หลายๆคนในที่นี้คงจะเคยมีความคิดอยากฝึกภาษาให้เก่งขึ้นใช่มั้ยคะ บางคนคิดว่าตัวเองยังพูดอังกฤษไม่ค่อยได้ เขาจะต้อนรับ AEC กันแล้วก็กังวล ฉันยังสเนคๆฟิชๆอยู่เลย ก็เลยมองหาวิธีฝึกพูดเพิ่มเติมแบบที่ไม่ต้องเปลืองงบมากนัก บางคนเรียนเอกภาษาต่างประเทศ จีนงี้ ญี่ปุ่น เยอรมันงี้ อยากจะหาเพื่อนที่ใช้ภาษาพวกนี้เป็นภาษาแม่เพื่อเพิ่มโอกาสในการสนทนา ตัวเลือกที่โดดเด่นในยุคไซเบอร์แบบนี้ก็คงหนีไม่พ้นเวบฝึกภาษาหรือเวบหาเพื่อนต่างๆนี่ละค่ะ แต่ปัญหาก็มีอยู่ว่าหลายๆคนไม่แน่ใจว่าเวบไหนจะดี เวบไหนมีพวกหื่น เวบไหนมีพวกจ้องหาคู่ เวบไหนมีพวกสแกมเมอร์สิงอยู่เยอะ รวมทั้งมารยาทในการสนทนากับชาวต่างชาติหรือการใช้งานเวบประเภทนี้ให้ได้ประสิทธิภาพ วันนี้เราจะมาเล่าประสบการณ์ของเราให้ฟังค่ะ เราขลุกอยู่กับเวบลักษณะนี้มาตั้งแต่ยุค Windows 98 แล้วล่ะค่ะ เจ็บมาเยอะ เจอมาเยอะ มีประสบการณ์ทั้งที่ดีและร้าย ชวนหัวเฮฮา ประทับใจน้ำตาไหลริน มาฝากกันทุกแง่มุมเลยค่ะ ลองติดตามอ่านกันดูนะคะ

เราควรคาดหวังอะไรจากเวบฝึกภาษาและหาเพื่อน?
ถ้าตอบแบบโลกสวยก็คงจะบอกว่า "มิตรภาพสิคะ" แต่ตามความเป็นจริงแล้วปัจจัยที่เราควบคุมไม่ได้มันมีเยอะมากค่ะ ไม่มีอะไรรับประกันได้ว่าจะได้รับประสบการณ์ที่ดีแน่นอนจากเวบฝึกภาษา ถ้าอยากฝึกภาษาจริงๆแล้ววิธีที่ถูกต้องที่สุดก็คือต้องฝึกให้ครบทุกทักษะ ถ้าไม่ฝึกกับมืออาชีพไปเลยก็ต้องฝึกด้วยตนเองกับ material ที่มืออาชีพแนะนำค่ะ นั่นจะได้ผลมากที่สุด อ้าว แล้วแบบนี้จะให้เล่นเวบหาเพื่อนทำไมอะงั้น ... การเล่นเวบหาเพื่อนเป็นการเพิ่มโอกาสให้ได้ฝึกทักษะการพูดเท่านั้นค่ะ สำหรับคนที่ทักษะอื่นๆแข็งอยู่แล้ว โดยเฉพาะภาษาอังกฤษ การได้มีเพื่อนต่างชาติสักคนสองคนมาเมาท์มอยกันสนุกสนานก็จะทำให้มีโอกาสในการใช้งานเพิ่มขึ้นจากชีวิตประจำวัน ทำให้ได้ศัพท์แสลงอะไรแปลกใหม่ ศัพท์เฉพาะทางในเรื่องที่สนใจร่วมกัน และแน่นอนว่ามิตรภาพด้วยค่ะ


Do's & Don'ts สำหรับการใช้งานเวบฝึกภาษาและหาเพื่อน
เนื้อหาส่วนนี้จะรวบรวมประสบการณ์ตรงของเราที่เล่นเวบพวกนี้มานานหลายปีค่ะ อะไรที่คิดว่าทำแล้วเป็นประโยชน์ อะไรที่เป็นมารยาทอันพึงกระทำ อะไรที่ทำแล้วคนยี้ เราก็จะพยายามไล่มาเป็นข้อๆค่ะ

