กระทู้นี้ ขอเขียนเป็นบันทึกความทรงจำของตัวเองนะคะ
ตั้งแต่เด็กๆ ช่วงนั้นอยู่ ป.2 ชอบฟังเพลงมากกกก
เพลงที่ดังๆในยุคนั้น ต้องแผ่นนี้เลย ^___^ ( พ.ศ.2548 Potato Life )
จากนั้นเลือดเปลี่ยนกรุ๊ปเลย เป็นกรุ๊ป P Potato ตั้งแต่เด็กจนโตคือเติบโตมากับเพลงโปเตโต้เลยค่ะ 55555
เจอแผ่นที่ไหน ขอแม่ซื้อๆๆๆ มีคนเอามาฝากบ้าง
พอโตขึ้นก็ขวาญขวายหาซื้อๆๆ จนได้มาเท่านี้ >< ( พออัลบั้มใหม่ๆมา เริ่มงบหมดค่ะ 5555 เพราะโตขึ้น ต้องจ่ายเอง T^T )
ตอนเด็กๆอยากเจอมากกกก จริงๆพี่ๆเค้าก็เคยมาจังหวัดเรานะคะ แต่มางานดึกตลอด และพลาดตลอด ด้วยความเป็นเด็ก ไปไหนไม่ได้ นอกจากทำใจ T^T
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้จนโปเตโต้ ผลัดๆๆสมาชิกไป ตอนนั้นอยู่ ป.4 ได้ข่าว ก็ยังชอบมากอยู่นะคะ แต่ก็ติดตามน้อยลง T^T
พอโตๆๆขึ้น ม.ต้น เริ่มวัยรุ่น เริ่มกรี๊ดผู้ชาย555 การติดตามฮีโร่เลยหายๆๆไป แต่ก็ยังฟังทุกวันนะคะ จนมีข่าวการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ เลยมาติดตามอีกรอบนึง ไปๆมาๆ ได้กรี๊ดสองวงพร้อมกันเลย คือ "Potato และ R9"
จน เดือน กรกฎาคม ปีนี้ รร. ได้จัดนักเรียนไปรับเสด็จทูลกระหม่อมหญิงฯ (to be no.1) เราไม่ได้ลงชื่อไปค่ะ เพราะไม่ชอบทำกิจกรรม
แต่พอเห็นเพจ R9 ลงประกาศว่ามาเล่นคอนฯ นี่คือรีบมั่วไปด้วยทันที
และเป็นการเจอ Hero ครั้งแรกที่ ประทับใจมากกกก ><
เริ่มด้วยยืนเซ่อข้างเวที พอรถตู้มาจอดคันนึงก็จ้องไว้ เห็นพี่โน๊ต มือกีตาร์ลงมาคนแรกก็จำได้เลย ><
และนี่คือการเจอฮีโร่ครั้งแรกของครึ่งนึงค่ะ 5555
ขอถ่ายรูปพี่วินเป็นคนแรก แบบ ขนาดมั่วไป ไม่มีชื่อไปนะเนี่ย ยังบุกไปถึงหลังเวที 55555
และอีกคนคือ พี่บ๋อมค่ะ ตอนเด็กๆจำได้แม่นมาก พี่บ๋อมเคยพูดไว้ในรายการนึง จำไม่ได้แล้วรายการอะไร
ประมาณว่า "จงสู้ไปแบบนักรบที่มีแผล เพราะชนะศึกแล้วรู้สึกมีคุณค่า"
คือเราเก็บไว้เป็นคติประจำใจจนโตเลย
(รูปนี้พี่บ๋อมเก็บตลับเทปที่เอาไปให้พี่ๆสามคนเซ็น >< ตกใจกันมากๆ 555)
พี่โน๊ตก็ เท่มาก ^^
วันนั้นก็เป็นวันที่ประทับใจมากๆค่ะ ( 28/กค./57 )
จนวันนึงเห็นป้ายแล้ว ว่าโปเตโต้จะมาอีก ( เมื่อต้นปีก็มาในงานกาชาดค่ะ แต่เรากลัวงานแบบนั้น เลยพลาด เสียใจมาก)
แต่เป็นผับ ก็แอบทำใจนิดนึงนะ อายุก็ไม่ถึง คงจะอด
พอวันจริงๆมาถึง หลังเลิกเรียนรีบไปที่ผับนั่นเลยค่ะ 5555 (ไปแบบมีความหวัง)
ไปเดินบื้อๆก่อน เห็นยามโบกรถขนเครื่องดนตรีเข้ามา ก็ใจชื้น ว่าพี่ๆเค้ายังไม่มา
แต่ก็เย็นมากแล้ว กลัวแม่ด่า ตอนนั้นจะเดินออกไปซื้อน้ำหน้าโรงแรมค่ะ ( ผับอยู่ในโรงแรม )
รถตู้สวนเข้ามา ( sense บอกเลย ว่าใช่!!!)
