คิดถึงกระทู้พันทิปมากๆ ไม่ได้เข้ามาโพสนานแล้ว แต่ก้อมาดูมาอ่านของคนอื่นตลอดๆนะ
จนตอนนี้ มีเรื่องที่อึดอัดใจและสำคัญมากเรื่องหนึ่งในชีวิต อยากเล่าให้เพื่อนๆฟังค่ะ
       เรื่องของเราอาจดูเป็นเรื่อง ความรัก ง้องแง้ง ก๊องแก๊ง ไร้สาระ...แต่เราเชื่อนะ ถ้ามีใครอีกที่ต้องเจอแบบเรา แล้วได้เข้ามาอ่านกระทู้นี้
เค้าคงได้ประโยชน์อะไรจากมันบ้าง ไม่มากก็น้อย...
        เข้าเรื่องเลยนะคะ ตอนนี้เราคบกับผู้ชายคนหนึ่ง ที่เคยรู้จักกันตั้งแต่ที่ทำงานเก่า เมื่อ 5 ปีที่แล้ว
เค้าอายุน้อยกว่าเรา 6 ปี ซึ่งตอนนั้นเราก้อคุยกับเค้าเหมือนเพื่อน พี่น้องร่วมออฟฟิตเดียวกันเท่านั้น เพราะเค้ามีครอบครัวแล้วค่ะ มีเมียมีลูกแล้ว และดูครอบครัวสมบูรณ์ดี
        แต่ตอนนั้นก้อยอมรับนะคะ ว่าแอบปลื้มเค้าเหมือนกัน เพราะผู้ชายคนนี้ดูมีเสน่ห์ เค้าพุดจามีความรู้ และเก่งคอม ที่สำคัญ ความคิดความอ่าน ดูเป็นผู้ใหญ่กว่าวัยรุ่นคนอื่นๆมาก ที่สำคัญ ไม่กินเหล้า สูบบุหรี่ ไม่เที่ยว เลิกงานกลับบ้าน ไปหาครอบครัวเลยค่ะ ซึ่งเราว่าหายากจริงๆในยุคสมัยนี้
        แต่เมื่อ 3 ปีก่อนเราลาออกจากที่นั่น เราสองคนจึงไม่ได้คุยกันอีกเลย ต่อมาไม่นานเราได้ยินข่าว ว่าเค้าเลิกรากับเมีย และเมียทิ้งลูกสาวอายุ 6 ขวบ ไว้ให้เค้าเลี้ยง เราสงสารเค้ามากเลยค่ะ แต่ก้อไม่ได้ติดต่อกันเลย
        จนเมื่อปีก่อน เราสองคนได้มีโอกาสคุยกันอีกครั้งและค่อยๆสนิทกัน จนตกลงคบกันเป็นแฟน เค้าบอกเราว่า เค้าแอบชอบเราตั้งแต่เมื่อ5 แล้ว
แต่ตอนนั้นเพราะมีครอบครัว จึงไม่อยากทำอะไรให้มันแย่...ตอนนั้นเราคงเชื่อเค้าง่ายไป หลงดีใจที่คนที่เราคิดว่า ไม่มีหวัง กลับได้มาคบกันจนได้
เผลอคิดไปเองว่านี่คงเป็นคู่แท้เรา เพราะตั้งใจว่า จะคบคนนี้เป็นคนสุดท้ายแล้ว ตอนนี้เราอายุ 32 และเหนื่อยหน่ายกับความรักที่ผิดหวัง ไม่อยากเรียนรู้ใครอีกแล้วค่ะ เจ็บมาเยอะ...