Do's
1. เขียนประวัติส่วนตัวให้ชัดเจน
เราเจอมามากค่ะพวกที่เขียนมาแบบสั้นๆ ประเภทว่า ... Hi all, nice to meet you. I hope we can be a good friend. My name is .... I'm from ....... I want to improve my English. Send me a message if you want to know me. ... คือเขียนมาแค่นี้จริงๆค่ะ คือเวบพวกนี้ในหน้าโพรไฟล์เขาจะถามเยอะมากนะ ยิ่งกรอกเยอะยิ่งมีประโยชน์ค่ะ เขาจะถามตั้งแต่ว่าภาษาแม่ของเราคือภาษาอะไร เราอยากฝึกภาษาไหน เลือกได้หลายภาษา และเลือกระดับได้ด้วยนะว่าตอนนี้เราฝึกไปถึงไหนแล้วหรือเพิ่งเริ่มต้น นอกจากนี้ยังให้เรากรอกงานอดิเรกต่างๆมากมาย เพลง หนัง หนังสือ กิจกรรมยามว่าง แม้แต่ motto ที่ชอบก็มีให้เราใส่ อย่าขี้เกียจค่ะ ใส่ไปให้หมดตามความจริงเลย บางเวบสามารถพิมพ์เอาเป็น text ได้อย่างเดียว แต่บางเวบนั้นมีลูกเล่นที่ใส่คลิปจากยูทิวบ์ได้ ใส่ภาพได้ ใส่ไฟล์ gif ยังได้ ก็ลองใช้ความคิดสร้างสรรค์ดูค่ะ

ทั้งหมดนี้ประโยชน์คือทำให้ประวัติเราน่าสนใจ คนที่เข้ามาดูก็จะเห็นว่าชอบอะไรตรงกันกับเราบ้าง ทำให้เขาหาเรื่องมาคุยกับเราได้ถูกไงคะ โหวว อิตานี่ชอบวงเดียวกับชั้นเลย ทักไปดีกว่า บางคนกรอกแค่สั้นๆไม่กี่คำ แล้วเอาแต่บ่นว่าทำไมไม่มีใครเข้ามาคุยด้วยเลย อันนี้ก็ทำตัวเองอะค่ะ คนที่เล่นเวบหาเพื่อนไม่ค่อยมีใครที่อยากจะทักคนที่ไม่ค่อยลงประวัติอะไรไว้หรอก มันดูผิวเผิน ดูไม่น่าสนใจ ดูไม่น่ามีเรื่องคุยด้วยค่ะ

อ้อ ในส่วนของรูปก็ลงไปตามจริงค่ะ แต่ไม่ต้องเอาที่สวยหรือหล่อเว่อร์มาก ไม่ต้องเอาที่แต่งตัวเซ็กซี่มากด้วย เป็นการป้องกันตัวจากพวกหื่นค่ะ ลงรูปตัวเองสัก 2-3 รูปก็พอ เลือกที่ต่างกรรมต่างวาระกันนิดนึงก็ดี ให้พอเห็นว่าเราเป็นตัวเราจริงๆอะค่ะ ไม่ได้ไปแอ๊บรูปเนทไอดอลที่ไหนมาอ้างเป็นตัวเอง บางเวบที่เขาให้ใส่แยกเป็นอัลบั้มได้เลยนี่ยิ่งดีใหญ่ค่ะ อยากใส่อะไรก็ใส่ไปได้เลย ทริปหน้าหนาวปีก่อนที่ปาย รูปงานรับปริญญา รูปเบเกอรี่ที่อบเองที่บ้าน ใส่เข้าไปค่ะ เพราะรูปก็เป็นส่วนนึงที่ทำให้เกิดความสนใจจะหาเรื่องมาคุยต่อยอดกันได้ค่ะ

2. พยายามตอบข้อความหรือคอมเมนท์เสมอๆ
การที่คนเรามาเล่นเวบหาเพื่อนก็เพราะอยากจะมีเพื่อน อยากจะรู้จักคน ถูกปะคะ ลองนึกเทียบในชีวิตจริงก็ได้ว่าเวลามีคนทักเราแล้วเราได้ยินแต่ไม่ตอบ ไม่หันไม่หืออืออะไรเลย คนที่ทักเราจะเก้อแค่ไหน ในเวบก็เหมือนกันค่ะ ถ้าเขาไม่ได้ทักอะไรมาที่มันแย่ๆ ใช้คำทำให้เรารู้สึกไม่ดี ก็ไม่ควรที่จะละเลยในการตอบกลับเขาไปค่ะ ไม่มีใครอยากดูเด๋อด๋าหรือเป็นตัวตลกในสายตาคนอื่นหรอกค่ะ ถ้าเขาไม่ได้แย่ก็ตอบกลับไปเถอะ จะได้มีเพื่อนคุยเพิ่มไงคะ