เลยเดินตามรถตู้คันนั้นไปค่ะ นงน้ำไม่กินละ 5555555
วินาทีนั้น รถตู้เปิดท้ายปึ้บ เห็นหลังพี่กานต์ พี่ปั๊บแล้ว แบบใจเต้นระรัว เฮ้ยย เราเจอฮีโร่ตอนเด็กแล้วว
จากนั้นพี่อั้ม (แบล็คอัพเปียโน ก็ลงรถมา ><)
แต่ได้แต่ยืนบื้อๆๆๆๆๆ อยู่ไกลๆค่ะ ไม่กล้าเข้าไป มือได้ล้วงซองเทปโกออนที่แอบพกมา ( ที่ไปขอลายเซ็นพี่ๆ r9 เมื่อเดือนกรกฎา )
ตัดสินใจ เดินเข้าไปล่ะ 55555
คำแรกที่ทักทายพี่ปั๊บ
"พี่คะ หนูขอเวลาแปปนึงเซ็นอันนี้ให้หนูหน่อย ><" แล้วยื่นให้
พี่ปั๊บทำหน้าตกใจมากก ตอนนั้นเราอายจนไม่มองอะไรเลย พี่กานต์ พี่หั่งก็ยืนอยู่แถวนั้นนะ 555555
พี่ปั๊บบอกประมาณ ดีใจมากๆๆๆ ถามชื่อแล้วเซ็นให้
มาสตั้นตอนพี่เค้ายื่นมือมาให้จับ แบบเห้ยยย เราได้สัมผัสฮีโร่เราตัวเป็นๆด้วย ( คืนนั้นไม่อาบน้ำเลย 55555)
แล้วได้รูปคู่ค่ะ >< ( ขอบคุณพี่เติ้ล ถ้าจำผิดขออภัยนะคะ ที่ถ่ายให้ กล้องกากไปนิด เพราะวัยเรียนมีซื้อใช้แค่นี้5555 )
(ปิดหน้าหน่อยช่วงอืดมาก5555)
แต่ซองเทปที่เราเอามา ยังขาดรายเซ็นพี่โอมค่ะ เลยถามพี่ๆเค้า แต่พี่โอมขึ้นไปก่อนแล้ว T^T
คิดว่าพลาดแล้ว
พี่ๆทีมงานใจดีมาก บอกพรุ่งนี้เที่ยง มาส่งได้นะ ลังเลอะไรอยู่ คิดโดดเรียนเลยค่ะ5555
เย็นวันนั้นเลยกลับบ้านไป พี่ปั๊บตะโกนเรียกชื่อพร้อมบอกขอบคุณนะครับ หันหลังกลับไปน้ำตาไหลเลยค่ะ T^T
วันต่อมา ก็ไปอีก แต่เรานั่งรถไปเรียนต้องไปแต่เช้า คือไปนั่งรอในโรงแรมตั้งแต่ 10 โมงเช้าเลย5555 ขอบคุณพี่ยามนะคะ ใจดีมากๆ55555
และคนที่ออกมาคนแรกคือพี่โอม ดีใจมากกก จะได้ครบแล้ว >< แต่เดินวนๆๆพี่โอมนานมาก ไม่กล้าเข้าไปเหมือนเดิม5555
และก็ได้มาค่ะ
ครบแล้ว ^^ ความฝันเป็นจริงเลย
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้แม้เทปนี้จะได้รายเซ็นครบในวันที่พี่ๆไม่ได้อยู่ด้วยกัน แต่ก็ยังประทับใจค่ะ T^T
แว้บเอารูปมาให้พี่เค้าเซ็นด้วย >< พี่หั่งฮามากๆ พี่กานต์ก็จับได้ว่าโดดเรียนมา เป็นกันเองทุกคนเลยค่ะ ><
คราวนี้อดถ่ายรูปคู่ค่ะ โอกาสไม่มีเลย แต่ได้รายเซ็นก็คุ้ม ^^
ถึงจะยังไม่เป็นจริงตรงไม่ได้ดูคอนเสิร์ตโปเตโต้แบบสดๆ แต่ก็ถือว่าได้เจอฮีโร่แล้วค่ะ ><
( 27-28/พย./57)
ขอบคุณที่เสียเวลาอ่านนะคะ อาจเป็นความ บ้า ความคลั่ง ของเด็กคนนึง ที่มันได้เป็นจริงขึ้นมาได้ ถ้าเกิดเราบ้าการ์ตูน จอมยุทธแบบคนอื่น คงหาโอกาสแบบนี้ไม้ได้
5555 เหตุการณ์พวกนี้ทำให้รู้ว่า พี่ๆทั้งสองวง ใจดี เป็นกันเองทุกคนค่ะ จนซึ้งมากกก T___T
เมื่อฉันได้เจอ Hero ตั้งแต่เด็ก >< ( วงร็อค )
