คือเราปลื้มอ.คนนึง เคยสอนเราเทอมนึง เราเรียนมหาลัย อ.ยังเด็กๆอยู่เลยค่ะ เราก็รู้สึกปลื้มมาก ตอนเรียนนี่แทบจะไม่ได้ฟังเลย มองหน้าอ. 55 แต่พอเรียนจบเทอมนั้น ก็เจออ.คนนี้บ่อยๆ ค่ะ หวัดดีอยุ่เสมอ แต่เมื่อวันก่อนเราเจออ.เค้าก็ทักเรา เราก็หวัดดีเค้า เค้าถามเราเราก็ตอบ คือตอบคำเดียว ในใจคือตกใจ เคยแต่หวัดดีอ.ไม่เคยคุย แบบตอนนั้นทำไรไม่ถูก อยากคุยแต่ไม่กล้าเลยอ่ะ = = อ.ก็เดินจากไป คือพออ.เดินไปแล้วรู้สึกเจ็บใจมากทำไมไม่คุยกับอ. เลยสักคำ ถามคำ ตอบคำ อ.อุส่าห์คุยด้วย
ตอนนี้ยังเจ็บใจไม่หายเลย
ใครเคยเป็นอารามณ์ประมาณนี้มั่ง