3. กล้าที่จะทักคนอื่นก่อน
บางคนอาจจะคิดว่าภาษาตัวเองไม่ดีพอที่จะทักคนอื่นก่อน โดยเฉพาะกับฝรั่ง อันนี้บอกเลยว่าคิดผิดมากค่ะ ต้องเตือนตัวเองเสมอๆว่าเราเข้ามาเวบนี้ทำไม มาฝึกภาษาใช่มั้ย ถ้ามัวแต่อายหรือกลัวโดนหัวเราะเยาะในความผิดพลาด แบบนี้เมื่อไหร่จะได้ฝึกคะ คิดอะไรได้ก็พิมพ์ไปเลยค่ะ หรือจะลองเปิด dict เช็คคำศัพท์ดูก็ได้ อย่าไปคิดกังวลว่าฝรั่งเขาจะอ่านเราเข้าใจมั้ย จะเดาความหมายออกมั้ยถ้าเราพูดอะไรผิดมากๆ ก็เหมือนคนไทยเราล่ะค่ะ เวลาฝรั่งหัดไทยใหม่ๆมาพูดไทยกับเราก็เห็นว่าฟังรู้เรื่องกันดีนี่ ไม่ค่อยมีใครบอกเท่าไหร่ว่าพูดอะไรน่ะ ไม่เข้าใจเลยยย เดาไม่ออกเลยยย ฝรั่งเขาก็เหมือนเราละค่ะ แทบทุกคนมีเซนส์ในการเดาภาษาแม่ของตัวเองที่พูดโดยคนต่างชาติหัดใหม่อยู่แล้ว ไม่ต้องกลัวไปค่ะว่าเขาจะหงุดหงิดรำคาญ บอกตรงๆว่าถ้าไม่เจอคนที่นิสัยเฮงซวยเข้าจริงๆ ก็ไม่โดนหัวร่อย่อหรอกค่ะ เราเล่นแชทกับฝรั่งมา 15 ปีแล้ว เจอคนนิสัยแย่ๆเรื่องอื่นมาก็มาก แต่ไม่เคยโดนหัวเราะเยาะเรื่องใช้ภาษาผิดเลยสักครั้งเดียวค่ะ

4. คาดหวังให้พอดีๆ
เวลาที่เราคุยแชทฝึกษากับคนไทยด้วยกัน เราเคยเห็นหลายคนชอบบอกว่าเราเขียนผิดตรงไหนเตือนได้เลยนะ ทักได้เลย ไม่ต้องเกรงใจ เวลาเริ่มคุยกับคนที่เราคิดว่าเขาใช้ภาษานั้นๆได้ดีกว่าเราจะบอกเขาไปแบบนี้ก็ได้ค่ะ แต่ต้องระวังเพราะสิ่งนี้นี่ละที่ทำให้เกิดความคาดหวังว่าคนอื่นจะต้องมาเป็นครูให้เราตลอดเวลา ความจริงแล้วเวบฝึกภาษาหาเพื่อนก็เป็นแค่การเพิ่มโอกาสในการสื่อสารด้วยภาษาต่างๆให้มากขึ้นจากชีวิตประจำวันเท่านั้นเองละค่ะ ไม่ใช่เวบที่จะไปหาครูที่มาช่วยแก้ไขปรับปรุงจุดบอดทางภาษาให้ มีน้อยคนมากค่ะที่ดีขนาดว่าเจออะไรที่ผิดก็จะคอยตามแก้ให้ตลอดเวลา แต่นั่นก็ไม่ได้แปลว่าเขาเห็นแก่ตัวหรือนิสัยไม่ดีนะคะ ในหลายๆครั้งมันเกิดมาจากความเกรงใจค่ะ เราเองก็เป็นบ่อยมากเลย คุยกับเพื่อนจากประเทศเพื่อนบ้านนี่ละค่ะ แกรมม่าฮีผิดเพียบเลย แต่เราไม่กล้าเตือน กลัวโดนมองว่าจู้จี้ เรื่องมาก งี่เง่า หรืออวดเก่งไปโน่นเลย ดังนั้นการที่ออกปากไปก่อนก็จะทำให้คู่สนทนามีความมั่นใจที่จะเตือนเราหรือแก้จุดผิดให้เรามากขึ้นค่ะ ไม่ต้องเกร็งว่าอีกฝ่ายจะหาว่าช่างจับผิดหรืออวดเก่งมั้ย แต่ก็นั่นละค่ะ อย่างที่บอกไปว่าอย่าหวังมาก คุยกันไปกันมาสนิทกันมากขึ้น เมาท์มันกันจนเพลินก็ลืมเตือนกันได้บ่อยๆค่ะ คุยกันจนสนิทจนคุ้นชิน ทั้งที่รู้ว่าอีกฝ่ายใช้ผิดก็เริ่มชินตากับมันไปเองอะค่ะ