ตั้งแต่เด็กๆ ช่วงนั้นอยู่ ป.2 ชอบฟังเพลงมากกกก
เพลงที่ดังๆในยุคนั้น ต้องแผ่นนี้เลย ^___^ ( พ.ศ.2548 Potato Life )
จากนั้นเลือดเปลี่ยนกรุ๊ปเลย เป็นกรุ๊ป P Potato ตั้งแต่เด็กจนโตคือเติบโตมากับเพลงโปเตโต้เลยค่ะ 55555
เจอแผ่นที่ไหน ขอแม่ซื้อๆๆๆ มีคนเอามาฝากบ้าง
พอโตขึ้นก็ขวาญขวายหาซื้อๆๆ จนได้มาเท่านี้ >< ( พออัลบั้มใหม่ๆมา เริ่มงบหมดค่ะ 5555 เพราะโตขึ้น ต้องจ่ายเอง T^T )
ตอนเด็กๆอยากเจอมากกกก จริงๆพี่ๆเค้าก็เคยมาจังหวัดเรานะคะ แต่มางานดึกตลอด และพลาดตลอด ด้วยความเป็นเด็ก ไปไหนไม่ได้ นอกจากทำใจ T^T
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
พอโตๆๆขึ้น ม.ต้น เริ่มวัยรุ่น เริ่มกรี๊ดผู้ชาย555 การติดตามฮีโร่เลยหายๆๆไป แต่ก็ยังฟังทุกวันนะคะ จนมีข่าวการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ เลยมาติดตามอีกรอบนึง ไปๆมาๆ ได้กรี๊ดสองวงพร้อมกันเลย คือ "Potato และ R9"
จน เดือน กรกฎาคม ปีนี้ รร. ได้จัดนักเรียนไปรับเสด็จทูลกระหม่อมหญิงฯ (to be no.1) เราไม่ได้ลงชื่อไปค่ะ เพราะไม่ชอบทำกิจกรรม
แต่พอเห็นเพจ R9 ลงประกาศว่ามาเล่นคอนฯ นี่คือรีบมั่วไปด้วยทันที
และเป็นการเจอ Hero ครั้งแรกที่ ประทับใจมากกกก ><
เริ่มด้วยยืนเซ่อข้างเวที พอรถตู้มาจอดคันนึงก็จ้องไว้ เห็นพี่โน๊ต มือกีตาร์ลงมาคนแรกก็จำได้เลย ><
และนี่คือการเจอฮีโร่ครั้งแรกของครึ่งนึงค่ะ 5555
ขอถ่ายรูปพี่วินเป็นคนแรก แบบ ขนาดมั่วไป ไม่มีชื่อไปนะเนี่ย ยังบุกไปถึงหลังเวที 55555
และอีกคนคือ พี่บ๋อมค่ะ ตอนเด็กๆจำได้แม่นมาก พี่บ๋อมเคยพูดไว้ในรายการนึง จำไม่ได้แล้วรายการอะไร
ประมาณว่า "จงสู้ไปแบบนักรบที่มีแผล เพราะชนะศึกแล้วรู้สึกมีคุณค่า"
คือเราเก็บไว้เป็นคติประจำใจจนโตเลย
(รูปนี้พี่บ๋อมเก็บตลับเทปที่เอาไปให้พี่ๆสามคนเซ็น >< ตกใจกันมากๆ 555)
พี่โน๊ตก็ เท่มาก ^^
วันนั้นก็เป็นวันที่ประทับใจมากๆค่ะ ( 28/กค./57 )
จนวันนึงเห็นป้ายแล้ว ว่าโปเตโต้จะมาอีก ( เมื่อต้นปีก็มาในงานกาชาดค่ะ แต่เรากลัวงานแบบนั้น เลยพลาด เสียใจมาก)
แต่เป็นผับ ก็แอบทำใจนิดนึงนะ อายุก็ไม่ถึง คงจะอด
พอวันจริงๆมาถึง หลังเลิกเรียนรีบไปที่ผับนั่นเลยค่ะ 5555 (ไปแบบมีความหวัง)
ไปเดินบื้อๆก่อน เห็นยามโบกรถขนเครื่องดนตรีเข้ามา ก็ใจชื้น ว่าพี่ๆเค้ายังไม่มา
แต่ก็เย็นมากแล้ว กลัวแม่ด่า ตอนนั้นจะเดินออกไปซื้อน้ำหน้าโรงแรมค่ะ ( ผับอยู่ในโรงแรม )
รถตู้สวนเข้ามา ( sense บอกเลย ว่าใช่!!!)
