจิตใจ  เเต่บังเอิญมันไม่ชวนแฮะ  เนื่องมาจากคงไม่ใช่เพื่อนสนิทของพวกมัน  เเต่ผมคิดว่าเพื่อนทุกคนเป็นเพื่อนสนิทตลอดเวลา เเต่ว่าถ้าเขาไปเอ่ยปากชวนเราเราก้อไม่ใช่คนที่ว่า  เห้ยเราไปด้วยดิ   ผมไม่ใช่คนเบบนั้นเลย    หลังจากนั้นกินครั้งต่อไปชวนผมไปกินครับ   มีงอลครับไม่ไปกินครับบอกพวกมันว่ากูกลัวไม่อิ่มไปกินเลยเดี่ยวไปหาซื้อกินเเถวบ้าน  ใจจริงอยากไปนะเเต  งอลไงฮะ
   หลังจากนั้นมาผมก้อไม่ได้คิดเรื่องเพื่อนหรือว่าอะไรทั้งสิ้นคิดเสียว่าเพื่อนที่ผมเจมามันกก้อเเค่คนที่อยู่ร่วมห้องกันเฉยๆไม่ได้เป็นเพื่อนกันจริงๆ
พอขึ้น ม ปลายครับเพ่ือนเก่าก้อเหลือเเค่ไม่กี่คนครับเพราะยสอบไ้ยุห้อง4เพื่อนคนอื่นก้อกระจายไปอยู่ 1 2 3 4 5 6 7 บ้าง เห็นหน้าเดินผ่านก้อไม่ได้ทักครับหยิ่งไงทำเหมือนไม่เห็นเเต่บางครั้งก้อทักครับ  เเต่ผมมาโฟกัสที่เพื่อนใหม่ครับพยายามทำให้เพื่อนใหม่ไม่เป้นเหมือนเพื่อนเก่าๆ
เเต่เพื่อนที่ีก้อมีนะครับ  ผมอยากบอกเลยมีดังนี้
เอิร์ธ นนท์  ตาล  อ๋อม    เพื่อนที่ผมบอกชื่อเนี่ยผมบอกเลยครับว่าไม่เหมือนคนอื่นเพราะบางครั้งที่เขาไปกินส้มตำกัล  นนท์จะเป็นคนชวนตลอดเเต่ผมไม่ชอบ  เพื่อนคนอื่นๆไงเลยไม่ไป

ปล  เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องไร้สาระนะเเต่เรื่องนี้ทำให้เราคิดได้ไงว่าคนไหนเพื่อนเเท้คนไนเพื่อนไม่แท้