        เมื่อแรกที่คบกัน อะไรมันก้อดูดีไปหมดจริงๆ 555 แต่พอผ่านเลยเดือนที่ 3 ไป ยิ่งเราได้ใกล้ชิดเค้ามากขึ้นๆ หลายๆอย่างในตัวเค้าก้อค่อยๆเผยอออกมา
        เราพบว่า เค้าเป็นคนไม่สนใจอะไรโลกเลย นอกจากการเล่นเกมส์ กับทำคอมพิวเตอร์ โดยเฉพาะเกมส์ Dot A อะไรนั่น เราจำชื่อเกมส์ได้เพราะเกลียดมันมากเลยค่ะ เค้าบอกเราว่า ที่เมืองนอก คนเล่นเกมส์เก่งๆไปแข่งได้เงินทีเป็น 100้ ล้าน เค้าอยากเป็นอย่างนั้นและจะพยายามเป็นให้ได้
เค้าไม่เคยไปไหนกับเราเลย เค้าบอกเค้าไม่ชอบเดินทางนานๆ ไม่ชอบเจอคนเยอะๆ ไม่ชอบวุ่นวาย
ดังนั้น ถ้าเราอยากอยู่กับเค้า เราก้อไม่ควรไปไหน แต่พอเรามาหาเค้าที่ห้อง เค้ากลับเอาแต่เล่นเกมส์ ดุหนัง ทำคอม ไม่พูดคุยกับเราเลย ไม่แม้แต่จะพาไปกินข้าวเลยทั้งวันก้อเคยค่ะ...เราคุยถามเหตุผลเค้า เค้าก้อบอกว่า เค้าผ่านอะไรมาหมดแล้ว อายุ 15 มาจากสกลนคร มาทำงานในผับที่ กทม. ร้องเพลง เต้นรำ เมาทุกวัน คบผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า จนตอนนี้เค้าชินชากับทุกอย่างไปหมดแล้วค่ะ ให้ไปไหนเค้าก้อไม่สนุก ไม่อยากไปอีกแล้ว
เค้าบอกว่า เราอย่าพยายามเปลี่ยนเค้าเลย เพราะเค้าพอใจในสิ่งที่ตัวเองเป็นอยู่ตอนนี้แล้ว เค้าคงเปลี่ยนอะไรให้ใครไม่ได้...
        ที่สำคัญกว่านั้น เราเหมือนยังไม่เคยลืมเรื่องร้ายๆที่เกิดจากแฟนเก่า ที่เลิกราไป เค้าบอกว่า แฟนเก่าเค้าบังคับเค้าทุกอย่าง เค้าเบื่อมากๆ
และผู้หญิงทุกคนในความคิดเค้าก้อคือ เหมือนกัน ถ้าไม่ได้ในสิ่งที่ตัวเองต้องการ ก้อจะจากเค้าไปและไปหาคนใหม่
เราเสียใจมาก แต่ก้อพยายามอธิบายเหตุผล ว่ามันไม่จริงเลย คนเราไม่เหมือนกัน...พยายามทำให้เค้าเห็นความจริงใจของเราทุกๆอย่างเลยค่ะ
เอาง่ายๆว่าเราไม่เคยเรียกร้อง ร้องขออะไรจากเค้าเลย มีแต่จะให้อย่างเดียวในสิ่งที่ให้ได้ สิ่งที่เราขออย่างเดียวคือ ให้เค้ารักเราคนเดียว จริงใจกับเราคนเดียว เท่านั้นพอ ซึ่งเค้าก้อบอกว่า เค้าทำให้ได้แน่นอน เพราะไม่คิดจะคบใครอยู่แล้ว
        แต่เวลาจากนั้นผ่านมาได้ไม่เกิน สองเดือนเรากลับพบว่า เค้าติดต่อกับผู้หญิงอีกคนหนึ่งที่เชียงใหม่ โทรหากันตลอดเลย ในเบอร์โทรเข้าออก ถ้าไม่ใช่เบอร์เรา ก้อจะมีแต่เบอร์คนนี้...เราถามเค้า เค้าก้อโมโหใหญ่เลย ว่าเราระแวงเค้า ทะเลาะกันจนเกือบจะเลิกค่ะ จนเราเข้า รพ.เลยตอนนั้น แต่เข้ามาขอโทษมาขอคืนดีค่ะ ว่ามันไม่มีอะไรจริงๆเป็นแค่เพื่อนกัน...