เลยเดินตามรถตู้คันนั้นไปค่ะ นงน้ำไม่กินละ 5555555
วินาทีนั้น รถตู้เปิดท้ายปึ้บ เห็นหลังพี่กานต์ พี่ปั๊บแล้ว แบบใจเต้นระรัว เฮ้ยย เราเจอฮีโร่ตอนเด็กแล้วว
จากนั้นพี่อั้ม (แบล็คอัพเปียโน ก็ลงรถมา ><)
แต่ได้แต่ยืนบื้อๆๆๆๆๆ อยู่ไกลๆค่ะ ไม่กล้าเข้าไป มือได้ล้วงซองเทปโกออนที่แอบพกมา ( ที่ไปขอลายเซ็นพี่ๆ r9 เมื่อเดือนกรกฎา )
ตัดสินใจ เดินเข้าไปล่ะ 55555
คำแรกที่ทักทายพี่ปั๊บ
"พี่คะ หนูขอเวลาแปปนึงเซ็นอันนี้ให้หนูหน่อย ><" แล้วยื่นให้
พี่ปั๊บทำหน้าตกใจมากก ตอนนั้นเราอายจนไม่มองอะไรเลย พี่กานต์ พี่หั่งก็ยืนอยู่แถวนั้นนะ 555555
พี่ปั๊บบอกประมาณ ดีใจมากๆๆๆ ถามชื่อแล้วเซ็นให้
มาสตั้นตอนพี่เค้ายื่นมือมาให้จับ แบบเห้ยยย เราได้สัมผัสฮีโร่เราตัวเป็นๆด้วย ( คืนนั้นไม่อาบน้ำเลย 55555)
แล้วได้รูปคู่ค่ะ >< ( ขอบคุณพี่เติ้ล ถ้าจำผิดขออภัยนะคะ ที่ถ่ายให้ กล้องกากไปนิด เพราะวัยเรียนมีซื้อใช้แค่นี้5555 )
(ปิดหน้าหน่อยช่วงอืดมาก5555)
แต่ซองเทปที่เราเอามา ยังขาดรายเซ็นพี่โอมค่ะ เลยถามพี่ๆเค้า แต่พี่โอมขึ้นไปก่อนแล้ว T^T
คิดว่าพลาดแล้ว
พี่ๆทีมงานใจดีมาก บอกพรุ่งนี้เที่ยง มาส่งได้นะ ลังเลอะไรอยู่ คิดโดดเรียนเลยค่ะ5555
เย็นวันนั้นเลยกลับบ้านไป พี่ปั๊บตะโกนเรียกชื่อพร้อมบอกขอบคุณนะครับ หันหลังกลับไปน้ำตาไหลเลยค่ะ T^T
วันต่อมา ก็ไปอีก แต่เรานั่งรถไปเรียนต้องไปแต่เช้า คือไปนั่งรอในโรงแรมตั้งแต่ 10 โมงเช้าเลย5555 ขอบคุณพี่ยามนะคะ ใจดีมากๆ55555
และคนที่ออกมาคนแรกคือพี่โอม ดีใจมากกก จะได้ครบแล้ว >< แต่เดินวนๆๆพี่โอมนานมาก ไม่กล้าเข้าไปเหมือนเดิม5555
และก็ได้มาค่ะ
ครบแล้ว ^^ ความฝันเป็นจริงเลย
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
แว้บเอารูปมาให้พี่เค้าเซ็นด้วย >< พี่หั่งฮามากๆ พี่กานต์ก็จับได้ว่าโดดเรียนมา เป็นกันเองทุกคนเลยค่ะ ><
คราวนี้อดถ่ายรูปคู่ค่ะ โอกาสไม่มีเลย แต่ได้รายเซ็นก็คุ้ม ^^
ถึงจะยังไม่เป็นจริงตรงไม่ได้ดูคอนเสิร์ตโปเตโต้แบบสดๆ แต่ก็ถือว่าได้เจอฮีโร่แล้วค่ะ ><
( 27-28/พย./57)
ขอบคุณที่เสียเวลาอ่านนะคะ อาจเป็นความ บ้า ความคลั่ง ของเด็กคนนึง ที่มันได้เป็นจริงขึ้นมาได้ ถ้าเกิดเราบ้าการ์ตูน จอมยุทธแบบคนอื่น คงหาโอกาสแบบนี้ไม้ได้
5555 เหตุการณ์พวกนี้ทำให้รู้ว่า พี่ๆทั้งสองวง ใจดี เป็นกันเองทุกคนค่ะ จนซึ้งมากกก T___T