5. มีทัศนคติที่ดีในการสร้างมิตรภาพ
ข้อนี้ฟังชื่อเผินๆอาจจะคิดว่าคล้ายกับข้อ 3 ที่พูดไปก่อนหน้านี้ แต่จริงๆข้อนี้ไม่เกี่ยวกับความอายที่จะใช้ภาษาเลยค่ะ มันเกี่ยวกับทัศนคติในการสร้างเพื่อนใหม่ล้วนๆเลย อันนี้เราเจอมามากในหมู่ฝรั่งนะคะ ไม่เคยเจอในคนไทยหรือคนเอเชียสักเท่าไหร่ ไม่รู้ฝรั่งเป็นอะไรกันนักหนา (ใครพอวิเคราะห์ได้บอกด้วย อันนี้จริงจัง) คือฝรั่งหลายคนจะชอบเขียนเอาไว้ในประวัติว่าถ้าจะส่งข้อความมาหาแบบ Hi, how are you? I'm Tim. Nice to meet you. สั้นๆง่ายๆ ไร้ซึ่งความครีเอทแบบนี้ชั้นไม่คุยด้วยนะ เสียเวลาชั้น ถ้าไม่มีปัญญาจะส่งอะไรที่สร้างสรรค์ว่านี้มาได้ก็ไม่ต้องมาคุยกัน เพราะชั้นไม่เสียเวลาตอบหรอกนะ มีหลายคนมากอะที่เขียนอะไรแบบนี้ไว้ในโพรไฟล์ตัวเอง เราอ่านแล้วแบบเฮ้ย เมิงคิดอะไรแบบนี้จะมาเล่นเวบหาเพื่อนทำซากอะไรวะ ดูเป็นคนก้าวร้าวและไม่รับแขกมากอะ เราไม่เข้าใจว่าเขาต้องการให้ทักไปแบบไหนเหรอถึงจะถูกใจ อะไรคือการทักทายที่มันสร้างสรรค์ ต้องให้ทำเป็นการ์ดแล้วแปะรูปแทนพิมพ์ปกติเหรอ หรือจะให้เขียนกลอนหรือเพลงแรพดีละ หรือยังไงของมัน ควรจะคิดบ้างว่า ณ ตอนนี้คนที่เข้ามาในโพรไฟล์คุณและตัวคุณเองยังเป็น total stranger กันอยู่เลย คนเราโดยปกติทั่วไปแล้วเนี่ยมันก็ไม่ได้เพี้ยนหรือรั่วมากพอที่จะไปทักอะไรที่มันเวิ่นเว้อไปมากกว่าถามสารทุกข์สุขดิบกันแบบธรรมดาๆหรอก ไอ้คำทักที่ยกตัวอย่างไปข้างต้นเราว่ามันก็เหมาะสมดีแล้ว ไม่เห็นมีอะไรเสียหายตรงไหนเลยสักนิดเดียว เราคิดว่าคนไทยไม่ค่อยมีทัศนคติอะไรที่ดูก้าวร้าวแบบนี้นะ ยังไงก็เตือนตัวเองไว้แล้วกันค่ะว่าอย่าทำ และถ้าเจอคนแบบนี้ก็ไม่ต้องไปยุ่งหรอกค่ะ ไม่รู้นะ เราคิดว่าคนที่คิดอะไรแบบนี้ได้คงไม่ใช่คนที่น่าคบสักเท่าไหร่อะค่ะ