เป็นเรื่องสยองขวัญเรื่องแรกเลย ที่เขียนในพันทิป ถ้าผิดตรงไหนหรืออะไรก็ขอโทษด้วยนะค่ะ
แต่เป็นเรื่องจริงแน่นอนค่ะ
เริ่มเลยเนอะ ...
เรื่องมีอยุว่า....ตอนนั้นอยุตอน ม.1 ค่ะ ก็เรียนตามปกติ แต่อยุมาวันนึง คุณปู่ไม่สบาย พ่อก็พาไปบ้านปู่ที่อุบลเลยแบบด่วนสุดๆ
พอไปถึงญาติพี่น้องก้อบอกให้พ่อเข้าไปหา พอพ่อเข้าไปได้พักนึง แกก้อเดินออกมาบอกว่าปู่เผลอหา เรียกแต่ชื่อเรา ประเด็นคือ
ปู่กะย่า เคยเลี้ยงเราตอนเด็กพอได้สักขวบ เราก็มาอยุกะพ่อแม่ที่กรุงเทพฯ ปู่กะย่าเลยรักและห่วงเรา อีกอย่างนะพอมาอยุ กรุงเทพฯ
กว่าจะได้ไปอุบลก้อ 2-3 ปีไปที บางทีเราก็ไม่ไป ให้พ่อไปคนเดียวอยุกะแม่เลยนานเลยกว่าจะเห็นหลาน เลยบ่นหาตลอดๆ และไอ้เรา
เป็นเด็ก มันอยากอยุกะคนแก่ที่ไหน ยิ่งช่วงนั้นวัยรุ่น ติดเพื่อนเล่นคอม ไม่อยากไปไหน และอุบลกว่าจะไปถึง 12ชั่วโมง นั่งก้นชา😣😣
เข้าเรื่องต่อเลย... พอปู่เรียกหา เราก้เดินไป ในห้องพักคนไข้ บอกเลยเห็นปู่ครั้งแรกตอนนั้น สงสารแกมาก แกผอมมาก สายอะไรก้อไม่รุ้
เยอะไปหมด เราก้อไปจับมือปู่แล้วบอกแกว่า เราเองนะค่ะ เรามาแล้ว นั่งจับมือได้สักพักนึงก็ออกมา ตามประสาเด็กไม่อยากอยุในห้องคนป่วยนานๆ
แล้วเราก้อไปอยุแบบนั้นเที่ยวไปบ้านปู่กะโรงบาลได้3วัน เราก็กลับ แต่อาการปู่ยังทรงตัว แต่พ่อมีงานด่วนเลยต้องกลับมา หลังจากนั้น2วัน
เราก็นอนอยุในห้องนอนเรา (นอนคนละห้องกะพ่อแม่) สักประมาน4ทุ่มกว่าๆจำได้เพราะได้ยินเสียงเพลงละครตอนละครจบในห้องแม่เบาๆ
ไอ้เราก้อนอนเคลิ้มๆจะหลับ แต่นอนท่าตรงกอดอก ไอ้เราก้อไม่รุ้ว่าเขาไม่ให้นอน ห้องเรามืดมากมีหน้าต่างบานเดียว มีแต่แสงไฟส่องมาแต่ไม่มาก
นอนไปแปปนึง เห้นเงาดำๆจากจุดเล็กๆขยายใหญ่ขึ้นเหมือนมองคนจากไกลๆแล้วค่อยๆใกล้เข้ามาแบบนั้นเลย 😖😖 อารมนั้นกลัวมากหลับตาเลย
แต่สักพักตัวเราเริ่มชาจากขาไล่มา เราก็กลัวนะแต่แบบว่าก็อยากเห้นนิดๆ ลืมตาแบบนิดๆ เราเห้นเงานั้น กำลังจะมานอนทับเรา เห็นแค่นั้นหลับตาลงหมดเลย
มันชาไปหมดทั้งตัวเลยตอนนั้น เสี้ยวนาทีมีความรุ้สึกเย็นมากรอบๆตัว แล้วก็มีเสียงดังขึ้นข้างหูด้านขวาว่า " นู๋ที่หลังอย่านอนแบบนี้อีกนะลูกมันไม่ดี "
บอกเลยนาทีนั้น
หลอนสุดๆ ทั้งชาทั้งเย็นเสียงอีก แม่เจ้า!!!! และพอสิ้นเสียงตัวก้อค่อยๆหายชา และเราก็เริ่มขยับได้ พอเราขยับได้สิ่งที่ทำคือ
ดีดตัวเองจากที่นอนไปห้องแม่เลย...และอีกประมาน10นาทีได้มั่ง พ่อเราก็โทรมาหาแม่ (พ่อไปทำงานไม่อยุ่บ้าน) แล้วบอกแม่ว่าให้เก็บเสื้อผ้าเลยคืนนี้
ปู่เสียแล้วเมื่อสักพักนั่นเอง บอกเลยตอนนั้นเราคิดได้ทันทีว่าไอ้เงาที่เราเห็นมันต้องใช่ ใช่ปู่เราแน่นอน ขนลุกเลย หลังจากนั้นพ่อก็มารับเราที่บ้าน
ไปงานของปู่ที่ต่างจังหวัด....
