ไม่รู้จะมีอ่านไหม แค่อยากเล่า (ทั้งหมดคือเรื่องจริง)
ย้อนวัยซักนิด
         เราก็บเเฟนคบกันมา 5 ปี กว่า เกือบ6ปีแหละ รู้จักกันมาตั้งแต่ม.1  แต่พึ่งมาเป็นแฟนกันตอนม.5 ตอนนี้ก็ปี3 แล้ว
เราก็คบๆเลิกๆกันหลายครั้งนะ  เราไม่ชอบนิสัยเค้าหลายอย่างเลยแหละ แต่เค้าก็เปลี่ยนเพื่อเราได้นะ เราไม่ชอบคนสูบบุหรี่ กินเหล้า เที่ยวกลางคืน เค้าก็ไม่นะ เลิกหมดทุกอย่างเพื่อเรา(รู้สึกภูมิใจ 55) ส่วนใหญ่เราจะเจอกันที่โรงเรียน กับคุยโทรศัพท์. เพราะเราเป็นคนค่อนข้างถือตัว ไม่เคยแม้กระทั้งคุยกันที่โรงเรียน
         จนมาเข้ามหาลัย เราเรียนมหาลัยในภาคอีสานแห่งหนึ่ง(สะดืออีสาร) แฟนเราเรียนที่ จังหวัดในภาคอีสานใหญ่ที่สุด555 การเจอก็น้อยลง  มีแค่คุยโทรศัพท์ จนวันนึงเค้าจับได้ใบแดง เลยลาออกจาดมหาลัย ตอนนั้นพอรู้ข่าว ช็อกคร้าาา บอกกับตัวเองว่าไม่จริ๊งงง ไม่จริง คือทำใจไม่ได้ ไม่คิดไม่ฝันมาก่อน  เราเห็นแกตัวนะ บอกเลิกไม่รู้กี่ครั้ง แบบทำใจไม่ได้คร้าาา
         เค้าเริ่มฝึก 1/11/14 จากนั้นมาเราก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย(ที่ค่ายห้าม) เรารู้สึกเหงา เคว้งคว้าง คนที่เคยคุยกันทุกวันอยู่ๆเค้าก็หายไป ไม่รู้ข่าวคราว เราไม่รู้จัทำยังไงหาทางออกไม่ได้ (เป็นบ้าเหมือนคนอกหัก จนเพื่อนรำคาญ) เราก็เล่นเฟตไปเรื่อยๆตามหาเฟตครูฝึกเลยคร้าา หาประมาณ2-3วัน ในที่สุดดดดฉันก็เจอออ 555 (ฉันทำได้ๆๆๆ) ในเฟตครูฝึกมีรูปแฟนเราอยู่พอดี จัดการแอตเฟตเลยคร้าา ทักแชตครูเลยคร้าาา
เรา : ครูใช้ครูฝึกค่าย.......ไหมค่ะ(รอประมาณ1-2วัน กว่าครูฝึกจะตอบ )
ครู : ใช่ครับ มีอะไร
เรา: ครูรู้จัก พลทหาร ................ไหมค่ะ
ครู : ใช่คนนี้ป่ะ  >ส่งรูปมาให้ดู
ณ จุดๆนี้ คือแบบดีใจมากอ่ะ ฟินอ่ะ!!! แค่รู้ว่าเค้าสบายดีก็ดีใจแล้วว(เป็นบ้าไปเลยคร้าาาาา ดีใจมากเกิน)
เรา : ใช่ค่ะ
หลังจากนั้นครูก็ส่งรูปมาให้ดูบ่อยๆๆๆ คือมันดีอ่ะ
      และแล้วว พลทหารก็โทรหาเรา บอกว่าวันอาทิตย์ให้มาเยี่ยมได้นะ แค่ได้ยินเสียง คำพูดคำเดียวที่ทำให้เราร้องไห้ "รอเค้านะ รักเสมอ"
ไปไม่ถูกเลยจร้าา มันดีใจแบบบอกไม่ถูก
      ก่อนวันไปหา เราติดเรียนทั้งวัน 9.00-21.30(อาจารย์นัดสอน ทั้งที่เป็นวันเสาร์แท้ๆ) เราคิดว่ายังไงเราก็คงไม่ได้ไปหาพลทหาร เรียนเลิกดึกขนาดนี้ แต่เรามีเพื่อนดีนะ ไปส่งเราที่บขส. รถกำลังจะออกพอดี. เราก็ขึ้นรถไปถึงประมาณตี1กว่าๆ นั่งรอถึงเช้าคร้าา 7 โมงหารถ2แถวเข้าไปในค่าย ไปไม่ถูกหรอก แต่มีปาก ถามไปเลื่อยๆ
       และแล้วเราก็ได้เจอกัน หลังจากไม่ได้ติดต่อพูดคุยกันมาเกือบเดือน เห็นหน้าแล้วอยากโผเข้ากอดแต่ทำไม่ได้ อายคน  เราก็นั่งคุยกันซักพัก ไม่มีคำพูดอะไรมากก  ไม่กล้าแม้กระทั้งสบตา กลัวน้ำตาที่กลั่นไว้จะไหลออกมา  เราก็ถ่ายรูป กินขนม สักพักเราก็ต้องกลับ อยู่แค่ชั่วโมงกว่าๆ  ค่ายฝึกกับมาเรียนระยะการเดินทางตั้ง3-4ชม.  ถึงจะเป็นเวลาที่สั้นๆ แต่ด็มีความสุขจนล้วนหัวใจ
*ไม่มีอะไรมาก แค่อยากระบาย อยากมีคนเเลกเปลี่ยนประสบการณ์ *