        มันคงจะดีถ้าทุกอย่างจะหยุดแค่นั้น แต่ความจริงคือ เราดันไปเจอข้อความในเฟสที่แฟนเรา คุยกับคนนั้น ว่ารักและคิดถึง คุยกันตลอดเวลาที่มีเวลาว่าง ตอนที่ไม่ได้คุยกับเรา (เราสองคนไม่ได้อยู่ด้วยกันค่ะ และเค้าก้อทำงานเข้ากะ) นั่นแหล่ะ ตอนที่เค้าอยู่ที่ทำงาน เค้าว่างเค้าพัก เค้าคุยกับคนนี้ตลอดเลยค่ะ แต่กับเรา เค้าจะคุยสองสามคำ แล้วก้อบอกว่ายุ่ง งานเยอะตลอดๆ แต่กับคนนั้น เค้าบอกว่าคิดถึง บอกว่า โทรมา ไลน์มาหาได้ตลอดค่ะ คุยหยอกล้อกัน อย่างที่ไม่มีกับเราเลย T^T
        เราตัดสินใจเคลียร์กับเค้าเลย จนเค้ายอมรับ ว่าจริงๆก้อชอบน้องคนนี้ เพราะช่วง 2-3 ปีที่เลิกกับเมียไป เค้าก้อมีแต่คนนี้ ที่คุยด้วย เล่นเกมส์ด้วยกัน
อยู่เคียงข้างเค้ามาตลอด แม้จะไม่เคยได้เจอตัวจริง และคงไม่มีทางได้เจอ แต่เค้าก้อตัดใจเลิกคุยไม่ได้ค่ะ เพราะผูกพันกันมานาน
ทำให้เราคิดว่า ที่เค้าเคยรุ้สึกแย่กับผู้หญิงทุกคนนั้น ไม่จริงเลย...ตอนนั้นเราร้องไห้น้ำตาเป็นสายเลือดเลยค่ะ วิ่งไปจะกินน้ำยาล้างจาน แต่เค้ามาแย่งไว้ทัน
แต่ถึงตอนนี้ ก็คงคุยกันอยู่ เราได้แต่ท้อใจไปหมดว่าจะเอาไงดี
        เค้าบอกว่า เค้ายังแต่งงานหรือคบใครเป็นตัวเป็นตนไม่ได้ ต้องรออีก 12 ปี ให้ลุกอายุครบ 18 เค้าได้ทำสัญญษกับแฟนเก่าและมีลายเซ็นต์เจ้าหน้าที่ของอำเภอ เซ็นต์เป็นพยานให้ เพราะถ้าเค้าผิดสัญญานั้น เมียเค้าจะมาเอาลูกคืนได้ทุกเมื่อ เพราะไม่ได้จดทะเบียนสมรสกัน ลุกจึงต้องตกไปอยู่กับแม่ เค้าให้เรารอ รอก้อบอกว่าจะรอค่ะ คบไปแบบหลบๆซ่อนๆ เราก้อยอม...
        แต่ตอนนี้อ่อนล้ามากเลยค่ะ คงมีแค่คำว่า รัก คำเดียว ที่เชื่อมโยงเราไว้กับเค้าอยู่ ทำให้เรายอมทน ไม่ว่าเค้าจะเย็นชากับเรายังงัย
เวลาเราร้องไห้เสียใจกับเค้า เค้าไม่เคยปลอบนะคะ ไม่เคยขอโทษ เค้าจะบอกแค่ว่า ก้อเค้าเป็นแบบนี้ เค้าก้อไม่รู้จะทำยังงัย เค้าก้อไม่ได้หวังให้ใครมาเข้าใจเค้าหรอก... T^T
        เป็นไงคะ เรื่องของเรา ยาวมากจนเบื่อกันเลยใช่มั้ย...อยากถามความเห็นเพื่อนนะคะ ว่าเราควรเอาไงต่อไปดี เดินหน้า หยุด หรืออยู่ต่อกับสิ่งที่เจออย่างไรต่อไป ตอนนี้ตื้อและก็ตันไปหมดทุกทางเลยค่ะ บอกตรงๆ T^T