จบแล้วจ้า แต่จิงๆมีต่อนะเรื่องเกิดที่งานศพเลย ไว้ถ้ามีคนอยากอ่านเราจะเล่านะ
ขอบคุนนะค่ะที่อ่านจ้ะ ถ้าไม่ดียังไงขอโทดนะจ้ะ
แค่มาลา 😢😢
แต่เป็นเรื่องจริงแน่นอนค่ะ
เริ่มเลยเนอะ ...
เรื่องมีอยุว่า....ตอนนั้นอยุตอน ม.1 ค่ะ ก็เรียนตามปกติ แต่อยุมาวันนึง คุณปู่ไม่สบาย พ่อก็พาไปบ้านปู่ที่อุบลเลยแบบด่วนสุดๆ
พอไปถึงญาติพี่น้องก้อบอกให้พ่อเข้าไปหา พอพ่อเข้าไปได้พักนึง แกก้อเดินออกมาบอกว่าปู่เผลอหา เรียกแต่ชื่อเรา ประเด็นคือ
ปู่กะย่า เคยเลี้ยงเราตอนเด็กพอได้สักขวบ เราก็มาอยุกะพ่อแม่ที่กรุงเทพฯ ปู่กะย่าเลยรักและห่วงเรา อีกอย่างนะพอมาอยุ กรุงเทพฯ
กว่าจะได้ไปอุบลก้อ 2-3 ปีไปที บางทีเราก็ไม่ไป ให้พ่อไปคนเดียวอยุกะแม่เลยนานเลยกว่าจะเห็นหลาน เลยบ่นหาตลอดๆ และไอ้เรา
เป็นเด็ก มันอยากอยุกะคนแก่ที่ไหน ยิ่งช่วงนั้นวัยรุ่น ติดเพื่อนเล่นคอม ไม่อยากไปไหน และอุบลกว่าจะไปถึง 12ชั่วโมง นั่งก้นชา😣😣
เข้าเรื่องต่อเลย... พอปู่เรียกหา เราก้เดินไป ในห้องพักคนไข้ บอกเลยเห็นปู่ครั้งแรกตอนนั้น สงสารแกมาก แกผอมมาก สายอะไรก้อไม่รุ้
เยอะไปหมด เราก้อไปจับมือปู่แล้วบอกแกว่า เราเองนะค่ะ เรามาแล้ว นั่งจับมือได้สักพักนึงก็ออกมา ตามประสาเด็กไม่อยากอยุในห้องคนป่วยนานๆ
แล้วเราก้อไปอยุแบบนั้นเที่ยวไปบ้านปู่กะโรงบาลได้3วัน เราก็กลับ แต่อาการปู่ยังทรงตัว แต่พ่อมีงานด่วนเลยต้องกลับมา หลังจากนั้น2วัน
เราก็นอนอยุในห้องนอนเรา (นอนคนละห้องกะพ่อแม่) สักประมาน4ทุ่มกว่าๆจำได้เพราะได้ยินเสียงเพลงละครตอนละครจบในห้องแม่เบาๆ
ไอ้เราก้อนอนเคลิ้มๆจะหลับ แต่นอนท่าตรงกอดอก ไอ้เราก้อไม่รุ้ว่าเขาไม่ให้นอน ห้องเรามืดมากมีหน้าต่างบานเดียว มีแต่แสงไฟส่องมาแต่ไม่มาก
นอนไปแปปนึง เห้นเงาดำๆจากจุดเล็กๆขยายใหญ่ขึ้นเหมือนมองคนจากไกลๆแล้วค่อยๆใกล้เข้ามาแบบนั้นเลย 😖😖 อารมนั้นกลัวมากหลับตาเลย
แต่สักพักตัวเราเริ่มชาจากขาไล่มา เราก็กลัวนะแต่แบบว่าก็อยากเห้นนิดๆ ลืมตาแบบนิดๆ เราเห้นเงานั้น กำลังจะมานอนทับเรา เห็นแค่นั้นหลับตาลงหมดเลย
มันชาไปหมดทั้งตัวเลยตอนนั้น เสี้ยวนาทีมีความรุ้สึกเย็นมากรอบๆตัว แล้วก็มีเสียงดังขึ้นข้างหูด้านขวาว่า " นู๋ที่หลังอย่านอนแบบนี้อีกนะลูกมันไม่ดี "
บอกเลยนาทีนั้น
ดีดตัวเองจากที่นอนไปห้องแม่เลย...และอีกประมาน10นาทีได้มั่ง พ่อเราก็โทรมาหาแม่ (พ่อไปทำงานไม่อยุ่บ้าน) แล้วบอกแม่ว่าให้เก็บเสื้อผ้าเลยคืนนี้
ปู่เสียแล้วเมื่อสักพักนั่นเอง บอกเลยตอนนั้นเราคิดได้ทันทีว่าไอ้เงาที่เราเห็นมันต้องใช่ ใช่ปู่เราแน่นอน ขนลุกเลย หลังจากนั้นพ่อก็มารับเราที่บ้าน
ไปงานของปู่ที่ต่างจังหวัด....
จบแล้วจ้า แต่จิงๆมีต่อนะเรื่องเกิดที่งานศพเลย ไว้ถ้ามีคนอยากอ่านเราจะเล่านะ
ขอบคุนนะค่ะที่อ่านจ้ะ ถ้าไม่ดียังไงขอโทดนะจ้ะ